Franja

pēdicōsus 3 (pēdis) poln uši, ušiv: rus detrudetur pedicosus squalidus Tit. fr., pedibus obsitum, id est pediculis, Titinius pedicosum appellat hoc modo: „Rus detrudetur pedicosus, squalidus“ Fest.

pēdiculāris -e (pēdiculus2) ušji, ušiv: herba Col. ušivec (gr. σταφὶς ἀγρία), morbus Serv. ušivost (gr. φϑειρίασις).

pēdiculōsus 3 (pēdiculus2) poln uši, ušiv: Mart.

tineōsus (tiniōsus) 3 (tinea, tinia)

1. črviv, razjeden od črvov, poln črvov: veteres et tineosi favi Col.

2. ušiv, poln uši: caput tiniosum Th. Prisc., locus capitis tineosus Marc.; subst. tineōsī (Aug.) in tiniōsī (Th. Prisc.) -ōrum, m ušivci.