Franja

Zadetki iskanja

  • contumēlia -ae, f (iz cum in tumēre prek adj. *contumēlis = contumāx)

    1. hudo (grdo, sramotno) ravnanje s kom, mučenje: per contumeliam frumentum exprimere Ci., quibus tu iniurias plurimas contumeliasque imposuisti Ci., contumeliae, quibus vexati oppressique erant Ci., os praebere contumeliis (ad contumeliam) L. ali praebere ora contumeliis T. ali os offerre contumeliis (= colaphis) T., edere in coniuges infandas contumelias L.; poseb. oskrunitev, oskrunjevanje (po zlorabi): ibi piratarum contumelias perpessus Ci., ad libidinem et contumeliam animum accendere L., quos post transacta convivia aliae cubiculi contumeliae exspectant Sen. ph., ita ei lecti sui contumelia vectigalis est Ap.; popolno contumelia stupri: Dig.; occ. nezgoda, nadlega, neugoden položaj: naves totae factae ex robore ad quamvis vim et contumeliam perferendam C., lignum inquinare omni contumelia Ph., queri de contumeliis debilitatis suae Plin. iun.

    2. pren. grdenje, psovanje, zmerjanje, razžalitev (časti), (o)sramočenje, sramota: Val. Max., Vell., Plin. iun., Iust., patior facile iniuriam, si est vacua a contumelia Pac. ap. Non., c. mea (meni prizadejana) Ci., maledictum nihil habet propositi praeter contumeliam Ci., omnibus eum contumeliis onerasti Ci., cum verborum contumeliis optimum virum lacerasset Ci., facere contumeliam (alicui) Ci., L. idr. sramoto prizade(ja)ti komu, (o)sramotiti ga, toda contumeliam facere Ci. (Philipp. III, 9, 22) = sramoto trpeti; nullam adhibuit memoriam contumeliae N. za razžalitev ni imel nobenega spomina, quae contumelia eum non fregit, sed erexit N., accipere aliquid ad (in) contumeliam Ter., Cu. imeti kaj za sramoto, vertere aliquid in contumeliam suam C. imeti kaj za osebno razžalitev, contumeliā appellare aliquem perfugam C. zmerjati koga z uskokom, imponere alicui tantam contumeliam S., addere contumeliam iniuriae Cu., ultro dicere contumelias L., dicere alicui contumeliam (contumelias) Pl., Ter., dicere contumelias in Caesarem T.; v zvezi s praep.: contumeliae causā aliquem describere Ci., aliquem honoris potius quam contumeliae causā nominatum velle Ci., contumeliae causā aliquem nominare dominum Suet. ali contumeliae causā aliquos vocare auditores Sen. rh. pitati z gospodom, s poslušalci; ad, in ali per contumeliam v sramoto, sramot(il)no: praesidium per cruciatum et ad contumeliam necare L., nisi in contumeliam ignominiamque nostram certare iuvat L., per contumeliam beneficium populi Romani alicui extorquere C., per contumeliam saepe Thurinum vocari Suet.; cum contumelia nostra omnia prius experiri velle Lentulus in Ci. ep. nam v sramoto, magna cum contumelia verborum nostros ad pugnam evocare C. z zelo sramotečimi besedami, summa cum contumelia Ci. kar najsramotneje; sine contumelia nominari Ci. ne da bi bil osramočen, ne da bi bil v sramoto postavljen, non sine verborum contumelia in aliquem saevire Suet. — Pooseb. Contumēlia -ae, f Kontumelija, Sramota: fecerunt Contumeliae fanum Ci.
  • dēdecus -oris, n

    1. nečast, sramota, sramotni madež: cum nec prodere visum dedecus auderet O. (o Midovih ušesih), nasi d. Ap. odrezan nos, propter dedecus adulescentiae filii nondum loquentis Iust., Antonii, nominis Romani probra atque dedecora Ci.; kot psovka = grdin, grdavs, grdoba: naturae d. Ph., aliquem purgamentum (za nesnago) dedecusque praedicare Petr., tu, vitae dedecus primum Ap.; večinoma abstr.: dedecori esse Pl., Ter., Corn., Plin. iun. v sramoto biti, ampla domus dedecori saepe domino fit Ci., libidinosis servire summa miseria est summo dedecore coniuncta Ci., homines omni dedecore infames Ci., d. concipere Ci. nakopati si, vitam per dedecus amittere S. sramotno, ob tantum dedecus amens V., grande ferunt unā cum damno dedecus H.

