Franja

μίσθωσις, εως, ἡ (μισθόω) 1. najemnina, plača. 2. oddaja(nje) v najem.

μνημονεύω (μνήμων) [fut. pass. μνημονεύσομαι in μνημονευθήσομαι] 1. spominjam se, pomnim, mislim na kaj τί, τινός. 2. sporočam, spomnim na kaj, omenjam, pripovedujem τινός, τί, περί τινος, ὅτι, οἱ μνημονευόμενοι ἄνθρωποι ljudje, ki se omenjajo, katerih spomin živi v zgodovini.

μοῖρα¹, ἡ [Et. iz μορjα, gl. μείρομαι] 1. del (celote), kos, del zemlje, kraj, stran dežele, τριτάτη δ' ἔτι μοῖρα (νυκτὸς) λέλειπται, χώρης ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντες, πατρῴας γῆς, δώδεκα μοίρας δασάμενοι (na dvanajst delov), ἐστρατεύετο ἐς τὴν Περσέων μοῖραν v ozemlje Perzijanov, τῶν πέντε τὰς δύο μοῖρας νέμονται dve petini; Her. 5, 69 stranka, τὸν Ἀθηναῖον δῆμον πρὸς τὴν ἑωυτοῦ μοῖραν προσεθήκατο je spravil na svojo stran; pren. μοῖραν φιλίας οὐδεμίαν παρέχομαι prav ničesar ne nudim glede na prijateljstvo. 2. del, ki komu pristuje, delež μοίρας νέμω, φθίνοντι μοῖραν νέμω storim umirajočemu, kar mu gre, αἰδοῦς μοῖραν ἔχω sram me je, ἑκάστῳ μοῖραν ἐπέθηκαν vsaki stvari so postavili določeno mejo, τὸ ἐμπλήκτως ὀξὺ ἀνδρὸς μοίρᾳ προσετέθη brezumna naglica se je smatrala za korenjaštvo. 3. kar se spodobi, pristojnost, spodobnost, κατὰ μοῖραν (= ἐν μοίρᾳ) ἔειπες povedal si, kakor se spodobi, kakor je prav, παρὰ μοῖραν ἔειπες nič spodobnega nisi povedal. 4. kar je človeku usojeno, usoda, žreb, prisojeni čas življenja, sreča (= ἐσθλὴ μοῖρα, oppos. ἀμμορίη Od. 20, 76), nesreča, smrt (= μοῖρα θανάτου), οὐ γάρ πώ τοι μοῖρα θανεῖν ni ti še usojeno umreti, μοῖρ' ἐστί usojeno je, μοῖρα ἔχει με usojeno mi je, τῇ σεωυτοῦ μοίρῃ περίεις tvoja sreča te je rešila, καθημερία μοῖρα usoda današnjega dne, πρὸς διπλῆς μοίρας po dvojni (smrtni) usodi; θεία μοῖρα božja odredba (volja). 5. čin, dostojanstvo, ugled, spoštovanje, ἐν μοίρᾳ εἰμί sem spoštovan, ἐν οὐδεμιῇ μοίρῃ ἄγω τινά prav nič ne cenim koga.

Μοίριος λίμνη, ἡ jezero Mojris v srednjem Egiptu.

μοιχάω (μοιχός) 1. act. napeljujem v prešuštvo, θάλατταν spravljam z zvijačo pod drugo oblast. 2. med. prešuštvujem NT.

μοιχίδιος 3 ion. v prešuštvu rojen, nezakonski.

Μολόεις, εντος, ὁ reka v Bojotiji.

Μολοσσοί, οἱ, at. -ττοί narod v Epiru.

μονό-λυκος 2 volk, ki je edini v svoji vrsti, velevolk.

μονομαχέω, ion. μουνομαχέω 1. borim se v dvoboju, dvobojujem se s kom τινί. 2. sam se bojujem s kom τινί.

μονο-φυής 2 (φύομαι) iz enega kosa, v en kos zrastel.

μονο-χίτων, ωνος, ὁ, ἡ samo v spodnji obleki.

Μοσ(σ)ύν-οικοι, οἰ narod v Pontu, imenovan tako, ker je prebival v lesenih hišah.

Μουνιχία, ἡ, ion. -ίη 1. atensko pristanišče. 2. pridevek Artemide, ki je imela svetišče v Munihiji.

μουσο-ποιός 2 (ποιέω) 1. poet. ki zlaga pesmi, ἀεὶ δὲ μουσοποιὸς ἐς σὲ παρθένων ἔσται μέριμνα deklice bodo vedno skrbele, da bodo tvojo usodo (v pesmih) opevale. 2. subst. ὁ, ἡ lirski pesnik (pesnica).

Μυγδονία, ἡ, ion. -ίη pokrajina v Makedoniji.

μυέω (μύω) 1. posvečujem, uvajam v svete skrivnosti, razodevam komu svete skrivnosti, τὰ ἐρωτικά uvajam v, razodevam skrivnosti ljubezni; ὁ μεμυημένος poučen v svetih skrivnostih (v misterijih). 2. NT podučujem; ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσι μεμύημαι vajen sem sleherne in vsake stvari.

Μυκάλη, ἡ rtič v Joniji pri Samu (tam so premagali Grki Perzijane l. 479.).

Μυκαλησσός, ἡ mesto v Bojotiji.

Μυκῆναι, αἱ Μυκήνη, -να, ἡ mesto v Argolidi, Agamemnonova prestolnica; adi. Μυκηναῖος 3; preb. ὁ Μυκηναῖος; adv. Μυκήνηθεν iz M.