ēbulliō -īre -īvī (-iī) (ē in bulla)
1. intr. izkipe(va)ti (v pravem in prenesenem pomenu): Sen. ph., Pers., Ap., Tert.
2. trans. pren.
a) ustiti se s čim, hvalisati se s čim, bahati se s čim: dixerit hoc Epicurus … quod quidem solet ebullire Ci., virtutes eb. Ci.
b) animam ebullire Petr., Sen. ph. dušo izdihniti, umreti; abs.: o si ebulliat patruus Pers.