    2. met. nečastno (sramotno) dejanje, sramota, pregreha, hudobija: d. admittere Ci., C., dedecora, quae aetas (mladost) ipsius pertulit Ci., per dedecora patrimonia amittere S., dedecorum pretiosus emptor H., dedecora militiae alicui obicere L. nečastno vedênje ob vojni, Iovis testatum d. O., postremo in scelera simul ac dedecora prorupit T. nagnusne hudobije

    3. occ. (fil.) (= τὸ κακόν) nravno zlo, hudobija, pregreha: Ci. (De legibus I, 21, 55; Tuscul. disput. II, 5, 14).
  • dehonestāmentum -ī, n (dehonestāre)

    1. popačenje: corporis S. fr., oris T. (o enookosti).

    2. pren. nečast, onečaščenje, nedostojnost, sramota: Fufidius, ancilla turpis, honorum omnium d. S. fr., nullo insigni dehonestamento id spectaculum transiit T., auribus decisis vivere iubet … in nos dehonestamento T., scurrae, histriones, aurigae … amicitiarum dehonestamenta T. onečaščujoča prijateljstva, dehonestamentum generis, dehonestamenta originis Iust.
  • dehonestās -ātis, f nečast, sramota: Acr.
  • flāgitium -iī, n (iz flāgitāre, ne da bi bila pomenska zveza jasna)

    1. sramotno dejanje, sramotni pregrešek, podlo dejanje, podlost, zavrženost: Corn., Pr., Ph., Suet. idr. flagitium facere Kom., conficere Ter., nullum iam aliquot annis flagitium exstitit sine te Ci., homo fraternis flagitiis, sororiis stupris … exsanguis Ci., ludos (sacra) flagitio polluere Ci., manifestis in flagiliis tenebitur Ci., intellegitur … imprudente L., imprudente L. Sulla scelera haec et flagitia fieri Ci., flagitia atque facinora S., fl. rei militaris T. ali illa militiae flagitia T. sramotno vedenje, ravnanje v vojni, fl. committere Plin. iun.

    2. meton.
    a) sramota: opprobramentum aut flagitium Pl., homo frugalissimus te plenum flagitii domum suam invitavit Ci., duorum criminum auctores flagitio deformatos habetis Ci., neque gloriā moveri neque flagitio S., prae esse agro colendo flagitium putas Ci. imaš za sramotno, flagitium est (z ACI) T. šteje se ti v sramoto, fl. effugere Plin. iun.
    b) konkr. nesramnež, podlež: flagitium hominis Pl., Catilina omnium facinorum atque flagitiorum (malopridnežev in podležev) catervas circum se habuit S.
  • īgnōminia -ae, f (in1 + *gnōmen = nōmen)

    1. omalovaževanje, podcenjevanje, sramota, osramotitev: Luc. ap. Non., Q., nisi honos ignominia putanda est Ci., surrexit P. Africanus et illam ignominiam a familia deprecatus est Ci., ignominia mortuum afficere Ci., nondum erat vestris … iudiciis ignominiisque concisus Ci., per ignominiam Ci. na sramoten način, s sramoto, sramotno; s subjektnim gen.: ign. senatūs, mortis Ci.; z objektnim gen.: ign. familiae, rei publ. N. rodbini —, državi prizadeta; z eksplikativnim gen. (zaradi česa): ign. amissarum navium C. zaradi izgubljenih ladij; ignominia est z inf. = sramotno je: in quas (urbanas tribus) transferri ignominia esset Plin.

    2. occ. kot držpr. in voj. t. t. osramotitev —, odvzetje državljanskih pravic ali vojaške časti —, ožigosanje po cenzorju ali poveljniku, izguba državljanskih pravic ali vojaške časti, onečaščenje (kot kazen); ignominia se je lahko preklicala ali ukinila, infamia je bila stalna: animadversio censoris ignominia dicitur Ci., ignominiam accipere C. ali suscipere Ci., ignominiam habere Ci., ignominiam alicui inurere Ci. ali inferre, iniungere L., homines ignominia notati Ci., ignominiā notandos censuerunt eos, si qui militiam subterfugissent Ci., nonnullos signiferos ignominiā notavit C. je sramotno kaznoval, mille milites prope cum ignominia dimissi L., decimam legionem … cum ignominia totam dimisit Suet., nonam … legionem … totam cum ignominia missam fecit Suet., pro cetero delictorum genere variis ignominiis adfecit Suet.
  • improperium -iī, n (improperāre) sramota, zasramovanje, pogrda: Eccl.
  • indīgnitās -ātis, f (indīgnus)

    1. nevrednost, ničvrednost, malovrednost, malopridnost: Q., Iust., Amm., is, qui indignitate servos vicit Ci., homines propter indignitatem suam diffisi sibi Ci.

