Franja

Zadetki iskanja

  • zakli|cati (-čem) klicati rufen (komu entgegenrufen, zurufen, dol herunterrufen, hinunterrufen, iz herausrufen, noter hineinrufen, preko hinüberrufen, za kom nachrufen, hinterherrufen)
  • zaklícati to call out, to cry out, to shout out (komu to someone)
  • zaklícati appeler, crier, s'écrier
  • zaklícati (-klíčem) perf. chiamare; gridare, invocare:
    zaklicati komu, za kom chiamare qcn.
    zaklicati za pomoč invocare aiuto
  • zaklícati -kličem viknuti: zaklicati na pomoč; zaklicati komu, koga
  • zaklícati exclamar; gritar
  • zaklícati -klíčem dov., закли́кати -ли́чу док.
  • zaklícati -klíčem dov. a striga
  • cecear (komu ¡ce! = pst!) zaklicati; izgovarjati španski s kot španski c (pred e, i)
  • crier [krie] verbe intransitif kričati, vpiti; klicati; vreščati, cviliti, škripati; kruliti (želodec); cvrkutati (cvrček); lajati (lovski pes); robantiti (contre, après proti, na); v nebo vpiti; verbe transitif vpiti (quelque chose po čem, nad čem); razkričati, raztrobiti; zaklicati (quelque chose à quelqu'un komu kaj); na javni dražbi prodati (pohištvo)

    crier de toutes ses forces na vso moč vpiti
    crier à tue-tête, comme un sourd, comme un perdu, comme un brûlé, comme un damné, comme un putois, comme un veau na ves glas vpiti, se dreti
    crier famine, la faim, misère tóžiti, tarnati o svoji lakoti, gladu, bedi
    crier grâce priznati svoj poraz in prositi nasprotnika za prenehanje boja
    crier au feu, au secours vpiti, da gori, vpiti na pomoč
    crier de peur kričati, vpiti od strahu
    crier gare, casse-cou opozoriti na nevarnost
    crier des journaux glasno prodajati časopise
    crier son mépris à quelqu'un glasno kazati svoj prezir do koga
    crier son innocence glasno zatrjevati svojo nedolžnost
    crier au scandale, à la trahison javno, glasno vpiti o škandalu, o izdaji
    crier vengeance klicati po maščevanju
    crier sur les toits à son de trompe na veliki zvon obesiti
    cela se crie sur les toits to že vrabci na strehah čivkajo
  • dovíknuti dòvīknēm zaklicati, poklicati: doviknuti komu, koga
  • entgegenrufen* zaklicati (komu)
  • exclāmō -āre -āvī -ātum

    I. intr. krik zagnati, (za)kričati, (za)vpiti: ille exclamat derepente maxumum (prav močno) Pl., maius exclamare Ci. močneje kričati, manus illa Clodiana exclamat Ci., in stadio cursores exclamant quam maxime possunt Ci., contiones saepe exclamare vidi (da so … zagnali krik pohvale), cum apte verba cecidissent Ci., Latine exclamat S., exclamant Troes trepidique Latini V., omnem circi turbam exclamasse barbare scimus Q.; (o stvareh) večinoma pesn.: et patria ipsa exclamabit Q., dominae femur exclamare coëgit Iuv. pokati, exclamat ignis Stat. prasketa.

    — II. trans.

    1. z objektnim acc.
    a) glasno pripovedovati, predavati: disertissime quaedam, multa etiam memoriā digna Q., cantica Plin.
    b) po imenu (po)klicati: uxorem tuam Pl., Brutus … cruentum pugionem tenens Ciceronem exclamavit Antonius ap. Ci., (somno) excitari nomine suo exclamatum Cael.

    2. vzklikniti, zaklicati,
    a) z neodvisnim govorom: non possum facere, quin exclamem: „euge, euge, Lysiteles!“ Pl., itaque mihi libet exclamare … : „pro deum … “ Ci., prospiciens: „nate“, exclamat, „fuge, nate“ V., exclamat: „per magnos, Brute, deos te oro … “ H., „quid facis?“ exclamat O., „me miserum“ exclamat O.
    b) z ACI: Ter., tandem hic exclamat eum sibi esse sodalem Pl., cur tam temere ecclamarit occisum Ci., illa in media potione exclamavit se emori Ci.
    c) s finalnim stavkom: (quem dicunt) exclamavisse, ut bono essent animo Ci., cum magna voce exclamasset, ut equites … ex equis desilirent L.
  • herausrufen* zaklicati; jemanden priklicati
  • hinüberrufen* zaklicati, zavpiti (čez)
  • in-clāmō -āre -āvī -ātum

    1. intr. zavpiti, glas povzdigniti, zaklicati, zakričati, zadreti (zadirati) se: adversarius … „quo tu turpissime?“ magna voce inclamat H.; z dat. personae: satis fuerat puellae inclamasse O. zaklicati ji; pozneje nam. dat. tudi contra ali in z acc.: contra aliquem voce quam maxima Aur., in eum Gell.; z ACI: inclamare horam tertiam esse Varr.; s finalnim stavkom: Albanus exercitus inclamat Curiatiis, uti opem ferant fratri L.; occ. na pomoč zaklicati, poklicati; abs.: si inclamavero, advoles Ci., nemo inclamavit patronorum Ci.

