dezertira|ti (-m) fahnenflüchtig werden, zum Feind überlaufen, desertieren
dezertírati -èrtīrām dezertirati, pobegniti (od vojakov)
dezertirati glagol (zapustiti vojsko brez dovoljenja) ▸
dezertál, megszökik [önkényesen elhagyja a hadsereget]dezertirati iz vojske ▸ dezertál a hadseregből
vojak dezertira ▸ a katona dezertál
dezertírati vojska to desert
dezertírati k sovražniku to go over to the enemy; (odpasti) to defect (k, v to)
dezertírati déserter, abandonner, quitter
dezertírati (-am) perf., imperf. voj. disertare (tudi ekst.)
dezertírati -am dezertirati, pobjeći (-beći), bježati (bež-) iz vojske
dezertírati -am nedov., dov., дезерти́рувати -рую недок., док.
ausreißen*
1. Zähne, Haare, Unkraut: puliti, izpuliti, Zähne, Unkraut: ruvati, izruvati; (herausreißen) iztrgati
2. Stoffe: raztrgati, pretrgati (intransitiv se)
3. (flüchten) pobegniti, podurhati jo, dezertirati
defect2 [difékt] neprehodni glagol
zbežati, dezertirati
defezionare v. intr. (pres. defeziono)
1. dezertirati
2. izdati (politično stranko, ideologijo), postati odpadnik
dēserō2 -ere -seruī -sertum
1. zapustiti (zapuščati), na cedilu pustiti (puščati), od česa ločiti se; abs.: tu repente relinquis, deseris Ci., haec duo in malis deserunt Ci., capillago deserit Tert. lasje izpadajo; z acc. rei: Lyciam deserit … Apollo V., inamabile regnum desere O.; z acc. personae: omnes noti me atque amici deserunt Ter., te deserit aetate (sčasoma) et satietate Pl., sitientem me virtutis tuae deseruisti ac reliquisti Ci., fratrem ne desere frater V.; pass.: sin a vobis deserar Ci.; pesn. in poklas. tudi s samim abl.: deseror coniuge O., desertus coniuge Pr., desertus suis ali utrisque T.; pesn. tudi z gen.: deserta natorum (= a natis) Stat.; occ. odkazano mesto zapustiti: d. legationem Icti., excubias palatii Icti.; poseb. voj. zapustiti (zapuščati) vojsko, poveljnika idr., abs. = ubežati, uteči, dezertirati: d. exercitum Ci., exercitum ducesque C., castra L., T.; abs.: Sen. ph., Q., Icti., qui deseruerant, … capitis absentes damnantur N., multi deserebant T.
2. pren.
a) čemu izneveriti se, kaj zapustiti (zapuščati), opustiti (opuščati), vnemar pustiti (puščati), zanemariti (zanemarjati): d. suum ius, negotium, officium, causam Ci., si meam vitam deseruissem Ci., rem publicam non deseram Ci., d. rem publicam libertatemque suam S., Petreius non deserit sese C. ne izgubi poguma, ne obupa nad sabo, d. inceptum V., curam belli, publica sacra L., cultum deorum non d. L., d. studia sapientiae Q.; (o stvarnih in abstr. subj.) koga zapustiti (zapuščati), včasih komu kaj poiti, pohajati: genua hunc cursorem deserunt Pl., tardius fama deseret Curium Ci., nisi me lucerna desereret Ci. = ko mi ne bi pohajalo olje v svetilki, tempus maturius quam res me deseret S. prej mi poide čas kakor snov, donec te deserat aetas (mladost) H., iam Tiberium corpus, iam vires, nondum dissimulatio deserebat T.; pass.: agri cultura deseritur Ci., causa deseritur Ci., cur honorem Caesaris deseri patimur? Ci., quod … numquam deseritur a se Ci. kar nikoli ne izgubi gibalne sile, neque is, qui optime potest, deserendus ullo modo est a nostra cohortatione, neque Ci. niti ne smemo odstopiti od spodbude … niti … ; pren.: non facundia deseret hunc nec lucidus ordo H., mensa deserit toros O. se odmakne od … ; pass.: a mente deseri Ci. glavo izgubiti, leo desertus viribus Ph. onemogel.
b) jur. α) vadimonium deserere Ci. idr. poroštvo pustiti = rok zamuditi; abs.: deserui … valetudine impeditus O. β) od kake pravne zadeve, tožbe odstopiti: d. litem inchoatam ali causam appellationis Icti.
c) α) od kakega posla odstopiti, zadevo iz rok spustiti: negotia peritura d. Icti. β) obljube ne izpolniti (izpolnjevati): promissum officium d. Icti. — Od tod
1. adj. pt. pf. dēsertus 3 (o osebah) zapuščen, osamljen: ecquis desertior? Ca. fr.; (o krajih) zapuščen, opustel, nenaseljen, neobdelan, prazen, pust, samoten: locus Ci., Q., loca C. puščave, locus desertior Ci., deserta via Ci., regio Ci., S., regio desertissima, solitudo desertissima Ci., in oras Africae desertissimas pervenisse Ci., d. fana N. podrta, planities deserta penuriā aquae S., castellum d., vici castellaque fugā cultorum deserta S., d. ager L., Gabiis desertior … vicus H., desertae villae Plin. iun.; occ. = na samem stoječ, osamljen: stipes Tib., arbores Pr.; pren.: vita deserta ab amicis Ci. brez prijateljev, ut nullius negotiatoris … reditus umquam fuerit desertior Ci. manj opažen.
2. subst. pt. pf. dēserta -ōrum, n puščave, pustinje, stepe: Mel., Plin., Libyae deserta peragro, d. ferarum V., deserta petere Cu., Fl. poiskati, d. Apuliae Sen. ph.; sg. dēsertum -ī, n: Eccl.
desert1 [dizə́:t] prehodni glagol & neprehodni glagol (from)
opustiti, opuščati, zapustiti
vojska dezertirati; izneveriti se
desertar dezertirati, ubežnik (odpadnik) postati, uskočiti
desertar al campo contrario preiti v nasprotni tabor
déserter [dezɛrte] verbe transitif zapustiti; odpasti (quelque chose od česa); pustiti na cedilu, figuré izdati; ne izvršiti, izogniti se (dolžnosti); verbe intransitif pobegniti, ubežati, militaire dezertirati; prebežati
les jeunes désertent le village mladi zapuščajo, beže iz vasi
déserter son parti zapustiti, izstopiti iz svoje stranke
déserter une cause (figuré) izdati stvar
déserter à l'ennemi preiti k sovražniku
une partie de l'armée a déserté del vojske je dezertiral
disertare
A) v. tr. (pres. disērto)
1. zapustiti, zapuščati; izogniti, izogibati se; zanemariti, zanemarjati:
disertare la compagnia izogibati se družbe, zanemarjati družbo
disertare la scuola ne hoditi v šolo, zanemarjati šolo
2. knjižno razdejati, opustošiti
B) v. intr. voj. dezertirati