    2. metaf. kar je nedostojno, nespodobno, kar vzbuja ne(je)voljo ali ogorčenost, nespodobnost, podlost, nespodobno ravnanje (vedenje), sramota: Iust., Suet., congemuit senatus, neque tamen satis severe pro rei indignitate decrevit Ci., iniuriae i. Ci., indignitates contumeliasque perferre C., indignitatibus compulsi ad … L., haec i. augebat animos (z ACI) L., versatur mihi ante oculos indignitas calamitatis Ci.

    3. meton. ne(je)volja, ogorčenost, razsrjenost, srd: Iust., Suet., tacita poterit esse nostra indignitas? Ci., primum miseratio, deinde indignitas, et ex ea ira L.
  • īnfāmia -ae, f (īnfāmis)

    1. slab glas, sramota: quos infamiae suae neque taedeat neque pudeat Ci., infamiā flagrare Ci., infamiam inferre Ci., ali movere L. povzročiti (povzročati), infamiam habere, sarcire C., infamiā aspergi N., infamiam capere Hirt., infamias subire T., infamiā operire aliquid Ci., infamiā urgeri Ci., infamiam potentia oppressit Cu., res est mihi infamiae Ter., in infamia esse Ter., inf. domestica Plin. iun., mendax H., turpis Iuv., infamiam discutere, refutare Suet., accedere in infamiam Pl., colligere Iust.; s subjektnim gen.: inf. C. Verris Ci., in cuius tu infamiam ea contulisti Ci., hominum Pl., unius Sen. ph.; z eksplikativnim gen.: mihi superbiae crudelitatisque infamiam inussisset Ci., inf. duarum legionum C. zaradi dveh legij, totus ordo urgetur infamiā iudiciorum Ci., pecuniae Vell. zaradi pohlepnosti.

    2. meton. konkr. sramota, sramotni madež, nečast: Cacus ... infamia silvae O., Scylla ... infamia saecli O.
  • inhonestāmentum -ī, n (inhonestāre) nečast, sramota: Ap., C. Gracchi orationum fr. ap. Isid.
  • in-honestās -ātis, f nečast, sramota: Tert.
  • lābēs -is, f (lābī)

    I. abstr.

    1. padec, udor, posedanje, used, useda: terrae L., agri Privernatis Ci., labes (pl.) aut repentini terrarum hiatus Ci., tantos terrae motus factos esse, ut … multis terrae locis labes factae sint terraque desederint Ci., labem dare Lucr. pasti, podreti se, l. ruinarum Iust., montium Symm.; occ. izguba semena, spermatoreja, semenotok: lectum perminxi imposuique pudendam pellibus labem Luc.; naliv dežja: labes imbris e caelo Arn.; pren.: hinc mihi prima mali labes V. prvi naval nesreče, haec illi prima mali labes, hoc initium … ruinae fuit Iust.

    2. metaf. poguba, pogibel, uničenje, poraz, propad, propast, nesreča, škoda, okvara, kvar: quarta pernis pestis veniet, quanta labes larido! Pl., metuo legionibus labem Enn., videtis, in tabella iam ante quanta sit facta labes Ci., an innocentiae labem aliquam aut ruinam fore putatis? Ci., an … tu ad illam labem atque eluviem civitatis sine summa vi pervenire potuisti? Ci., an vero tu parum putas investigatas esse a nobis labes imperii tui stragesque provinciae? Ci. propad … in ugonobitev … , l. regnorum Val. Fl., Mursina l. Aur. poraz pri Murziji; occ.
    a) telesna hromota (hromost) in (konkr.) telesna hiba: corporis Lucr., Suet., aegri corporis Cod. Th.
    b) kuga: Amm., l. Tartarea Sil.; pren.: dedit hanc contagio labem Iuv. to kugo = to razvajenost (scrkljanost) nravi; meton. (o osebah) poguba, okvara, kvar = pogubitelj, kvaritelj, kvarljivec, ugonobitelj, ugonabljalec, ugonobljevalec: l. popli Pl., l. atque flamma rei publ. Ci., l. atque pernicies provinciae Ci.

