-
fistot [fisto] masculin gojenec v I. letniku mornariške šole
-
flaccus 3 (iz *mlākos, verjetno iz indoev. kor. *melHk-, *mlaHk- mehek, slaboten, mlahav; prim. gr. βλάψ [iz *μλάξ] ohabel, βληχρός slab, μαλακός mehek, lat. mollis, molō, ere, sl. mlahav) ohlapen, klapast: aures Ca., canes auriculis magnis et flaccis Varr.; sinekdoha: klapouh: Ci. (De nat. deorum 1, 29, 80). Od tod subst. Flaccus -ī, m Flák („Klapouhec“), rim. priimek, npr. Valerius Fl. (gl. Valerius), Q. Horātius Fl. (gl. Horātius). Adj. Flacciānus 3 Flakov, flakovski: area Val. Max.
-
flammeus 3 (flamma)
1. plameneč, ognjen: orbis Acc. fr., zonae Varr. fr., stellae Ci., vis Lucr. (o blisku), lumina V. blisk, apex O., habitus Col. lev (kot ozvezdje), Mart.; meton. (o barvi) ognjeno rdeč, žareč, bleščeč, svetel: corpora Lucr., vestigia Cat., solis nitor Cat., viola Plin., murex Val. Fl., vestimentum P. F.
2. metaf. ognjevit, isker: versus Enn. ap. Non., lumina O. iskre oči, viri Sid. — Od tod subst. flammeum -ī, n
1. ognjeno rdeče: aliquid flammei Sen. ph.
2. bot. = phlox, ognjeno rdeča vijolica, nam neznana rastlina: Plin.
3.
a) (sc. vēlum) ognjeno rdeča ali živo rumena tančica (koprena) Rimljank, poseb. nevest, nevestina tančica M., Cl., nuptialia flammea Plin., lutea fl. Lucan., flammeum capere Cat., flammea sumere Iuv., puellae caput involvere flammeo Petr., velarunt flammea voltus Mart.; pesn.: flammea conterit Iuv. (ona) obrablja tančice za nevesto = pogosto se moži.
b) rdeča zastava, nataknjena na hiši v znamenje, da je v njej svatba: Caecil. fr.
-
flāvus 3
1. rumen, zlatorumen, žolt: arva, aurum, oliva, Ceres V., Tiberis H. od ila rumena, cera, harena O., mella O., Mart., mellis flavus liquor Lucr.; sinekdoha: fl. litus O.; enalaga: pudor Sen. tr. zardevajoča; subst.: decem flavi Mart. 10 zlatov.
2. (o laseh) plav: crines V., coma H.; sinekdoha: plavolas, s plavimi kodri. Ganymedes, Chloë, Phyllis H., virago, Minerva, caput (Apollinis) O.; z gen.: flavus comarum Curio Sil.; z gr. acc.: Galanthis flava comas O. — Kot nom. propr. Flāvus -ī, m Fláv (Plavec)
1. Arminijev brat: T.
2. galski poglavar: T.
3. Subrius (iī) Flavus Subrij Flav, zarotnik zoper Nerona: T.
-
Flēvō -ōnis, m Flevón (zdaj Zuidersee, Sudersee), jezero v severozahodni Germaniji; skozi to jezero je tekel tretji Renov rokav: Mel., Plin. (ki piše Flēvum -ī, n, sc. ostium, Flevov izliv); ob njem je bilo frizijsko gradišče.
-
flōrus 3 (flōrēre) cvetoč, cveten; metaf. bleščeč, krasen, sijajen: Naev. fr., crines Pac. fr., Acc. fr., V., iuba Gell. — Od tod nom. propr. Flōrus -ī, m Flór; poseb. Iūlius Flōrus Julij Flor.
1. pravni izvedenec, govornik in pesnik, Horacijev prijatelj, je spremljal Tiberija na njegovem pohodu l. 20 v Armenijo, l. 11 v Panonijo: H.
2. upornik v Treviru l. 20 po Kr.: T.
