Franja

lupi|ti (-m) olupiti schälen (se sich); (beliti) gozdarstvo entrinden

lȕpiti -īm
1. udariti: lupiti koga po glavi
2. treščiti: lupiti koga o zemlju; bura je lupila lađu o stijenu
3. loputniti: lupiti vratima
4. ekspr. bušiti: mi o njemu, a on lupi među nas
5. blekniti neumnost

lúpiti lûpīm lupiti, luščiti: lupiti koru s hrasta; lupiti lješnjake

lupíti (sadje, zelenjavo) peler, éplucher ; (orehe, jajca) écaler ; (drevesno skorjo) écorcer, enlever l'écorce, décortiquer (tudi riž)

lupíti se (koža) peler
koža se mu lupi il pèle, sa peau se détache

lupíti lúpim nedov., лупи́ти -плю́ недок., вилу́плювати -люю недок.

lúpiti (krompir) to peel, to skin, to pare; (oranže) to peel; (jabolka) to peel, to pare

lúpiti drevesno skorjo to bark, to strip the bark from a tree; (luščiti) to shell, (jajca) to remove the shell
lúpiti se (koža) to peel (off), to skin
ta krompir se dobro lupi these potatoes peel easily

lúpiti (-im)

A) imperf. ➞ olupiti

1. sbucciare, pelare (patate, mele); sgusciare

2. scortecciare

3. pren. (odirati, izkoriščati) scorticare, sfruttare

B) lúpiti se (-im se) imperf. refl. spellarsi

lúpiti -im
1. ljuštiti: lupiti jabolko, krompir, pomaranče, jajce, z nožem
2. ljuštiti, guliti, skidati koru: lupiti drevje; vrba se rada lupi
3. guliti, pljačkati, globiti: lupiti dolžnike

lúpiti (krompir, sadje) pelar, mondar ; (jajce) quitar la cáscara

lupiti se (koža) descamarse, fam pelarse; (drevo) descortezarse

lúpiti -im nedov. a curăţa de coajă, a coji, a descoji, a decortica

лупи́ти -плю́ недок., lupíti lúpim nedov.

abschälen lupiti, olupiti; sich abschälen lupiti se

bijèliti bȉjelīm (ijek.), béliti bêlīm (ek.)
1. beliti: bijeliti platno; godine bijele kosu; bijeliti kuću krečom; mjesec je bijelio lišće
2. dial. ličkati, kožuhati: bijeliti kukuruz
3. lupiti, beliti: bijeliti jabuku, bukvu
4. ekspr. umivati: bijeliti lice, noge
5. ne bijeliti zuba ne črhniti besedice
6. beliti, belo barvati: djevojka se bijeli da bi bila ljepša

bútniti -em
1. udariti: čoln je butnil ob breg
2. lupnuti, lupiti, bubnuti; butniti z glavo ob zid; butniti po vratih
3. banuti, upasti: butniti v sobo
4. udariti, nadoći: kri butne v glavo
5. šiknuti, udariti: para butne iz kotla
6. baciti: val butne ladjo ob greben
7. tresnuti: butniti ob tla
8. udariti: butniti v smeh

cijèpati cȉjepām (ijek.), cépati cêpām (ek.)
I.
1. klati, cepiti: cijepati drva
2. cepiti, razdvajati: cijepati u stranke
3. trgati: cijepati odijelo; pjesma cijepa srce
4. lupiti: cijepati koru
5. trgati: cijepa me u nozi
6. razpolavtjati: cijepati šljive kad ih kuhamo
7. lomiti: vjetar cijepa stijene, a pobrđa drobi
8. brizgati: iz nogu mu krv cijepa
9. liti: kiša cijepa
II. cijepati se
1. trgati se, razdvajati se: odijelo se cijepa; srce se cijepa, stranka se cepa
2. cepiti se
3. ločiti se: nisam se mogao od njih cijepati

cojí -ésc vt./vr. lupiti (se), olupiti (se); luščiti (se), oluščiti (se)

čêhniti -em i čehníti čehnem udariti, lupiti

čóhniti -em dijal. jako udariti, lupiti

čréslati -am lupiti, skidati koru sa stabla: čreslati smreko

čvékniti i čvêkniti -em bubnuti, lupiti, reći nešto neumjesno (-mes-)