    II. konkr. padec = kar pade na kaj

    1. maroga, lisa, madež, brazdež: tractata notam labemque remittunt atramenta H., sit … sine labe toga O., victima labe carens O., una (tauro) fuit labes, cetera lactis erant O., sine labe columbae O. snežnobeli, purum et sine labe salinum Pers.

    2. metaf. sramotni madež, sramota, pogrda: quid ego … illam labem atque ignominiam rei publicae querar Ci., ne hanc labem tanti sceleris in familia relinquat, id laborat Ci., est enim haec saeculi quaedam macula atque labes, virtuti invidere Ci., alicui labem inferre Ci. ali imponere L., Cu. „nadeti komu madež“ = osramotiti koga, donec dies exemit labem V. dokler čas ne izbriše (opere) madeža (sramote), carent mores labe O., carere labe adulterii O., dumque tenor vitae sit sine labe meae O., nos quoque praeteritos sine labe peregimus annos O. brez krivde, brezgrajno, famae non sine labe meae Pr., eluet pudoris labem cruor Sen. tr., abolere labem ignominiae T.; meton. (o osebah) sramota, grdoba, grdež, grdin, grdavš (grdavž): caenum illud ac labes amplissimi ordinis Ci. ta umazani grdin, habeo, quem opponam labi illi atque caeno Ci.

    Opomba: Abl. sg. lābī Lucr. (5, 930).
  • macula -ae, f

    1. maroga, pega, lisa, pika ali točka (ki se po barvi razlikuje od okolice): Plin., Stat., maculis albis equus V. ali bos maculis insignis et albo (ἓν διὰ δυοῖν) V. lisast, mensa non varietate macularum conspicua Sen. ph. marog (lis, žil) v lesu; pren.: in ipsis quasi maculis (sc. terrae), ubi habitatur Ci. na točkah.

    2. kazeča maroga, madež, (vrojeno, prirojeno) znamenje, skaza: Petr., Suet., maculas in veste facere Pl., maculas auferre de vestibus O., conbibit os maculas O. se omadežujejo s pijačo, m. conparis Plin., est conparis macula naevus Ci., maculae maerorum Pl. kazeči sledovi (kazeča znamenja) žalosti; v šalj. dvoumju: Faustus Sullae filius cum soror eius eodem tempore duo moechos haberet, Fulvium fullonis filium et Pompeium cognomine Maculam, miror, inquit, sororem meam habere maculam (sc. maculam vestis et Pompeium Maculam) cum fullonem habeat Faustus ap. Macr.

    3. metaf. (v nravstvenem, moralnem oziru) (sramotni) madež, sramota, hiba: Pl., Ter., Ap., Sen. tr., Iust., vitae splendorem aspergere maculis Ci., delenda est nobis illa macula bello superiore concepta Ci., maculam veteris industriae laudabili otio abluerat Plin. iun., maculas furtorum sociorum sanguine eluere Ci., ne Claudiae genti eam inustam maculam vellent L.; redkeje madež = hiba, napaka, zmota (v umskem, miselnem oziru): ubi plura nitent in carmine, non ego paucis offendar maculis H., in oratione nitidā notabile humilius verbum et quasi macula Q.

    4. točka, mesto, kjer kaj gine ali se končuje, luknja; od tod
    a) oko, luknja v mreži, vezilu in preji: Varr., Col., retia maculis distincta O., reticulum maculis minutis Ci. z majhnimi očesi (luknjami).
    b) oko, luknja v pajčevini: Plin. — Kot nom. propr. Macula -ae, m Mákula, rim. priimek, npr. Q. Pompeius Macula Kvint Pompej Makula: Ci. ep., Macr.
  • nota -ae, f (prim. nōscō) vidno znamenje, po katerem lahko kaj spoznamo, torej