3. (Iūlius?) Florus, rim. zgodovinopisec za časa Trajana in Hadrijana; popisal je (večinoma po Liviju) rimsko zgodovino v dveh knjigah (do Avgustove vlade).
-
foliātus 3 (folium)
1. listnat: caulis Plin., arbores Ap., rami Pall.
2. iz listja narejen, od listja, le kot subst. foliātum -ī, n (sc. unguentum) nardna dišava, tj. iz nardnih listov in raznih drugih dišečih reči pripravljeno dragoceno olje ali mazilo (= nardinum): Plin., Iuv., Mart., si foliata sitis Mart. če te skomina po nardni dišavi.
-
fōns, fontis, m (prim. gr. θίς, θῖνες; menda izhajata iz istega korena tudi rečni imeni Don in Donava)
1. studenec, vrelec, vir, izvir(ek): Lucr., Hirt., Cu., Col., Plin. iun. idr. fons est, unde funditur e terra aqua viva Varr., fons aquae dulcis, cui nomen Arethusa est Ci., f. Stigius V., Bandusiae H., Medusaeus (= Hippocrene) O., Timavi O., calidi frigidique fontes L., O.; pesn. pl. za sg.: pro fontibus ille lacuque interiit O., quisquis in hos fontes vir venerit, exeat inde semivir O.
2. meton.
a) pesn. studenčnica, studenčna voda: restinguere fontibus ignes V., manibus dant ordine fontīs V., subducere fontes Lucan., fontis honores Val. Fl.
b) krst: Ambr.
3. metaf. vir, izvir, izvor, vzrok, začetek, začetnik: Col., Petr., Q., Iuv., Amm., f. maledicti, totius sceleris philosophiae, amicitiae Ci., fons et caput miseriarum Ci., philosophorum greges iam ab illo fonte et capite Socrate Ci., ex eodem fonte fluere Ci., illa ex quo fonte hauriam, sentio Ci., hic fontem perennem gloriae suae perdidit Ci., f. curarum, luminis Lucr., fontes ut adire remotos atque haurire queam vitae praecepta beatae H., f. iuris L., a fonte repetere L., cuius (ingenii) et ante fons infecundus … fuit O., f. veritatis Ph., mali Sil., fons regni Macedonia Iust.
4. pooseb. Fōns, Fontis, m Fóns (Fónt), studenčni bog, Janov sin: Fontis delubrum Ci., Fontis ara (na Janikulu) Ci. Soobl. Fontus -ī, m: Arn. — Od tod adj. Fontinālis -e, Fonsov (Fontov), fontinski, Fonsu (Fontu = studenčnemu bogu) posvečen: porta (ob južnem obronku Kvirinala proti Marsovemu polju) L.; subst. Fontinālia: P. F. ali Fontānālia: Varr. -ium, n fontanalije, fontinalije, Fonsov (Fontov) praznik, ob katerem so z venci krasili vodnjake.
-
formát m format, oblik i veličina: format knjige
-
Formiae -ārum, f Fórmije, primorsko mesto Avrunkov v Laciju ob Apijevi cesti, sloveče po vinogradništvu in priljubljeno letovišče (zdaj Molo di Gaëta): Ci. ep., L., Mel., T., Suet., Fl., Symm. — Od tod adj. Formiānus 3 formijski, iz Formij, pri Formijah: Cat., ager, mons, saxa L., colles H., agri T.; subst.
1. Fōrmiānī -ōrum, m Formijani: Ci. ep., L., Vell.
2. Formiānum -ī, n (sc. praedium) Ciceronovo podeželsko posestvo, blizu katerega je bil umorjen: Ci. ep.; od tod dies Formiani (adj.) Mart. na tem posestvu prebiti dnevi.
