brezprimer|en [è, é] (-na, -no) (ki mu ni para) konkurrenzlos
brezpriméren unexampled; without parallel; matchless; exceptional; uncommon; unparalleled; peerless; unprecedented; (nezaslišan) unheard-of
biti brezpriméren to be without parallel
brezpriméren unique (en son genre), sans pareil, incomparable, inouï; hors ligne, hors classe, hors (de) pair
brezpriméren (-rna -o) adj. knjiž. inaudito, incredibile, straordinario, eccezionale; ineguagliabile, senza pari
brezpriméren -rna -o besprimjeran (-mer-)
brezpriméren sin par; incomparable; sin igual; único (en su género)
brezpriméren prid., безпри́кладний прикм.
besprímjeran -rna -o (ijek.), besprímeran -rna -o (ek.) brezprimeren, brez primere: -o junaštvo naših partizana
imponderable netehtljiv; neizrekljiv, nedopovedljiv; brezprimeren
in-comparābilis -e neprimerljiv, brezprimeren, izvrsten, nedosežen, nedosegljiv: Q., Plin., Vulg., Ambr.; adv. incomparābiliter brez primere, brezprimerno: Eccl.
incomparable [inkɔ́mpərəbl] pridevnik (incomparably prislov)
brezprimeren, edinstven; ki se ne da primerjati (with, to s, z)
incomparable [ɛ̃kɔ̃parabl] adjectif brezprimeren, neprekosljiv, ki mu ni para
in-extīmābilis -e (in, ex, gr. τιμάω) = gr. ἀνείκαστος neprecenljiv, brezprimeren (brez primere); adv. inextīmābiliter: Ap. (?).
inouï, e [inwi] adjectif nezaslišan, brezprimeren, nenavaden, neverjeten; izreden, čudovit; (familier)
il est inouï! to je nezaslišano!
cela m'a pris un temps inouï to mi je vzelo ogromno časa
être reçu avec des honneurs inouïs biti čudovito sprejet
la vogue inouïe de ce chanteur neverjetna priljubljenost tega pevca
konkurrenzlos brez konkurence; Leistung: brez primere, brezprimeren
nȅčemūran -rna -o
1. nezaslišan, brezprimeren
2. pritlikav
nečùven -èna -èno, dol. nečùvenī -ā -ō nezaslišan, brezprimeren: nečuven skandal
neisporèdiv -a -o brezprimeren, ki se ne da primerjati: -a sreća; -ōst ž brezprimernost
nonpareil, le [nɔ̃parɛj] adjectif brezprimeren; ki mu ni para, ki mu ni enakega; masculin droben tisk
singulāris -e, adv. singulāriter (singulī)
1. posamezen, poedin, posamičen: singularis homo privatus Ci., ne singulari quidem umquam homini eo tempore anni semitae patuerant C., hostes … ubi ex litore aliquos singulares ex navi egredientes conspexerant C., hircus, qui singularis natus sit (= gr. μονογενής) Plin. edinorojen, singularis deus Lact. edinoustvarjeni, edini, herba singularis Plin. (naspr. fruticosa), ratis Sen. tr., syllabae Gell., inter se singilariter apta Lucr., a iuventa singilariter sedens Paul. Nol. posebej, ločeno, stran.
2. enega samega se tičoč, enemu samemu pripadajoč, poseben (naspr. communis): sunt quaedam in te singularia (le tebi lastne stvari) … quaedam tibi cum multis communia Ci., singulare imperium Ci. ali singularis potentia N. samovlada(nje), samodrštvo, odium Ci. zasebno sovraštvo (naspr. communis invidia), beneficium Ci. ep. (naspr. commune officium civium) Ci., proelium Aus., certamen Eutr. ali pugna Macr. posamični boj, boj (enega) moža proti (enemu) možu = dvoboj.
3. (o krajih) ločen, posebej, osamljen, izoliran: locus Suet.
4. occ.
a) kot gram. t.t. edninski, singularen, na ednino (singular) se nanašajoč: res singularis Varr. ednina (naspr. multitudo množina), casus singularis Varr., singularis nominativus, genetivus Q., numerus Q. ednina, singulariter dicere Gell., Ambr. edninsko, v ednini (naspr. pluraliter), pluralia singulariter efferuntur Q., singulariter scriptum sit Dig. Subst. singulāris -is, m (sc. numerus) ednina, singular: alii dicunt in singulari „hac ovi“, alii „hac ove“ Varr.; v istem pomenu tudi singulāre -is, n: pleraque, quae ex multitudine cum transeunt in singulare, difficulter efferuntur ore Varr., cum dico „vultūs hominis“ pro vultu, dico pluraliter, quod singulare est Q.
b) subst. singulārēs -ium, m „posamezni konjeniki“ = konjeniška vojaška elita, telesni stražarji na konjih, tudi jezdeči vojaški sli (odposlanci), jezdeče ordonance, tudi vojaška policija na konjih α) v cesarskem spremstvu: ala singularium T. β) v uradu prefektov za pošiljanje v province: Cod. I.
5. pren.
a) poseben = vsebujoč izjemo od splošnih pravnih načel: ius Icti.
b) poseben = tak, ki mu ni enakega, značilen, karakterističen, tipičen, nenavaden, izreden, izjemen, odličen, izbran, izboren, izvrsten: ingenio atque animo singulares Q., Cato summus et singularis vir Ci., vir singularis perfectusque undique Q., s. adulescens Plin. iun.; o neživih subj.: opera, studium Ci., dicendum est enim de Pompei singulari eximiaque virtute Ci., Caesari honores singulares et immortales decrevistis Ci., quid tam singulare quam ut ex senatus consulto legibus solutus consul ante fieret, quam ullum alium magistratum capere licuisset? Ci., quarum virtutis opinio est singularis C., singularis fides N., Iust., prudentia N., singulari fuit industriā N.; adv.: quem ego singulariter dilexissem Ci., singulariter et miror et diligo Plin. iun., singulariter amo Plin. iun.; occ. (v negativnem pomenu) brezprimeren, zelo velik, hud, nezaslišan, izjemen, nečúven: singularis et nefaria crudelitas C., crudelitas, impudentia, nequitia Ci., homo singulari cupiditate, audacia, scelere praeditus Ci.