    1. znak, znamenje, obeležba: Col., Sen. ph., Sen. tr., si signa et notas ostenderem locorum Ci., instruit etiam secretis notis, per quas haud dubie agnoscerent sua mandata esse L., sive puer furens impressit memorem dente labris notam H., in collo figere dente notas Tib., tacitam mensae duxit in orbe notam O., foliisque notas et nomina mandat V. znamenja in besede, confuderat oris exsanguis notas pallor Cu., nota alias significat signum Fest.; metaf. znak, znamenje, priznák, razlikovalni znak, razpoznavni znak: cuiusque generis dicendi nota Ci., notae argumentorum Ci., notae facinorum Ci., notae ac vestigia scelerum Ci., nunc pinnā veras, nunc datis ore notas O., ille Numantina traxit ab urbe notam O. značilni priimek, častni priimek (sc. Numantīnus), ne qua novi initi consilii daretur nota Cu., cygni vox notam dederat Mel., mihi quoque impendere idem exitium certis quibusdam notis augurabar Plin. iun., recentibus adhuc lasciviae notis Suet.

    2. occ.
    a) litterarum notae pismenke, črke: Petr., qui sonos vocis … paucis litterarum notis terminavit Ci.; notae librariorum ločila: Ci.; pesn. meton. notae pismo, list, napis: inspicit acceptas hostis ab hoste notas O., accipiat missas apta ministra notas O., grandibus in tituli (po drugih tumuli) marmore caede notis O., incisa notis marmora publicis H., notarum textus obelisco incisus Amm.
    b) notae tajnopis, znakovna pisava, tajna pisava, šifrirana pisava: Gell. (17, 9), quotiens autem (sc. Augustus) per notas scribit, B pro A, C pro B … ponit Suet.
    c) notae hitropisna (brzopisna, tahigrafska, stenografska) znamenja, kratice, ki so jih uporabljali nam. črk in besed: verborum notae Sen. ph., comperi notis quoque excipere (pisati za kom) velocissime solitum (sc. esse Titum) Suet., praetulit titulum … significantem … celeriter confecti (sc. belli) notam Suet. z malo potezami naznanjajoč hitro končano vojno, notis excepit, quae responderat Gallus Amm., notae Tironis Isid.
    d) nota v glasbi, „sekirica“: musicis notis cantica excipere Q.
    e) znamenje na kaki stvari α) (na telesu) pega, lisa, znamenje, proga: caeruleae cui terga notae maculosus et auro squamam incendebat fulgor V., vitulus … quā notam duxit (ima) niveus videri H.; poseb. prirojeno znamenje, materino znamenje: dispersae per pectus atque alvum notae genetivae Suet., filii nepotesque eius anchoram in femore veluti notam generis naturalem habuere Iust., notae genitales Amm. β) vbodeno ali vžgano znamenje, tetovaža, žig: barbarum … conpunctum notis Thraeciis … iubebat anteire Ci. tetoviranega po tračansko, (sc. vitulis) notas et nomina gentis inurunt V., deformatos prius stigmatum notis … ad bestias condemnavit Suet. ožigosane, nota dorsualis Ap. (konju) na hrbet vžgano znamenje, nobiles vero latis fucatis et densioribus notis Amm.; metaf. sramotno znamenje, sramoten madež, vžgano znamenje, sramoten žig, sramota: homo omnibus notis turpitudinis insignis Ci., quae nota domesticae turpitudinis non inusta vitae tuae est? Ci., haec inusta est a te … mortuo Caesari nota ad ignominiam sempiternam Ci., o turpem notam, temporum nomen illorum! Ci. γ) znamka ali napis, etiketa na vinskem sodu ali sodu medu (medniku), s katero se zaznamuje kakovost (vrsta) vsebine; od tod meton. kakovost, vrsta: interior nota Falerni H. boljša vrsta falernca, Chio nota Falerni commixta H., vini nota optima Col., mel secundae notae Col.; metaf. sploh kakovost, vrsta: Col., Petr., aliquem de meliore nota commendare Curio in Ci. ep. z boljše strani, quivis de meliore nota Cat., beneficia ex vulgari nota Sen. ph. navadne vrste, nos ex illa prima nota non sumus Sen. ph., alia deinceps huius notae Sen. ph. in več takšnega. δ) znamenje, znak na novcih, kov, vtisnjen znak, podoba: nummi omnis notae Suet., n. nummaria Aur.; metaf.: nomen signatum praesente nota H. ki ima znak (pečat) sedanjosti, patefacere interiorem animi notam Suet. mišljenje.
    f) znamenje, zabeležba v knjigi, ki izraža bralčevo zadovoljstvo ali nezadovoljstvo s tem mestom, opazka ob robu, opomba, zabeležka, zapisek: qui non notam apponas ad malum versum, sed … Ci., mittam itaque ipsos tibi libros et ne multum operae inpendas, dum passim profutura sectaris, inponam notas, ut ad ipsa protinus, quae probo et miror, accedas Sen. ph. (Epist. 6, 5); meton. pojasnjujoča opomba, zapisek, (za)beležka: Dig.
    g) (za)beležka, zaznamek, opazka, ki si jo je zapisal cenzor o življenju in vedenju posameznika ter jo podal ustno ali zapisal v imenik državljanov; od tod tudi cenzorski ukor in (iz njega izvirajoče) zmanjšanje časti, prikrajšanje za čast, ponižanje, degradacija: is censoriae severitatis notā non inuretur? Ci., patrum memoriā institutum fertur, ut censores motis senatu adscriberent notas L., additumque tam meritae censoriae notae triste senatus consultum, ut … L., ignominiosis notas … dempsit Suet., cum … dempsisset cuidam appositam notam Suet.; pren.: nunc in amore tuo cogor habere notam Pr. trpeti ponižanje, padati; metaf. sploh ponižanje, osramotitev, osramočenje, sramoten madež, sramota: foedissimas turpitudinis notas subire Ci., adiectae mortuo notae sunt L., quod ad notam ignominiamque Philippi pertineret L., districtus minimā nec tamen ille notā O. niti najmanjša graja, dictus Sceleratus ab illa vicus et aeternā res ea pressa notā O. z večno sramoto, a quo repulsus tristem sustinuit notam Ph., hanc ferat virtus notam Sen. tr., adlevatae notae T., notam quasi censoriam alicui inurere Plin. iun., famosi iudicii nota Suet., ob notam materni pudoris Iust., notae aliquem eximere Gell., notā laborare Dig., super veterem segnitiae notam Cl.
    h) (z roko, z očmi) dano znamenje, namig, mig(ljaj): nam dantem sibi signa maritum prima videt redditque notas O., acceptas tu quoque redde notas O.
  • op-probrium -iī, n (ob in probrum)

