Franja

plūs, plūris, pl. plūres, plūra, komp. k multus (iz *plēos, *plĕos; prim. skr. prāyaḥ več, gr. πλείων, πλεῖον, eol., dor. πλήων, homersko πλέων, πλέον, lezboško πλέες, kretsko πλιες; gl. plēnus)

I.

1. sg. plūs več, kot subst. n. večji del, večina, večina primerov, večinoma, povečini: tantum et plus etiam mihi deberet Ci., quod plus est Ci.; z gen. quantitatis: plus doloris capere C., plus virium habere N., Ci., uno (za enega) plus Tuscorum cecidisse in acie L., non plus habuit secum quam XXX de suis N. ne večje množice, ne več mož, plus facere quam pollicitus esset C.; v acc. adv.: plus dolere Ci., plus posse, valere Ci., C., videre plus quam semel Ci., ab urbe plus quam X dies aberat Ci., plus minus Hirt. približno, plus minusve quam … Pl., Ter., Q. več ali manj kot … ; pri imenih (nomina): perfidia plus quam (več kot, bolj kot) Punica L., confiteor eos plus quam parricidas esse Ci.; z abl. comparationis: plus nimio H. (več kot) preveč, preko vseh meja; pri števnikih večinoma brez quam: plus mille (več kot tisoč) capti L.; v gen. pretii: pluris (dražje) emere, pluris esse Ci. več vreden biti, več stati, pluris facere, putare, aestimare Ci. (idr.) višje (bolj) ceniti; redkeje v abl. pretii: plure vendunt Luc. fr., plure altero tanto Pl. fr., plure vēnit Ci. fr.

2. pl. plūrēs (m, f), plūra (redko plūria, n), toda gen. plūrium (naspr. pauci, aliqui, singuli, unus)
a) več njih, številnejši (s komparativnim pomenom): unus praedones plures cepit quam omnes antea Ci., primo XV milia, postea plures C.; subst.: quid plura (sc. dicam)? Ci. čemu (zakaj) (še) več besed? čemu (zakaj) (še) dalje govoriti o tem? kaj bi še dalje (še več) govoril? = na kratko, skratka = ne plura (sc. dicam) Plin., plures armati N. v večjem številu, številnejši, pluribus verbis persequi N. ali (samo) pluribus exsequi Ph. obširneje, displicuit pluribus N. večini; plures (naspr. pauciores, gr. οἱ ὀλίγοι = imenitniki, plemiči, bojarji) = drhal, množica: Pl.; evfem. (= gr. οἱ πλείονες) umrli, pokojniki: se ad plūrēs penetrare Pl. ali ad plures abire Petr. = umreti.
b) več (mnogo, veliko) njih, mnogi (če nasprotje ni izrecno omenjeno): plures vestrum Cu., plurium annorum indutiae L., plura castella pariter temptaverat C., pluribus praesentibus eam rem iactari nolebat Ci. —

II. superl. plūrimus 3 (tvorjen iz komp. plūs s superl. pripono -imus) največ, zelo veliko; zelo obilen (velik), premnog; pl. sprva adj.: qui optimam navem, plurimos nautas haberet Ci.; toda elativ: plurimi (premnogi) versūs Ci., plurimis verbis Ci. zelo (nadvse) obširno, quam plurimas serpentes colligi iubet N. kar največ, kolikor mogoče; potem subst. največ, zelo veliko njih, večina: huius sententiam plurimi sunt secuti N., nonnulla ab imperatore miles, plurima vero fortuna vindicat N., ut illi quam plurimi deberent S. Pri pesnikih v sg. (toda le pri kolekt.): plurima praeda Pl., (sc. bos) cui plurima cervix V. zelo obilen, zelo debel, quā plurimus erit (sc. fons) O. najobilneje (najbogateje) (pri)vre na dan, plurima quā silva est O. najgostejši, collis V. zelo velik, plurima lecta rosa est O. premnoge rože, per plurimum laborem H., plurima flammas Aetna vomit O. največi del (= večina) Etne, plurima luna Mart. polna luna; o osebah: in toto plurimus orbe legor O. široko po svetu, daleč po svetu, širom sveta, širom po svetu; toda plurimus in Iunonis honorem H. posebno vnet častilec Junone. Subst. plūrimum -ī, n zelo (prav) veliko, največ, največi del; z gen. quantitatis: in armis plurimum studii consumebat N., plurimum gravitatis Ci., virtutum Q., mali Sen. ph., plurimum quantum favoris Fl. (zelo) zelo veliko naklonjenosti; z gen. pretii pri glagolih čislanja (cenjenja): plurimi aliquem facere Ci., N., quod plurimi est Ci.; z abl. pretii pri glag. trgovanja oz. kupovanja: quam plurimo vendere, vēnire Ci. kar najdražje; adv. acc. sg. plūrimum

1. največ, zelo (prav) veliko, premnogo: ut te plurimum diligam Ci., cui plurimum credebat Cu., plurimum intererat Ci., ut plurimum tussiat Petr.

