Franja

Zadetki iskanja

  • dīreptor -ōris, m (dīripere) plenilec, plenitelj, ropar: Ci., T., Ambr.
  • ēreptor -ōris, m (ēripere) ugrabitelj, ropar: Boet., libertatis Ci., bonorum Ci., terrarum T.
  • grassātor -ōris, m (grassārī)

    1. pohajkovalec, potepuh, klatež, potikač, ponočevalec: si qui ... sese ad convivia applicabat, grassator vocabatur CA. AP. GELL.

    2. occ. obcestni razbojnik, ropar: Q., GELL., hoc enim modo viator quoque bene vestitus causa grassatori fuisse dicetur, cur ab eo spoliaretur CI., gr. nocturnus PETR., grassatores et sicarii SUET.
  • harpagō1 -ōnis, m (iz gr. ἁρπάγη : ἁρπάζω)

    1. kaveljčast —, kljukast drog za podiranje zidovja: harpagonum numero effecto C.; occ. kot voj. t. t. ladijski kavelj (ladijska kopika) = na verigo pritrjen, spredaj z železnim kavljem okovan drog, s katerim so pritegovali sovražno ladjo (manus ferrea kljuka spojka pa je neposredno na verigi viseča kljuka, ki je služila v isti namen): Auct. b. Hisp., Fl., hi manus ferreas atque harpagones paraverant C., asseres ferreo unco praefixi — harpagones vocantur — ex Punicis navibus inici in Romanas coepti L., harpagones et manus (sc. ferreas) Pericles Atheniensis (addidit) Plin.; Cu. istoveti kopiko s kljuko spojko: ferreae quoque manus — harpagonas (sic!) vocant — … praeparabantur.

    2. metaf. kot psovka za grabežljivega človeka = zmikavt, ropar: Pl.
  • latrō2 -ōnis, m (indoev. kor. *lē(i)- podeliti (podeljevati), da(ja)ti; prim. gr. λάτρον plača, mezda, λατρεύς, λάτρις mezdnik, λατρεία služba za mezdo, mezdno delo, λατρεύω služim za mezdo, λήιον setev, žitno polje, ἀλήιος neimovit)

    1. najeti služabnik, najemnik, mezdnik, plačanec, najemniški vojak, spremljevalec, telesni stražar: Enn., nimis lepide de latrone Pl., ut latrones quos conduxi hinc ad Seleucum duceret Pl., latrones dicti, qui conducebantur; ea enim merces Graece dicitur λάτρον Varr.; metaf. vojak = kamen, figura pri šahu (= kmet) ali vojaški igri, ki predstavlja vojaka (= miles): cautaque non stulte latronum proelia laudat O., sic vincas … vitreo latrone clusos Mart., insidiosorum si ludis bella latronum, gemmeus iste tibi miles et hosti erit Mart.

    2. (vojak) plenilec (ki se vojskuje neupravičeno in na svojo roko, npr. kot državljan zoper državo), pirat: ab Liguribus, latronibus verius quam hostibus iustis L., adversus latronum magis quam hostium excursiones L., multitudo perditorum hominum latronumque convenerat C., ut potius privato paucorum et latronum quam regio consilio susceptum bellum videretur C., latro gentiumque vastator Sen. ph. (o Aleksandru Velikem); z gen.: tu omnium gentium, quas adisti, latro es Cu.; od tod = ropar, (cestni, gozdni) razbojnik, bandit, nepridiprav, tolovaj, rokovnjač, malopridnež, malopridnik, zasednik, klatež, potepuh: Auct. b. Hisp., Suet., Amm., non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur Ci., nunc iter expediti latronis cum Milonis impedimentis comparate Ci., latrones, viarum obsessores Ci., plenus latronum locus Ci., ut iugulent hominem, surgunt de nocte latrones H., ne quis fur esset neu latro H., maximus latronum dux Val. Max., XX milia latronum erant Cu., latronibus circumventum defendo Sen. ph., improbus l. Ph. (o volku); z gen.: servatorum meorum latro Cu. morilec.

    3. lovec, oprezovalec, prežač, ki zveri zalezuje iz zasede: leo … latronis impavidus frangit telum V. Kot rim. priimek Latrō -ōnis, m Látron, npr. M. Porcius Latrō Mark Porcij Latron, Hispanec, govornik in retor za časa Avgusta: Sen. rh., Q. Od tod adj. Latrōniānus 3 Latrónov: color Sen. rh.
  • latrunculus -ī, m (demin. latrō2)

    1. najemniški vojak, mezdnik: Vulg.; metaf. vojak = vojaka predstavljajoči kamen na šahovnici ali pri vojaški igri (prim. latrō2 1.): latrunculis ludere Varr., Sen. ph., Plin., Vop.