    1. zasramovanje, sramotenje, psovanje, zmerjanje, sramot(il)en govor; abstr. očitek, sramota: opprobria dicere O., versibus alternis opprobria rustica fudit H., maledictum et opprobrium Suet., maioris fugiens opprobria culpae H., postquam ad illa duo opprobria pervenit N., alicui opprobrio est N., Ci., Q. v sramoto je komu, sramoto dela komu, sramoti koga.

    2. meton. (o osebah) sramota: generis (o Minotavru) O., opprobrium maiorum Mamercus T., opprobria Romuli Remique Cat.
  • probrum -ī, n (subst. stlat. adj. prober -bra —brum; iz *pro-bhr-om k prō-ferō, „kar se komu očita oz. oponaša; prim. gr. προφέρειν)

    1. sramotilno očitanje, očitek, zasramovanje, sramotenje, zasramba, graja(nje), psovka, psovanje, sramotilne besede, žalitev, obrekovanje: epistulae plenae in me probrorum Ci. ep., probris aliquem onerare, lacerare L., probris maledictisque aliquem vexare Ci., alios probris, multas laude, omnes promissis accendens T., probra dicere alicui O. očitati komu, probra fundere Sen. tr. ali iactare ali iacere in aliquem L., T., probra ingerere L.

    2. meton.
    a) sramota: Pl., Ter., O., Sen. tr., Suet., Gell. idr., vitam rusticam probro esse putas? Ci., paupertas probro habetur S., probro res pergi T., probrum inferre (storiti) alicui Ci.
    b) sramotno dejanje: Pl., alicui probra obiectare Ci., ignaviae luxuriaeque probra S.; occ. sramodejstvo, nečistost, nečistovanje, prešuštvo, prešutvovanje: Pl., Ter., L., T., Suet., temerat sacraria probro O., probri insimulasti pudicissimam feminam Ci.
    c) sramota (o človeku): quoniam ad beatitudinem probra non veniunt Boet.
  • prōpudium1 -iī, n (po P. F. = quasi porro pudendum česar se je treba sramovati)

    1. sramota, sramotno dejanje, sramotna pohot(a), sramotna pohotnost, nespodobnost, brezsramnost, brezsramje, nesramnost: Pl., hoc cinere poto propudia virorum, eiusdem aspersu feminarum libidines inhiberi Plin., propudium dicebant, cum maledicto nudare turpitudinem volebant, quasi porro pudendum. Quidam propudium putant dici, a quo pudor et pudicitia procul sint P. F.