2. kvečjemu: diebus plurimum novem Plin., datur ad leniter molliendam alvum plurimum drachma una, modice IIII obolis Plin.

3. največ, večidel, večinoma, povečini, zvečine: plurimum Cypri vixit N., domum ire pergam; ibi plurimum est Ter.

Opomba: Star. superl. plīsimus ali plūsimus: plisima, plurima Fest., f[o]edesum foederum, plusima plurima, meliosem meliorem Varr.

polytrophos -on (gr. πολυτρόφος) zelo hranljiv, zelo hranilen: carnes Th. Prisc.

prae-altus 3 (prae in altus)

1. zelo visok: ripae L., mons L., Plin., iugum non ita praealtum Auct. b. Afr., volatus volucrum Plin., Saturni praealtius omnibus sidus M.

2. zelo globok: proxima terrae praealta S., mare Cu., Plin., ostium fluminis praealti L., praealti fluvii et profundae voragines L., molli ac profundae (sc. nivi) facile pedes ingredientium insistebant L., palus T., puteus Plin., ad locum voraginosum et praealtum eos perduxit Front.

prae-cal(e)factus 3 (prae in calefacere) zelo (močno) segret: praecalefacta apponere Cael.

prae-calidus 3 (prae in calidus) zelo gorek (gorak), zelo vroč: potio T., sanguis Prud.

prae-calvus 3 (prae in calvus) zelo plešast: statura fuit iusta, capite praecalvo, oculis caeruleis, adunco naso Suet. (o cesarju Galbi).

prae-cautus 3 (praecavēre) zelo previden: praecautus vero ille est rex, qui … Aug.

prae-celer -is -e (prae in celer) zelo hiter: praeceleri fugā Plin., praeceleri vi Plin., viri praeceleres cursu Stat.

prae-celsus 3 (prae in celsus) zelo visok: una in praecelsa consedit rupe Celaeno, infelix, vates, rumpitque hanc pectore vocem V., cetera munita erat praecelsis muris aut abruptis montibus Plin., Marsasque nives et frigora ducens Marcia, praecelsis quarum vaga molibus unda crescit Stat., in his Alpibus Cottiis, quarum initium a Segusione est oppido, praecelsum erigitur iugum Amm., mittor ad praecelsas rupes exinde longe distantes Amm., perfugarum indicio didicit multorum opes illuc translatas servari ut in munimentis praecelsis et fidis Amm., Athos in Macedonia mons ille praecelsus navibus quondam Medicis pervius Amm.; metaf. prevzvišen: iamque piam lux alta domum praecelsaque toto intravit Fortuna gradu? Stat., ad nemorosam quandam venerat (sc. qui cum superioris Indiae secreta fidentius penetraret) solitudinem, cuius tranquillis silentiis praecelsa Brachmanorum ingenia potiuntur Amm.

prae-clārus 3 (prae in clārus)

1. zelo svetel, presvetel, zelo bleščeč, zelo jasen, prejasen: lux, sol Lucr., iaspis Iuv.; occ. (pre)lep, (pre)krasen: arma Cu., facies S., vultus Lucr., res H. lepo imetje, situs (sc. urbis) ex omni aditu praeclarus ad adspectum Ci., cum tam praeclaram urbem cepisset, hanc pulchritudinem delere noluit Ci.; subst.
a) praeclāra -ōrum, n dragocenosti, dragotine, dragotinje: is quem iste et audierat multa se cum praeclara habere et suspicabatur Ci.
b) praeclārum -ī, n (sc. dictum) krasen izrek: praeclarum igitur illud Platonis Ci.

2. metaf.
a) imeniten, znamenit: et ea quae eximia plerisque et praeclara videntur parva ducere Ci., praeclarum dicendi genus Ci.
b) zelo znan, (pre)slaven, sloveč: pugna Ci., patientia famis Ci., stirps deorum V.; occ. razvpit, zloglasen, razslut, slaboglasen: qui nunc sceleribus suis ferox atque praeclarus est S.; iron.: praeclarum nescio quid adepti sunt Ci.
c) sijajen, izboren, izvrsten, odličen, zelo dober: Plin. idr., indoles Ci., praeclarissimum facinus N., praeclarum hoc quoque Thrasybuli N. slavno dejanje, slavni podvig; z abl.: gens bello praeclara V.; z in z abl.: multi in philosophiā praeclari Ci.; z gen.: eloquentiae praeclarus T. sloveč v govorništvu = sloveč govornik; praeclarum est z ACI zelo častno je: Ci. ep. — Adv. praeclārē

1. prav (zelo) jasno, (zelo) razločno: agere, explicare, intellegere Ci.