    2. (vojak) plenilec (kakor latrō2 2.): Vop.; od tod (cestni) ropar, razbojnik (naspr. hostis): Paul. (Dig.), Ulp. (Dig.), res in Sardinia cum mastrucatis latrunculis a propraetore una cohorte auxiliaria gesta Ci.
  • orbātor -ōris, m (orbāre) „kdor jemlje drugim otroke ali starše“, „osiromaševalec“, „osirotitelj“, ropar: exitium Troiae nostrique orbator, Achilles O.
  • populātor -ōris, m (populārī) pustošitelj, plenilec, ropar, pokonč(ev)alec, uničevalec, razbojnik: T., Stat., Ps.-Q., Plin., Aus., Cl., Macr. idr., vivit adhuc, operis nostri populator, Achilles O., Troiae populator Atrides O., custodibus inter populatores missis L., hos populatores agrorum nostrorum L., forte oblati populatores Capenatis agri L., multos populatores agrorum vagos palantes oppressit L., caesos fusosque populatores Campaniae L., equitibus Thracumque auxiliis in populatores agri Sicyonii missis L., praeda Etrusca, quae missa a populatoribus fuerat L., populator terrae Cu., sensit arcadii populator agri Sen. tr., spolia populator rapit Dardania Sen. tr., hanc urbem ante alios qui tunc fervebat in armis fecerat infestam populator remige Minos Ps.-V., tectarum errore viarum fallitur occultis sparsus populator in agris Lucan., nam litoreis populator harenis imminet Lucan., et vastae Nasamon Syrtis populator Hiempsal Sil., vertit iter Daunique retro tellure relicta Campanas remeat notus populator in oras Sil.; pesn.: sic cum stabulis et messibus ingens ira deum et Calabri populator Sirius arvi incubuit Val. Fl., Tuscae glandis aper populator et ilice multa iam piger Mart.; pren. uničevalec, pogubitelj, pogubljevalec, pogubnik, pogubljivec: luxus, populator opum Cl., populator eversorque civitatis Ps.-Q.
  • praedātor -ōris, m (praedārī)

    1. plenilec, ropar, razbojnik, predátor: gens praedatorum Ci., praedatores direptoresque Ci., vexatores ac praedatores Ci., exercitus praedator ex sociis S. pleneč pri zaveznikih (na ozemlju zaveznikov, zaveznike), ales praedator Iovis O. roparski.

    2. occ. lovec, uplenitelj, uplenjevalec, pobijalec: aprorum O., equus praedatoris Stat.; metaf. préžar, prežáč, oprezovalec, préžavec (prežávec) na koga (kaj), za kom (čim): corporis Petr.

    3. metaf. koristoljuben, koristoloven, dobičkaželjen, lakomen, grabežljiv: praedator cupit immensos obsidere campos, ut multo innumeram iugere pascat ovem Tib.
  • praedō1 -ōnis, m (praedārī) plenilec, ropar, razbojnik, grabež(ljivec), gusar, tat: Ter., Varr., Corn., V., Cu., Col., Val. Max., Sen. rh., Sen. ph., Q., Ps.-Q., Mart., T., Suet., Gell., Lucan., Ph., Petr., Vell., Val. Fl., Stat., Asc., Ap., Fr., Aus., Cl., Macr., Iust., Amm., M. idr., vos scelesti, vos rapacīs, vos praedones Pl., ne capta praeda capti praedones fuant Pl., omnium templorum atque tectorum totiusque urbis praedo Ci., praedo iuris urbani Ci., collecti ex praedonibus latronibusque Syriae Ciliciaeque provinciae C., fugiens hic decidit acrem praedonum in turbam H., „per devia rura iuvencos, Romule, praedones, et Reme“, dixit „agunt“ O., at neque Persephone digna est praedone marito O., alibi praedo alibi praedae vindex cadit L., praedonum agmen L., impium Fidenatem, praedonem Veientem L.; praedones maritimi (po)morski razbojniki, gusarji: deinde maritimos praedones consectando mare tutum reddidit N.; v tem pomenu tudi samo praedo: capiunt praedonīs navem illam ubi vectus fui Pl., bellum praedonum Ci., C., refertum praedonum mare Ci., ipse archipirata cum grege praedonum Ci.; metaf.: praedo maritus (o Plutonu, ki je ugrabil Prozerpino); o kragulju: praedo fuit volucrum Mart.; o trotih in čmrljih: nec rursus multitudinem praedonum co[nv]alescere patiendum est, ne universas apes alienas diripiant Col.; o ljudeh, ki se polakomnijo in polastijo posesti drugih: Icti.
  • praemiātor -ōris, m

