cōgnātiō -ōnis, f (cōgnātus)
1. krvno sorodstvo: eo nemo accedit nisi propinqua cognatione coniunctus N. najbližje sorodstvo, (naspr.) longinqua, longa cognatio Cu. daljno sorodstvo; cognatio materna Ci., an potest cognatio ulla propior esse quam patriae? Ci., cognatione Licinii se excusare L. s sorodstvom z Licinijem; nam. gen.: c. cum Tyriis Cu.; occ. sorodstvo živali, rastlin in neživih stvari: c. equorum, caprarum, arborum, caeparum, siderum, bitumini magna c. ignium Plin.
2. met. sorodstvo = sorodniki, svojci: dedecus familiae, cognationis, nominis Ci., homo... magnae cognationis C. z velikim sorodstvom, gentes cognationesque hominum C. občine in rodbine (zadruge); o živalih: Plin.
3. pren. sorodnost = podobnost, skladnost: omnes artes quasi cognatione quadam inter se continentur Ci., c. studiorum Ci., est quaedam inter hos status cognatio Q.