excūdō -ere -cūdī -cūsum „iztolči“, od tod
1. izkresa(va)ti, ukres(av)ati: silicis venis abstrusum excudere ignem V., silici scintillam excudit Achates V. je izvabil, ad excudendum ignem non semper lapidis occasio est Plin.
2. s tolčenjem oblikovati, (iz)kovati, skovati: navem malleo Pl., popraviti, excudent alii spirantia mollius aera V. bodo iz medi oblikovali … dihajoče kipe, excudere ferrum Cu., gladios Iuv.
3. pren.
a) napraviti, delati: recentes ceras V. piskrce iz voska delati; occ. (iz)leči, izvaliti: ova Varr., pullos Varr., Ci., Col., pullos ex ovis Ci.
b) pismeno izdelati, spisati: aliquid Ἡρακλειδεῖον Ci. ep., magna noctium parte unum librum T., effinge aliquid et excude Plin. iun.