locūtiō (loquūtiō) -ōnis, f (loquī)
1. govorjenje, govor (naspr. reticentia): Cael., ex locutione, ex reticentia, … facile indicabimus, quid eorum apte fiat Ci., cotidiana l. Corn., pulchra Q.; occ. izgovarjanje, izgovarjava, izgovorjava, izgovor, izreka: fundamentum orationis vides locutionem emendatam et Latinam Ci., recta l. Q.
2. meton. reklo, rečeníca, fraza: quam vitantes ambiguitatem quidam dicere maluerunt voces, locutiones, dictiones Q., talium locutionum copia Gell.