Franja

Arna -ae, f Arna, umbrijsko mesto (zdaj Civitella d'Arno): Sil. Od tod subst. pl. Arnātēs -um, m Arnčani, preb. Arne: Plin.

ἄρνα gl. ἀρήν.

Arnē -ēs, f (Ἄρνη) Arna,

I.

1. beotsko mesto: Stat.

2. tesalsko mesto: Plin. —

II. deklica iz Sifna, ki se je spremenila v kavko, ker je izdala domovino: O.

дубильня f stroj arna

Opicus (tudi pisava z malo opicus) 3 ópski, óskovski, óskijski, óški, apel. = nemoderen, nesodoben, starošégen (starošêgen), starokopiten, Muzam neprijazen, pust, surov, top: Ca. ap. Plin. iun., Gell., vos opici dicitis mihi, quare, quod χάμαξαν Graeci vocant, nos „septentriones“ vocamus? Gell., divina opici rodebant carmina mures Iuv., haec curanda viris? Opicae castiget amicae verba: soloecismum liceat fecisse marito Iuv., nam Cloatius putat eo vocabulo significari sacrum, quo etiam leges sacratae obscatae dicantur; et in omnibus fere antiquis commentariis scribitur Opicum pro Obsco, ut in Titi[n]ni fabula Quinto: „Qui Obsce et Volsce fabulantur, nam Latine nesciunt.“ A quo etiam verba impudentia elata appellantur obscena, quia frequentissimus fuit usus Oscis libidinum spurcarum Fest., nolo enim me mater tua ut Opicum contemnat Fr., et ratis … facundior lucta … arna laudavi beatius Opicum tuum Fr., igitur paene me Opicum animantem ad Graecam scripturam perpulerunt „homines“, ut Caecilius ait, „incolumi scientia“ Fr., nil quaero, nisi quod libris tenetur et quod non opicae tegunt papyri Aus., exesas tineis opicasque evolvere chartas maior quam promptis cura tibi in studiis Aus., Eunus Syriscus, inguinum ligurritor, Opicus magister (sic eum docet Phyllis) muliebre membrum quadriangulum cernit Aus.

ἀρήν, ἀρνός [Et. iz ϝαρήν, hom. πολύρρην (iz ϝρην), ki ima mnogo ovac; ἔπ-ερος (ki nosi volno) oven, εἶρος iz ϝέρϝος volna, nem. Ware (prv. pom. runo, kožuhovina). - acc. ἄρνα, du. ἄρνε, pl. ἄρνες] ep. ovca, jagnje.