Franja

pinnula (pīnula) -ae, f

I. (demin. k pinna¹)

1. peresce, perešček: inhibetur cupiditas incubandi pinnulā per nares traiectā Col.

2. v pl. perutničke, perutničice: ego (sc. Mercurius) has habebo usque in petaso pinnulas Pl., cum autem pulli pinnulis uti possunt Ci., nec ullae plumulae nec usquam pinnulae Ap., quam lepide super tempora pares pinnulae emineant Ap., exutis pinnulis illis Ap., fortes, aureae Ap., et pinnulis et sagittulis et habitu cetero formae Ap. —

II. (demin. k pinna²) plavutka, plavutica: Vulg., inde exire ad pabula pinnulis gradientes (sc. pisces) crebro caudae motu Plin.

plūmula -ae, f (demin. k plūma) puhovo (puhasto) peresce, perce: ab ornithone † plumula, † in qua media sunt caveae Varr., plumulaeque sub cauda clunibus detrahendae Col., sed color psittaco viridis et intimis plumulis et extimis palmulis Ap., quis leniter fluctuantibus promicant molles plumulae, crescunt et fortes pinnulae Ap., nec ullae plumulae nec usquam pinnulae, sed plane pili mei crassantur in setas et cutis tenella duratur in corium Ap., per umeros volatilis dei pinnae roscidae micanti flore candicant et quamvis ali[i]s quiescentibus extimae plumulae tenellae ac delicatae tremule resultantes inquieta lasciviunt Ap.