    2. meton. (psovka) nesramnež, zavrženec, baraba, podlež, potuhnjenec, hulja: quid ais, propudium? Pl., recede hinc dierecte. ut pulsat propudium Pl., tu n' audes etiam servos spernere, propudium? Pl., crudelissimis exemplis interemit propudium illud et portentum, L. Antonius Ci., paucisque admodum praegustatis olusculis ante ipsam mensam spurcissima illa propudia ad inlicitae libidinis extrema flagitia infandis virginibus efferantur Ap., barbaricis motibus aestuantem et feminei propudii reliquias colligentem Vop.
  • pudor -ōris, m (pudēre)

    1. občutek sramu, občutek za sram, čut za sramežljivost, sram (= čut, ki nam brani storiti ali reči kaj, zaradi česar bi nas mogel kdo grajati; prim. pudīcitia) = spolni sram, spolna sramežljivost, plašnost, plašljivost, boječnost, bojazen, zadrega: Sen. rh., Aug. idr., moderator cupiditatis pudor Ci., natura pudorque meus Ci. prirojena mi plašnost, ad dicendum impedimento est aetas et pudor Ci. mladostna plašnost, pudore posito O. brez sramu, si pudor est O., Pr. če te je sram, si ullus pudor est Mart. če te je kaj sram, si quis pudor V. ali si quis est pudor (sc. vobis) Val. Max. če imate kaj sramu, sit pudor Mart. sram te bodi, sramuj se; s subjektnim gen.: adulescentuli Ci.; z objektnim gen.: civium Enn. pred državljani, paupertatis H. zaradi uboštva, famae Ci. strah glede ogovarjanja, bojazen za dobro ime, detrectandi certaminis pudor L., quo (= cuius rei) pudore adducti C.; pudor est ali pudori est ali pudor habet aliquem z inf.: = pudet aliquem, pudor est referre O., pudori est narrare O., dum me pudor habet … illa proferre mysteria Arn.

    2. occ.
    a) spoštovanje, spoštljivost, obzir(nost); z objektnim gen.: patris Ter., divûm Sil.
    b) čut za osebno čast, pravico, zakon = čustvo poštenja, čut za poštenje, poštenost, vestnost: homo summo honore, pudore Ci., adeo omnia regebat pudor L., ex hac parte pugnat pudor, illinc petulantia Ci.
    c) čistost, krepost, čednost, neoskrunjenost: pudorem proicere ali tollere Lact., oblita pudoris O., deus rapuit (sc. virginis) pudorem O., membra, quae tibi pudorem abstulerunt (= mentula) O.; pesn. pooseb. Pudor -ōris, m Púdor = Sram, bog čistosti: V.

    3. meton.
    a) spoštovanje, ki ga komu izkazujejo drugi, čast, poštenje, dobro ime, dober glas, sloves, ugled, veljava: defuncti Plin. iun., pudorem suum purgare Icti.
    b) vzrok za sram, vzrok sramovanja, sramota: tenebris pudorem celat O., removere pudorem O., cum pudore populi L. ljudstvu v sramoto, pro pudor! Mart., Petr., Stat., Val. Fl., Fl. o(j), sramota! o(j) kakšna sramota!, pro pudor imperii! Sen. ph. (za vladarstvo, za oblast(nike)), amicitiam sibi pudori esse L. prijateljstvo mu je v sramoto, prijateljstvo ga sramoti, nec pudor est O. ni se treba sramovati, ni sramota (sramotno).
    c) rdečica, starejše čr(m)ljenec od (zaradi) sramu: famosus O.; metaf. rdečica kože sploh: Cl.
    d) sram = spolovilo: pudor ubique vestitur Tert.
  • rubor -ōris, m (rubēre)

    1. rdečica, rdečina, rdečilo, rdeča barva, rdečost, rusost, rdeče: Plin. idr., vellera Tyrios incocta rubores V. ali molles rubores Sen. tr. = škrlat; o obrazu: T., Plin. iun. idr., niveo lucet in ore rubor O., ille fusus et candore mixtus rubor (Venerin) Ci.; od tod medicamenta candoris et ruboris Ci. belo in rdeče lepotilo (ličilo, lepotilno sredstvo, šminka); pesn. o luni: si virgineum suffuderit ore ruborem V.; o koži: pectora traxerunt roseum percussa ruborem O., aliquem in ruborem dare Pl. koga do krvi (krvavo) namlatiti.

