-
nem [é] (-a, -o) stumm; (tih) lautlos, still; (brezzvočen) ohne Ton
-
nem... gl. tudi nijem... in njem...
-
ném mute; dumb; speechless, silent
néma bolečina silent (ali speechless) grief
néma črka a silent letter
némi film silent film, silent, ZDA silent movie
néma oseba a dumb person, a mute
-
ném muet; silencieux, taciturne
nemi film moški spol muet
nem kot riba muet comme une carpe
-
ném (-a -o) adj.
1. muto (tudi ekst.); tacito:
človek je gluh in nem l'uomo è sordomuto
nemi film film muto
2. pren. silenzioso:
nem smeh una risata silenziosa
FRAZEOLOŠKA/TERMINOLOŠKA RABA:
nema abeceda alfabeto muto
nema črka lettera muta
geogr. nema karta carta muta
muz. nema klaviatura tastiera muta
biti nema priča čemu essere testimone di
zool. nemi labod cigno reale (Cygnus olor)
num. nemi novec moneta muta
lov. nemi pes cane muto
nemi znak segno muto
nema igra pantomima, controscena
-
ném -a -o nijem nem, mutav: nem človek, odgovor, molk; nem kot grob; -a črka
nijemo slovo; -i labod zool.
crnokljuni labud, Cygnus olor
-
ném mudo
nemi film película f muda
nema igra pantomima f
-
ném prid., німи́й прикм., беззву́чний прикм., безслове́сний прикм.
-
ném -a -o prid. mut
-
afónico brez glasu, nem
volverse afónico hripav postati, ohripeti
-
alocuo nem
-
aphasic [əféisik] pridevnik
nem, onemel
-
aphonic [æfɔ́nik] pridevnik
medicina brezglasen, nem, onemel
-
dumb1 [dʌm] pridevnik (dumbly prislov)
nem, onemel, molčeč
ameriško, domačno bedast, neumen
to strike s.o. dumb osupiti koga
to be dumb molčati ko riba
a dumb dog molčeč človek
deaf and dumb gluhonem
the dumb millions brezpravne mase
-
ēlinguis -e (ē in lingua) brez jezika: Cass.; od tod pren.
1. nem: elinguem curiam videbatis Ci., testem elinguem reddidit Ci. je storil, da je umolknil, mutus atque elinguis L.
2. malo spreten (nespreten) v govoru, nezgovoren: disertum haberi pulchrum habebatur, elinguem videri deforme T.
-
estático statičen; nem; ves iz sebe
-
īn-fāns -antis (in [priv.], fārī) „ne govoreč“
I. nem, mutast: scribit Herodotus Croesi filium, cum infans esset, locutum Ci.; pesn. pren.: infantes statuae (prim. statuā taciturnior) H.
— II. (kakor gr. νήπιος) o otrocih:
1. še ne govoreč, bebljajoč, jecljajoč: infanti vagiat ore puer O.; od tod enalaga: infans ... pudor H. sramežljivo jecljanje v zadregi.
2. zelo mlad, majhen: Iuv., habebat ex Noviā infantem filium Ci., infantium puerorum incunabula Ci., puer infans semestris Val. Max., infantes conditores urbis L. (o Romulu in Remu); fem.: infanti pupillae fortunas patrias ademit Ci., infans filia Suet.; metaf.: catuli Plin., boletus Plin. mlada goba.
3. otroški, otrokov: infantia saxo discutit ossa O., infantia pectora O.
4. otročji, trapast: omnia fuere infantia Ci. ep.
5. subst. m. (majhen) otrok (prim. šp. „infant“ in sl. tuj. „fant“): ardor animi ex infantium ingeniis elicit voces Ci., infantibus parcere C., aspicit infantem et „cresce puer“ dixit O., ingenuus infans semestris L., natus infans Vitr. novorojen; fem.: quartum intra mensem defuncta infante T., infantem suam reportavit Q., infantes parentibus orbatae Plin. iun., ab infante Col. od (svojih) otroških dni, od malega = ab infantibus Cels. (o več osebah); katahrestično o otroku v materinem telesu: in alvo materna componitur infans O., conceptus creverat infans O.
— III. brez govorniškega daru, nezgovoren: homines diserti ... et infantes Ci., Scipionem accepimus non infantem fuisse Ci., nihil Lentulo infantius Ci., si nihil dixissem, ne infantissimus ... viderer Ci. brez najmanjšega govorniškega daru; meton.: Fannii historia neque nimis est infans, neque perfecte diserta Ci. —
IV. = īnfandus neizrekljiv, nezaslišan: facinus Acc. fr.
Opomba: Gen. pl. infantium: (npr.) L., pa tudi infantum: Plin. iun.
-
lautlos brezglasen, brezšumen, tih; (stumm) nem; lautlose Stille popolna tišina, gluha tišina
-
mudo nem, mutast; molčeč
mudo ademán nema kretnja
mudo de nacimiento nem od rojstva
el arte mudo filmska umetnost
cine mudo nemi film
lenguaje mudo nem jezik, jezik s kretnjami
personaje mudo statist
a la muda tiho, brez šuma
quedar mudo onemeti
quedarse mudo de asombro od začudenja onemeti
-
muet, te [müɛ, t] adjectif nem (tudi figuré, grammaire); mutast; brez besed, tih, brez glasu ali šuma; (novec, medalja) brez okolnega napisa; masculin nemi film; masculin, féminin mutec, nemec, -mka
carte féminin muette nemi zemljevid
film masculin muet nemi film
douleur féminin, protestation féminin muette nema bolečina, nem protest
rôle masculin muet nema vloga
il est sourd et muet de naissance on je gluh in nem od rojstva
être muet comme une carpe biti molčeč
rester muet d'étonnement onemeti od začudenja
être muet comme une tombe molčati ko grob
n'être pas muet biti odrezav