sramot|en [ô] (-na, -no) schändlich; blamabel; (ponižujoč) unwürdig; schmachvoll, schimpflich; Schand- (cena das Schandgeld, der Schandpreis, razsodba das Schandurteil)
na sramoten način koga odpustiti: mit Schmach und Schande (entlassen)
Zadetki iskanja
- sramotèn (-êna -o) adj. denigrato, vituperato, diffamato
- sramóten shameful, infamous; scandalous; ignominious, ignoble, disgraceful
sramóten madež stigma, pl -s, stigmata
sramótni steber pillory
postaviti koga na sramótni oder to pillory someone
sramótno ravnanje shameful treatment
tem bolj sramótno zanj! more shame to him!
sramótni steber (za bičanje, zgodovina) whipping post
sramótno prislov shamefully - sramôten honteux, déshonorant, infamant, ignominieux ; (podel) infâme ; (škandalozen) scandaleux
sramotni steber, oder pilori moški spol
postaviti koga na sramotni oder mettre (ali clouer) quelqu'un au pilori (tudi figurativno) - sramôten (-tna -o) adj. vergognoso, infame, infamante, ignominioso, indegno, scandaloso, turpe:
kesati se sramotnega dejanja deplorare l'indegna azione
skleniti sramoten mir concludere una pace infamante, ignominiosa
sramotna afera caso scandaloso
pren. sramotno neznanje ignoranza vergognosa
hist. sramotni oder berlina, gogna - sramôten -tna -o sramotan, sraman: -i kamen = -i steber = -i oder
sramotni stup, sramotni stub, stup sramote, stub sramote; -a plača; sramoten poraz - sramôten vergonzoso; ignominioso; deshonroso ; (podel) infame ; (škandalozen) escandaloso
sramotni oder picota f
postaviti na sramotni oder exponer a la vergüenza, poner en la picota (tudi fig) - sramôten prid., гане́бний прикм., соро́мний прикм., непристо́йний прикм.
- sramôten -tna -o prid. ruşinos, dezonorant, infamant, scandalos
- afrentoso sramotilen, žalilen; sramoten
- ärgerniserregend sramoten, škandalozen
- avilissant, e [-lisɑ̃, t] adjectif poniževalen, nečasten, sramoten
- beschämend sramoten
- blamabel sramoten
- brȕčan -čna -o dial. sramoten
- contumēliōsus 3, adv. -ē (contumēlia)
1. grdeč, grdilen, psovalen, sramoteč, zasramujoč, opravljiv, obrekljiv: Dig., homo impotens, iracundus, contumeliosus Ci., quam contumeliosus in edictis! Ci., contumeliosus est adversus artem orandi Q., in servos superbissimi, crudelissimi, contumeliosissimi sumus Sen. ph., dolenter hoc dicam potius quam contumeliose Ci., cum studiose de absentibus detrahendi causā … maledice contumelioseque dicitur Ci., contumeliose et aspere dicere in aliquem Q., contumeliosissime ei maledicas Ci.
2. (o stvareh) sramotilen, sramoten, nečasten: Dig., o contumeliosum honorem Ci., oratio Ci., voces Ci., C., dicta S., verba Sen. ph., genus dicendi Q., libelli Sen. rh. sramotilni spisi, epistula, edicta Suet., contumeliosior παρεγχείρησις Ci. ep., contumeliosissimum verbum Q., contumeliosius fit alicui iniuria Ter., contumeliosius quam verius compedes eas (urbes) Graeciae appellare L., certant secum ipsi, utrum contumeliosius eum expulerint an revocarint honoratius Iust.; z ACI: multari imperatorem contumeliosum est Ci.; z in in acc.: litterae contumeliosae in aliquem Ci. ep., in socios … iniuriosum et contumeliosum est Ci., quod contumeliosum in eos foret S.; z dat.: id contumeliosum est plebi L., contumeliosum id militibus T., quod ceteris agentibus contumeliosissimum fuit Q. - dēdecor -oris nečasten, sramoten: S. fr., Stat., Aus.
- dēdecorōsus 3, adv. (dēdecus) sramot(il)en: Aur., Eccl., Cod. Th.
- dēdecōrus 3 nečasten, sramot(il)en, sramoto delajoč komu: compede, quod dedecorum (sramota) barbaris, trahebatur T., Marcum Lepidum … , ut … maioribus suis dedecorum … incusavit T.
- dēfōrmis -e, adv. dēfōrmiter (dēfōrmāre)
I. brezobličen, brezlik: O.
— II.
1. nelep, neličen, skažen, iznakažen, grd: Ph., Sen. rh., Sen. ph. et tr. idr., puer Varr., formosus an deformis Ci., iumenta C., phocae O., ora cicatricibus deformia Cu. spačen, deformiter formati Ap.; pesn. z gen.: deformis leti (zaradi smrti) Sil.; (o stvareh in raznem stanju): Cels., Suet., Front., opus deforme non est C., campus d. Ci., campi deformes, Euxini deformia litora O., d. arundo V., nitentia arma ante rem, deformia inter sanguinem et vulnera L., luctu deformis laurea L., deformia visu O., dictu deformia Q., maesti loci visuque ac memoriā deformes T., deformis totā urbe facies T. vse v mestu je bilo grdo videti, deformis urbs veteribus incendiis ac ruinā erat Suet., domus aliquando pulchra, nunc deformis ruinis Plin. iun.; aspectus d. Ci., Val. Max., motus statusve d. Ci., d. aegrimonia H., d. ipse cursus (equorum) L., d. spectaculum semirutae ac fumantis … urbis L.; (o glasu in govoru): deformis est consumpti illius (spiritūs) sonus Q., hoc orationem magis deformem fore Q., deformiter sonare Q.
2. pren.
a) grd, surov, zagoveden, zarobljen, podel, pa tudi osramočen, oskrunjen: d. turba velut lixarum colonumque L., d. et incondita turba (senatorum) Suet., d. agmen L. (pod jarmom), patriae solum deforme belli malis L., nec eam (patriam) diligere minus debes, quod deformior est Ci., ne ubique deformis militiae damnis haberetur Iust.
b) (o raznem stanju idr.) grd, ostuden, gnusen, zoprn, nespodoben, nedostojen, poniževalen, sramot(il)en: ira, malum O., nomen O., Q., blanditiae, convicia Q., turpiculae et quasi deformes res Ci., nec ulla deformior est species civitatis quam … Ci., orationem non tam honorificam audientibus quam sibi deformem habuisse L., d. obsequium T. zoprna vdanost, zoprno hlapčevstvo, disertum haberi pulchrum, elinguem videri deforme habebatur T.; deforme est z inf.: Q., Plin. iun., deforme etiam est de se praedicare Ci., praebere aures adulescentium conviciis populo Romano magis deforme quam ipsi sit L.; pogosto tudi deforme (quo deformius) arbitror, deforme mihi duco (existimo, puto) z inf.: Val. Max., Plin. iun., Iust., deformiter respicere ali multa dicere Q. ali se attolere Val. Max., vivere deformiter Suet., deformiter se iactāre M., quia maior (starejši) deformius luderem Aug.; subst. neutr. pl.: feminae inlustres deformia meditari T. nespodobne, sramotne reči.