    2. trans. poklicati koga, zavpiti nad kom, zadreti (zadirati) se nad kom (v, na koga): eum nomine inclamavit L., comitem illum suum inclamavit semel et saepius Ci., aliquem acriter i. Pl., deum atque hominum fidem i. (na pomoč poklicati) Gell.; z odvisnim vprašalnim stavkom: unus inclamat alios, quid cessarent L.
  • in-crepō -āre, k temu (od *increpere) increpuī, increpitum: Ci., šele poklas. increpāvī, increpātum.

    I. intr.

    1. zašumeti, zarožljati: Mavors clipeo increpat V., Umber increpuit mālis V. zaškriplje (z zobmi), increpuere arma L.; occ.: zakričati, zaklicati, zavpiti: ultro animos tollit dictis atque increpat ultro V.; z in in acc.: in Fulvi similitudinem nominis L. sramotiti se …

    2. metaf. oglasiti se, ganiti se, vzbuditi se: quicquid increpuerit, Catilinam timeri Ci. „pri najmanjšem šumu“, simulatque increpuit suspicio tumultus Ci., unde si quid increparet terroris L.

    — II. trans.

    1. z acc. rei:
    a) povzročiti (storiti), da kaj zazveni (zadoni, zabobni, zabuči, zagrmi); prvotno s prolept. obj.: tuba sonitum increpuit V.; prim. increpui hibernum Pl. vzbudil sem zimski vihar; potem z zunanjim obj.: Iuppiter increpuit nubes O., unda (navis) latus i. V. bok ladje, digitis increpuisse lyram O. manūs i. O. ploskati z rokami; occ.: Sabella pectus increpant carmina H. „prodirajo (šumeč) v prsi in jih razganjajo“.

    2. (grajajoč) zaklicati komu kaj, očitati, grajati; z acc. pron.: haec in regem increpans abiit L.; z ACI: simul increpante … habere quaestorem ea, quae … L.; s subst. obj.: eorum mollitiem ignaviamque L.

    3. z acc. personae
    a) zagrmeti nad kom: timeo totus, ita me increpuit Iuppiter Pl.
    b) zaklicati komu, (z glasom) spodbuditi (spodbujati) koga: morantes aeris rauci canor increpat V.
    c) zarežati, zadreti se, zagrmeti, zaropotati nad kom, zmerjati, (o)zmerjati, ošte(va)ti, psovati, sramotiti, zasmehovati, grajati, porogljivo klicati (kričati) komu ali za kom: Pl., Plin. iun., Suet., Fl. idr., qui C. Caesarem saepe increpuit Ci., cur me flentes potius prosecuti sunt, quam inercpantes retinuerunt? Ci., increpor a cunctis O., maledictis omnes bonos i. S., aliquem i. verbis, clara voce L.; pesn.: boves stimulo incr. Tib. spodbadati, i. absumptum Itym Pr. ali i. suā natā dignum vixisse sororem Pr. z nevoljo tožiti, potožiti se, tarnati. Za glagolom lahko nastopa: ACI: L., finalni stavek: H.; odvisni vprašalni stavek: L.; kavzalni stavek s quod: L. Sklada se tudi z dvojnim acc.: i. aliquem desertorem proditoremque T.; z acc. pron. (poleg acc. personae): num quid increpavit filium? Pl. Pri poznejših piscih se nahaja gen. rei: aliquem avaritiae, segnitiae i. Suet., levitatis et inconstantiae increpitus Ap. grajati radi … , očitati, (ob)dolžiti, (o)kriviti; v pass. z NCI: increpabatur Maxentio favisse Aur.
  • izvíkati ìzvīčēm, izvíči, ìzvīkān -a
    I.
    1. zaklicati: nisam čuo što je on izvikao
    2. izklicati, razglasiti: izvikati Miloša za gospodara
    3. oznaniti: zaptije su izvikale trnjenje ognjišta nočni čuvaji so oznanili, naj se pogasijo ognjišča
    4. s kričanjem doseči: toliko si vikao, pa nisi ništa izvikao
    5. spraviti na slab glas: izvikati djevojku
    6. ošteti, ozmerjati
    II. izvikati se
    1. izkričati se: izvikao se, pa je sad miran
    2. izkričati se na koga
    3. priti na slab glas: izvikati se rdavim vladanjem
  • pòkliknuti -nēm vzklikniti, zaklicati: aha, ču Sofka, kako on pokliknu od neke divlje radosti i besa
  • poklìktati pòklikćēm zaklicati