blagoglas|en (-na, -no) wohltönend, wohllautend; harmonisch
blagoglásen sweet-voiced; melodious; tuneful; musical; mellow; sweet; harmonious
blagoglásen harmonieux, mélodieux ; gramatikalno euphonique
blagoglásen (-sna -o) adj. armonioso, melodioso; ekst. intonato:
blagoglasni romanski jeziki le melodiose lingue romanze
blagoglásen -sna -o blagoglasan, blagozvučan: -i slovanski jeziki
blagoglásen armonioso, melodioso; agradable al oído ; gram eufónico
blagoglásen -sna -o prid. melodios, mlădios
armonioso agg.
1. ubran, blagoglasen
2. pren. skladen, harmoničen
armonioso ubran, blagoglasen, harmoničen
blagòglasan -sna -o (csl.) blagoglasen
canōro agg. peven, blagoglasen, melodičen:
uccelli canori ptice pevke
canoro zveneč, blagoglasen
canōrus 3 (canere)
1. pojoč, doneč, zveneč: animal Ci. (o petelinu), vox nec languens nec canora Ci. pojoč glas (kot govorniška slabost), canorus ales H. labod pevec, aves c. V. ptice pevke, fides c. V. jasno zveneča struna, aes c. V. doneča trobenta, turba O. trobentači, canoro choro Iuv. s petjem in plesom.
2. blagozvočen, blagoglasen, zvonek, miloglasen, soglasen, skladen, ubran, melodičen: vox Acc. fr., Ci., O., Petr., orator Ci. blagoglasno govoreč, profluens quiddam habuit Carbo et canorum Ci. gladko besedo in zvonek glas, versūs H., nugae H. prazen zven, latratus Col.; subst. canōrum -ī, n blagoglasje, blagozvočnost, zvočnost: canorum illud in voce splendescit Ci., canorum illud et profluens T.
chantant, e [šɑ̃tɑ̃, t] adjectif prepevajoč, pojoč; ki lahkó poje; blagoglasen, melodičen
café masculin chantant kavarna, v kateri nastopajo tudi pevci (pevke); kabaret
soirée féminin chantante večer s petjem
société féminin chantante pevsko društvo
eufōnico agg. (m pl. -ci) blagoglasen, evfoničen
eufónico blagoglasen, ubran
euphonic [ju:fɔ́nik] pridevnik (euphonically prislov)
blagoglasen, ubran
euphonique [-nik] adjectif blagoglasen, ubran
fluting2 [flú:tiŋ] pridevnik (flutingly prislov)
blagoglasen
melōdico agg. (m pl. -ci)
1. glasba melodičen, speven
2. ekst. ubran, blagoglasen