ūbertās -ātis, f (ūber2)
1. obilnost, polnost vimen: animalia mammarum ubertate saturentur Ci.
2. metaf.
a) rodovitnost, plodnost, bogastvo, obilje, bogat donos, donosnost, bogat prinos, bogat pridelek; s subjektnim gen.: agrorum Ci., fluminum T. bogastvo (namreč v ribah, zlatem pesku idr.), eius anni Plin. iun.; pren.: virtutis Ci. obilni sadovi kreposti, utilitatis Ci. obilna korist, ingenii Ci., Q., Ambr. plodovitost.
b) obilnost, obilica, obilje, izobilje, preobilje, bogastvo, kopica, množica, množina, bogatost; z objektnim gen.: frugum, improborum Ci., lactis Plin., piscium Iust., earum rerum, quas terra procreat, vel ubertas vel tenuitas Ci.; pren.: dicendi ali in dicendo Ci., verborum Q., Gell.; occ. obilje besed, bogastvo v besedah, zgovornost, polnost: Livii lactea ubertas Q., quae in Crasso potuit maior esse ubertas? Ci., summa est (sc. in Isaeo) facultas, copia, ubertas Plin. iun.