ob-dūrēscō -ere -ruī (ob in dūrus)
1. (o)trde(va)ti, posta(ja)ti trd, trditi se: Ca., semen diuturnitate obdurescit Varr., Gorgonis et satius fuit obdurescere voltu Prop. okam(e)neti, cubando in lecto … obdurui Pl. sem odrevenel, sem ves trd.
2. metaf. otrde(va)ti, posta(ja)ti trd = brezčuten (neobčutljiv) posta(ja)ti, izgubiti (izgubljati) čut (občutek): ipse obdurui Ci., his iam inveteratis (dat.) consuetudine obduruimus Ci., obduruerat et penculluerat civitatis patientia Ci., nisi diuturnā desperatione rerum obduruisset animus ad dolorem novum Ci., quis contra studia naturae tam vehementer obduruit Ci., dociliora sunt ingenia, priusquam obduruerunt Q.