carinik moški spol (-a …) der Zollbeamte
cȁrinīk m
1. carinik: dobiti mjesto -a
2. cestninar: zašto s carinicima i grešnicima učitelj vaš jede i pije
carínik customs officer (ali official), pogovorno customsman
carínik douanier moški spol , employé de(s) douane(s)
carínik m carinik: pristaniški carinik
carínik aduanero m ; agente m de aduana
carínik -a m., ми́тник -а ч.
carínik -a m funcţionar la vamă, vameş
carabinier [-binje] masculin (nekoč) s karabinko oborožen vojak; (v Italiji) orožnik, žandar; (v Španiji) carinik
arriver comme les carabiniers d'Offenbach prepozno priti
cȁrinār -ara m, carìnar -āra m carinik
cȁrinārnīk m, carìnārnīk m carinik
consumero moški spol domače carinik
dagàndžija m (t. dag, perz.) zastar. carinik
daziēre m carinik, mitničar
douanier, ère [dwanje, ɛr] adjectif carinski; masculin carinik
convention féminin douanière carinska konvencija
tarifs masculin pluriel douaniers carinske tarife
barrières féminin pluriel douanières carinske pregraje, bariere
recettes féminin pluriel douanières carinski dohodki
union féminin douanière carinska unija
đumrùgdžija m zastar.
1. carinik
2. trošarinec
èmīn -ína m (t. emin, ar.)
1. nadzornik, ugravnik
2. emin, nekdaj turški finančni uradnik, carinik, davkar ipd.