-
ὑπερ-άγᾱν adv. (v tm.) poet. preveč, presilno, zelo.
-
ὑπερ-αγαπάω neizmerno, črez mero ljubim, posebno spoštujem, zelo sem vesel česa τί.
-
ὑπέρ-αισχρος 2 zelo (silno) grd.
-
ὑπερ-αισχῡ́νομαι d. p. zelo se sramujem.
-
ὑπερ-αρρωδέω ion. = ὑπερ-ορρωδέω zelo ali preveč se bojim, τινί za kaj.
-
ὑπερ-ασθενής 2 zelo slab, preslab.
-
ὑπερ-αυξάνω intr. preveč (črez mero) rastem, zelo se množim NT.
-
ὑπερ-άχθομαι d. p. poet. ion. [pt. aor. ὑπεραχθεσθέντες] zelo sem nejevoljen ali žalosten nad čim τινί.
-
ὑπερ-γήρως 2 (γῆρας) zelo star, prastar.
-
ὑπέρ-δασυς 2 zelo kosmat.
-
ὑπερ-δεής 2 (δέομαι) [acc. ὑπερδέα] ep. zelo majhen, zelo maloštevilen.
-
ὑπερ-δείδω [aor. pt. ὑπερδείσας, pf. ὑπερδέδοικα] ion. 1. zelo se bojim, τινά koga. 2. zelo sem v skrbeh za koga, preveč se bojim za koga τινός.
-
ὑπέρ-δεινος 2 (δεινός) zelo strašen, grozen, nevaren.
-
ὑπέρ-δικος 2 (δίκη) poet. zelo pravičen.
-
ὑπερ-εκπερισσοῦ adv. črez vso mero, prav zelo, več kot preveč NT.
-
ὑπερ-εκπλήσσομαι pass., at. -ττομαι [aor. ὑπερεξεπλάγην] zelo se (za)čudim (zavzamem), ne vem, kaj bi počel (od veselja ali strahu) ἐπί τινι.
-
ὑπερ-ευγενής 2 zelo plemenit.
-
ὑπερ-εχθαίρω poet. prav zelo sovražim.
-
ὑπερ-ηδέως adv. [sup. ὑπερήδιστα] zelo rad.
-
ὑπερ-ήδομαι [pass. aor. ὑπερήσθην] silno (zelo) se veselim τινί.