2. sijajno, krasno, izbrano, izborno, izvrstno, odlično: gerere negotium, meminisse, dicere Ci., pugna in tabulis picta praeclare Ci., facere Ci. =
a) dobro storiti (delati) komu, pomagati: Plin.
b) kaj izvrstnega storiti (napraviti): simulacrum praeclare factum ex marmore Ci., p. facta N. preslavna dela, se nihil nisi praeclarissime fecisse Ci. le preslavna dela.

prae-clueō -ēre (prae in cluēre) zelo sloveti, zelo slaven biti: praecluens potestas Prud. — Soobl. prae-cluō -ere: vos, qui ex ubertate terrae praecluatis Iul. Val.

prae-cluis -e (prae in cluis iz cluēre) zelo slaven, zelo sloveč, preslaven: quocirca officio decentiore paret praecluibus libens profatis Arcas in thalamos venire iussus M., si qua examinationem virginum prorogaret auctoritas, ipsa quoque tam praecluis eruditionis asserta cognoscere M., verum sequens heroum praeclui enituit admiratione conventus M.

prae-colō (-ere) -coluī -cultum (prae in colere)

1. prej obdelati (metaf.): animi habitus ad virtutem quasi praeculti et praeparati rectis studiis et artibus Ci.

2. prenagljeno častiti, prehitro se ogre(va)ti za kaj, prehitro se posvetiti (posvečati) čemu: nova et ancipitia praecolere T. — Od tod adj. pt. pf. praecultus 3 zelo okrašen: Aug., tum donis sacro praeculta auro Stat., genus eloquentiae praecultum Q.

prae-crassus 3 (prae in crassus) zelo (izjemno) debel: suberi minima arbor, glans pessima, rara, cortex tantum in fructu, praecrassus ac renascens atque etiam in denos pedes undique explanatus Plin.

prae-cupidus 3 (prae in cupidus) zelo žêljen (želján), zelo velik prijatelj (ljubitelj) česa: notatus est et ut pretiosae supellectilis Corinthiorumque praecupidus et aleae indulgens Suet.; adv. praecupidē zelo hlastno (željno, naglo): P. F.

prae-dēnsus 3 (prae in dēnsus) zelo gost: praedensis acervatur granis Plin., farrago ex recrementis farris praedensa seritur Plin., vomerum plura genera: culter vocatur inflexus praedensam, priusquam proscindatur terram secans futurisque sulcis vestigia praescribens incisuris Plin.

prae-difficilis -e (prae in difficilis) zelo težaven, zelo têžek (težák): praedifficilia penes homines Tert.

prae-dīrus 3 (prae in dīrus) zelo (nadvse) grozen (strašen), pregrozen, prestrašen: tunc erat spectare cum gemitu facta dictu visuque praedira Amm.

prae-dīves -itis (prae in dīves) zelo bogat: P. F., Aus., Cl., Sp. Maelius ex equestri ordine, ut illis temporibus praedives L., praedivites alii, alii quos fortuna non aequarent L., admodum inops pecuniae Philippus, Perseus contra praedives bellare cum Romanis coepit L., continentiae suae beneficio sine pecunia praedives (sc. Fabricius Luscinus) Val. Max., illi etiam praedivites, qui ab aratro arcessebantur, ut consules fierent Val. Max., sicut in homine praedivite famem timente incidit Cels., iussuque Neronis Longinum et magnos Senecae praedivitis hortos claudit Iuv., spado Thessalicus praedives Plin., ab Aeficio Calvino equite Romano praedivite Suet., in gratiam Quirini consularis praedivitis et orbi Suet., in tectis, praedivitis urbe Latini V., cum etiam tum praedives et praepotens supremis suis consuleret T., incessit totumque tulit praedivite cornu autumnum O. dodobra napolnjen.

prae-dulcis -e (prae in dulcis)

1. zelo sladek, presladek: mel, sapor Plin.; subst. praedulcia -ium, n presladke jedi: philyra coci et polline nimium salem cibis eximunt; praedulcium fastidium sal temperat Plin., aliena vero stomacho sunt omnia tepida, omnia salsa, omnia iurulenta, omnia praedulcia … Cels.

2. metaf.
a) zelo (nadvse) prijeten, zelo (nadvse) mil, zelo (nadvse) vabljiv, preprijeten, premil: decus V., eloquium Plin., nec rupe quod atra Tyrrhenae volucres (= Sirenes) nautis praedulce (acc. n. nam. adv.) minantur Stat., nomen Val. Fl., malum (sc. luxuries) Cl., canendi suavitas Ambr.
b) (o govoru) presladek: perdulce illud genus Q., solebat dulces sententias dicere, frequentius tamen praedulces et infractas Sen. rh.; subst. praedulcia -ium, n sladkobesednost, (pretirana) osladnost, preosladnost: κακόζηλον, id est mala adfectatio, per omne dicendi genus peccat: nam et tumida et pusilla et praedulcia et abundantia et arcessita et exultantia sub idem nomen cadunt Q.