    1. (praemiārī) ropar: nocturnus Naev. fr., praemiatores tollere Naev. ap. Non.

    2. (praemiāre) poplačevalec, obdarovalec, obdarovatelj, nagrajevalec: luctantium Ambr.
  • rapācida -ae, f (šalj. iz rapāx tvorjen patron.) ropar, grabež, grabežljivec, grabon, razbojnik: sed verba hic facio, quasi negoti nil siet, rapacidarum ubi tantum sit in aedibus Pl.
  • rapīnātor -ōris, m (*rapīnāre) ropar, razbojnik, malopríd(než), malopridnik, maloprída, lupež(nik): in invidiam veniant in hoc ipso rapinatores Varr.
  • rapister -trī, m (rapere) ropar, razbojnik, malopríd(než), malopridnik, maloprída, lupež(nik): homo inpuratus: et inpuno est [ne] rapister? Luc. fr.
  • rapō -ōnis, m (rapere) ropar, razbojnik, malopríd(než), malopridnik, maloprída, lupež(nik): de ea questum ad annum veniam ad novum magistratum, cum hic rapo umbram quoque spei devorasset Varr.
  • raptor -ōris, m (nom. sg. iz rapere)

    1. ropar, razbojnik, plenilec, grab(ež)ljivec, grabež, prisvajalec, lupež(nik): Pl., Pr., O. idr., panis et peni Pl., pueri Pl., filiae T., raptores orbis T., consilium raptor vertit Ph.; atrib.: lupi raptores O., V. grabežljivi, roparski volkovi; pren.: raptores libertatis Italicae lupi Vell.; metaf.: raptores alieni honoris O., raptor spiritūs Val. Max.

    2. occ.
    a) pritegovalec nase, pritežnik, prisvajalec: magnes raptor ferri Aug.
    b) ugrabitelj, ugrabljevalec, odpelj(ev)alec, tudi zapeljivec, zapeljevalec sploh: Sen. rh. idr., raptor filiae meae T., Graiae maritae O., Tityos raptor H., gratus raptae (ugrabljenki) raptor fuit O.
  • spoliātor -ōris, m (spoliāre) ropar, razbojnik, plenilec, plenitelj: monumentorum Ci., templorum L., pupilli Iuv.
  • fēlēs (faeles), felis (faelis Pl. ) -is, f

    1. mačka: O., Ph., Plin., Aegyptii quamvis carnificinam prius subierint, quam felem violent Ci.

    2. kuna, dihur: Varr., Col.

    3. pren. = ropar, tat: Pl., Aus.
  • pīrāta -ae, m (tuj. πειρατής) morski ropar, gusar, pirat (čisto lat. praedo maritimus): Varr., S., Cu., Asc., Mel., Lucan., Iuv., Q., Ps.-Q., Plin., Suet., Gell., P. F., Fl., Char., S., Macr., Prisc. idr., qui in foro populi Romani pirata nefarius reperiatur? Ci., classis pulcherrima … piratarum manibus incensa est Ci., piratarum enim melior fides quam senatus Ci., ne sub ictu superstantium rupibus piratarum essent L., piratae simul terras et maria latrocinantes Sen. rh., ad colligandos piratas ac maria pacanda Sen. ph., tum pirata freto pavidus natat Sen. tr., ille tremor Ponti saevique repertor Hydaspis et piratarum scopulus Petr., quam (sc. Theonoen) ludentem a mari piratae rapuerunt Hyg., piratarum navibus cum exuisset vestem Vell.
  • praedōnulus -ī, m (demin. k praedō) majhen (neznaten, nepomemben, beden, grd) ropar: quia saepe utiles videntur praedonuli Ca. ap. Fest., praedonulos Cato hypocoristicos dixit in epistularum „quia saepe utiles videntur praedonuli“ Fest.