    2. occ.
    a) rdečina, rdečica, zariplost od jeze: oculis dabat ira ruborem O., multus ore toto rubor Sen. ph.
    b) rdečica od sramu: Ap., Val. Max. idr., verecundo suffunditur ora rubore O., Masinissae rubor suffusus L., verba digna rubore O., ruborem afferre T. ali rubores alicui inicere Corn. povzročiti (doseči), da kdo zardi, Latmius Endymion non est tibi, Luna, rubori O. ni ti treba zardeti zaradi Endimiona, est mihi rubori, quod T. zardeti moram, da (ker) … , alicui non est rubori (z inf.) O. komu ni treba zardeti, da (če) … ; od tod

    3. meton.
    a) sramežljivost, sram: praestare ingenuitatem et ruborem suum Ci.
    b) sramota, osramotitev: L., Cu., Val. Max. idr., rubor ac dedecus T., rubor et infamia T., nil tua, Cydippe, facta ruboris (po novejših izdajah pudoris) habent O., rubor est alicui z inf. O., Val. Max. sramotno (sramota) je za koga, magno cum rubore civitatis Val. Max. državi v veliko sramoto.
  • stuprum -ī, n (indoev. baza *(s)teu̯-p- tolči, suvati, biti [bijem], udarjati; prim. skr. t ó pati, tupáti, túmpati, tumpáti, pra-stumpati sune, suva, gr. τύπτω bijem, udarjam, τύπος udar(ec), τύ(μ)πανον ročni boben, lat. tundō in najbrž tudi stupeō, sl. teptati, let. staũpe konjske stopinje, stvnem. stupf, stopfo, stopfa pika, nem. Staupe)

    1. sramota: cum stupro redire ad suos populares, magnum stuprum populo fieri per gentes Naev. ap. Fest.

    2.
    a) posilstvo, posiljenje, oskrumba, oskrunitev, (o)skrunjenje, onečastitev, onečaščenje, zloraba, zlorabljanje: auctor stupri O., stuprum alicui (feminae) inferre ali offerre Ci. (o)skruniti, onečastiti (onečaščati) žensko, stupra virginum matronarumque L., rapere ad stuprum virgines matronasque S. ap. Non., virgines ad stuprum diripere Iust., aliquam cogere pati stuprum Sen. Rh. kako žensko posiliti, uxor stuprum pati coacta Val. Max. posiljena, stuprum saevi passa tyranni Sen. tr., raptus ac stupra Sen. ph., inicere stupra puberibus Aur., puerorum stupra Arn.; o živalih: caper stupro matrem supervenit Col.
    b) sploh nečistovanje (nečistost), vlačuganje, vlačugarstvo, kurbanje, kurbarstvo, kurbarija, nezakonsko spolno občevanje, nezakonsko priležništvo, konkubinat, prešuštvo, prešuštvovanje, ljubimkanje; starejše ljubovanje, sramodejstvo (naspr. pudicitia): Acc. fr., Pl., Val. Max., Ci., Iust., stuprum admittere cum aliquo Ter., puellaribus annis (sc. Agrippina) stuprum cum M. Lepido … admiserat T., hinc pudicitia, illinc stuprum Ci., cum sorore germana nefarium stuprum fecisse Ci., in domesticis est germanitatis stupris volutatus Ci., stupri consuetudinem facere cum sororibus Suet., erat ei cum Fulvia … stupri vetus consuetudo S., sumptus stupro corporis tolerare S., matronae stupri damnatae L., stuprum pati nolle L., nullis polluitur casta domus stupris H., feminae incestis stupris fumant tot urbes Sen. tr.; meton. ljubica, ljubimka: una Clytaemestrae stuprum portat Pr.