īn-frenō -āre -āvī -ātum (in [praep.], frēnāre)
1. (o)brzdati, (ob)uzdati: Q., equum L., non stratos, non infrenatos equos habebant L.; pesn.: currus infrenare V. voz zapreči; enalaga: infrenati manipli Sil. na obuzdanih konjih.
2. metaf.
a) pritrditi (pritrjevati), privez(ov)ati: navigia pluribus ancoris infr. Plin.
b) brzdati, krotiti, ovirati: horum alterum sic fuisse infrenatum conscientiā scelerum et fraudium suarum, ut ... Ci., lascivias carnis infrenans Ambr.