озорник m razposajenec, neugnanec; razgrajač, pretepač, izzivač, prepirljivec
larrikin [lǽrikin] samostalnik
pocestni pretepač, silak
ùkoljica m, ž prepirljivec -vka, pretepač -ica
забияка m f pretepač, izzivač
nasilnež moški spol (-a …) der Gewalttäter, gewalttätiger Mensch, der Gewaltmensch; (pretepač) der Schläger, mlad: der Rowdy
pūgnātor -ōris, m (pūgnāre) bor(il)ec, voj(šč)ak, bojevnik, bojevalec, bojník: Veg., Amm. idr., equo venator Iapyge fertur, cui pellis latos umeros erepta iuvenco pugnatori operit V., deinde occupata dextra tenendo caput fortissimus quisque pugnator esse desierat L., belliger is quondam scitusque accendere Martem floruerat primo clarus pugnator in aevo Sil., perditus Ps.-Q., biremes ac triremes quadriremesque Tyriae et Aegyptiae classis magno pugnatorum numero conflixerunt Suet., Aemilius consul centum et quattuor naves hostium demersit, triginta cum pugnatoribus cepit Eutr., nam ex ducentis et viginti navibus cum triginta fugit, nonaginta cum pugnatoribus captae sunt Eutr.; atrib.: pugnator gallus Plin. bojni petelin, petelin za (petelinje) boje, petelin pretepač.
πλήκτης, ου, ὁ (πλήσσω) pretepač, prepirljivec NT.