-
fortūnō -āre -āvī -ātum (fortūna) osrečiti, dati srečo, oblagodariti: di fortunabunt vestra consilia Pl., tibi patrimonium dii fortunent Ci. ep., quamcumque deus tibi fortunaverit horam H. — Od tod adj. pt. pf. fortūnātus 3, adv. -ē
1. osrečen, oblagodarjen, srečen, blažen: salvus atque fortunatus semper sies Pl., o fortunatam rem publicam, si quidem hanc sentinam urbis eiecerit Ci., nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest Ci., mihi vero Scipiones comitatu nobilium iuvenum fortunati videbantur Ci., o fortunata mors Ci. fortunate senex V., f. vita H., soror, coniugium O., fortunatorum insulae (gr. μακάρων νῆσοι) Pl. ali insulae fortunatae Mel., Plin., Fl., M. otoki blaženih, elizij = fortunata nemora V., nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam Ci., qui tum fortunatissimus haberetur Ci., fortunatissimum proelium Vell., ingenium fortunatius H., fortunate vivere Pl., Ci., fortunate gestum esse L.; z abl.: aetas aurea fetibus aureis fortunata fuit O.; pesn. (po gr. vzoru) z gen.: fortunatus laborum V. zaradi prestanih težav; subst. fortūnātus -ī, m srečnež: Kom., Ci. idr.
2. occ. imovit, premožen, bogat: apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem Ci., quis fortunatior Lepido? Ci., fortunatissima urbs Ci., quibus licet iam esse fortunatissimis C.; subst. m. = bogataš, bogatin: Ci.
-
fossō -āre (-āvī) -ātum (intens. glag. fodere)
1. le kot subst. pt. pf. fossātum -ī, n jarek, rov: Pall., Veg.
2. bosti, prebosti: decretum fossari corpora telis Enn. ap. Varr.
-
Francī -ōrum, m Fránki, zveza germ. plemen: Vop., Cl.; sg. (kolekt.) Francus -ī, m Frank: Cl. Od tod
I. adj.
1. Francus 3 frankovski: lingua Hier.
2. Francicus 3 frankovski: vota Ven.; Francicus -ī, m Frankovski, zmagovalec nad Franki, premagalec Frankov, priimek cesarja Proba, ki je premagal Franke: Vop.
3. Franciscus 3 frankovski: Isid. —
II. subst. Francia -ae, f Francija, Frankovsko, frankovsko ozemlje: Aus., Cl.
-
franciscéjski (-a -o) adj. hist. (avstrijskega cesarja) di Francesco I
-
fránkinja ž sorta loze i vino od njenog grožđa: modra frankinja
-
frčkaríja ž trice i kučine: to so -e, česa večjega se loti
-
Frentānī -ōrum, m Frentáni, samnitsko pleme ob Adriji (= Jadranskem morju) severozahodno od reke Frentona (Frento): Ci., C., L.; sg. Frentānus -ī, m (kolekt.) Frentan: Sil. Od tod adj. Frentānus 3 frentanski: ager L., regio Plin.
-
frfráti -am
1. površno i žurno raditi, pešnjati: kaj frfraš tako, premisli malo
2. lepršati: pajčolan ji frfra okoli glave
3. lepršati, lijetati, letati: vrabci frfrajo z veje na vejo
-
fringilla: P. F. in fringuilla: Varr. -ae, f (gl. frigō2) ščinkavec (it. še zdaj fringuello) ali pa vrabec. Soobl. fringillus -ī, m: Mart.
-
frīvolus 3 (friāre z vrinjeno Ƒ)
1. zdrobljiv, boren, slab, brez vrednosti, neznaten: „frivola sunt proprie vasa fictilia quassa“ P. F.; sicer le subst. frīvolum -ī, n borna stvarca, malenkost Suet.; v pl. = borno pohištvo, borno (pičlo) imetje ali gospodarstvo: Sen. rh., Sen. Ph., Iuv., Ulp. (Dig.)
2. metaf. nepomemben, neslan, pust, ničev, prazen, bedast: sermo Corn., vanus animus aurā captus frivolā Ph., opus Plin., iocus Plin., frivolum dictu Plin., fr. iactatio Sen. rh., iactantia Q., fr. auspicium Suet., frivolo amentique similis Suet., res taetras et inanes et frivolas Gell.; subst. frīvola -ōrum, n prazne besede, prazni očitki: levibus aut frivolis reum incessere Q.