ī-gnōtus2 3 (in1 + (g)nōtus)
I. pass.
1. ne(po)znan, tuj
a) o osebah, abs.: si adhibebit fidem, etsi ignotust, notus, si non, notus ignotissimust Pl., ignoti homines et repentini Ci., rem tantam ignotis alienisque servis non esse credendam Ci., omnes illacrimabiles urguentur ignotique longa nocte H., quod longinqua eoque ignotior gens erat L., ignoto consule Lucan. ob konzulu, po času neznanem, ob davno pozabljenem konzulu, inter Avernales haud ignotissima nymphas O.; pogosto subst. m = neznanec, tujec: ignotus alienusque Pl., si tibi ignoto apud ignotos nomen civitatis profuisset Ci., si me non omnes noti ignotique monuissent Ci., tantas res credere et ignotis et barbaris Ci., ignoti inter se et ignorantes L., ignotos fallit, notis est derisui Ph.; z dat.: Minucius eques Rom. urbique non ignotus Ci., plurimis ignotissimi gentibus Ci., omnibus ignotus nautis N., exercitus ignotus adhuc duci suo L., ignotus plerisque et obscurus Sen. ph.; nam. dat. kako krajevno določilo: homo Romae (v Rimu) ignotus Ci.
b) o stvareh abs.: ius Ci., terra V., terrae L., ignotiora maria L. ali verba Q., ignota regio O., Cu., ign. loca, ign. montes O., ignotos deos ignoto carmine adorat O., ign. origo Vell.; z dat.: ille tibi non ignotus cursus animi Ci., profectionis diem illi notum, reditūs illius huic ignotum fuisse Ci., iter ignotum hostibus Cu., ignotae Parthis virtutes T.; nam. dat. krajevno določilo: alter (dies) in vulgus (pri ljudstvu) ignotus Ci. ep.; metaf.: forma N. nenavadna, neobičajna, nomen O. neznano, sacra O. nove, alae O., somnus venit in oculos sibi ignotos O. njemu neznane, ki jih ne pozna.
2. occ. neznanega (nizkega) rodu, neslaven, preprost: Cato, homo ignotus et novus Ci., mater H., Achivi O., dubitabitis, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis? Ci., ignotissimus quaesturae candidatus Suet.; subst. īgnōtī -ōrum, m ljudje brez slavnih prednikov: nec … naso suspendis adunco ignotos H., trahit … Gloria curru non minus ignotos generosis (= quam generosos) H. —
II. act. ne pozna(va)joč, ne seznanjen s kom, s čim: ne quis erret ignotus Ps.-Q.; večinoma subst. pl. m = ljudje, ki koga ne poznajo (niso poznali): Corn., Ph., (archipiratam) producere ad ignotos Ci., ignoti, faciem eius (= Agesilai) cum intuerentur, contemnebant; qui autem virtutes noverant, non poterant admirari satis N., ignoti iumenta agebant Cu.; z gen. = nevešč čemu, v čem: ignotae iteris (= itineris) sumus Naev. ap. Non. ne poznamo poti, ign. iuris Dig.
Zadetki iskanja
- igrálec, -lka joueur, -euse, acteur, -trice, artiste moški spol, ženski spol (dramatique), comédien, -ne
igralec -lka glavne vloge interprète principal(e), (pri filmu) vedette ženski spol; (gledališče) protagoniste moški spol
filmski igralec -lka acteur moški spol de cinéma - illacrimabile agg. knjižno ki ga ne gre objokovati
- il-lacrimābilis -e (in1 + lacrimābilis)
1. act. ki nima solz, ki se ne joka (pri drugih = ki se solzam ne da ganiti, neizprosen, neusmiljen): Pl., H.
2. pass. neobjokovan: omnes illacrimabiles urgentur nocte H. - il-laudātus (in-laudātus) 3 ne hvaljen, ne slavljen, nesloveč, neslaven: Plin. iun., Sil., Stat. Busiris V. prekletstva vredni, prekleti (kot neusmiljenec).
- il-lēx1 (in-lēx) -lēgis (in [priv.] + lēx) brez zakonov, ki se ne ravna po zakonih: Caecil.
- ill-matched [ílmǽčt] pridevnik
neskladen, ki se ne ujema - il-lūtilis (in-lūtilis) -e (in [priv.] + luere) ki se ne da izmiti ali (z umivanjem) odstraniti: odor Pl. kužni smrad.
- im-bellis (in-bellis) -e (in [priv.], bellum)
1. nebojevit, ki nima rad vojne, ki mrzi vojno: maior numerus, sed imbellior T. manj sposobno za boj, i. multitudo L. žene in otroci, i. dii O. Venera in Amor, i. lyra, cithara H., fulgor auri Q.; pesn.: imbelle telum V. ki se ni vrglo z močjo vojaka.
2. occ. ne hraber, bojazljiv, strahopeten: ut imbelles timidique videamur Ci., ignavus et imb. L.
3. brez vojne, miren, spokojen, tih: imbellis … Indus V., imb. cervi V., i. columba H.; potem: imb. Tarentum H., imbellem annum agere L., i. fretum Stat., i. somnus Stat. - im-memor (in-memor) -oris
1. pozabljajoč, pozabljiv, ki ne pomni česa, ki ne misli na kaj: magna haec inmemoris ingenii signa Ci., immemori discedens pectore coniunx Cat. z brezčutnim srcem, quae tam inmemor posteritas reperietur? Ci., possimne ingratus et immemor esse? O.; z objektnim gen.: milites immemores sacramenti L., i. benefici Enn., Ter., Ci. nehvaležen, quis est civis tam inmemor patriae? Ci., inmemores dignitatis suae Ci., senatum … eorum officii non inmemorem fore Ci. da se bo … spomnil, in testando nepotis inm. T. se ga ni spomnil, equus inmemor herbae V. (gl. herba), stragem continuarent praedae inmemores T. ne da bi mislili na … ; z inf.: suum qui officium facere est immemor Pl.; z ACI: immemor Chaeream Cassium nominari Suet.
2. act. = ki povzroča pozabljivost, ki jemlje spo-min: (o Lete) amnis Stat., gurges Sil. - im-memoris (in-memoris) -e (in [priv.], memor) pozabljiv, ki ne pomni: Caecil.
- imme-rēns (in-merēns) -entis, adv. immerenter (Val. Max.) „ne zaslužujoč“ = nekriv, nedolžen: Lucr., Suet., immerentes ut sceleratos occidunt N., dominus i. H.; o pojmih: interdum quae immerentia sunt (kar ni nič zakrivilo), supremi fati titulum occupant Val. Max.
- immeritevole agg. (indegno) nevreden; ki ne zasluži:
immeritevole di perdono ki ne zasluži odpuščanja - im-meritus (in-meritus) 3
1. act. (med.)
a) „ki ni zaslužil“, torej nedolžen, ki ni kriv: V., Pr., Lact., delicta maiorum inmeritus lues H., protegit haec sontes, immeritosque premit O.; pesn. inmeritam vestem scindere H.; z inf.: inmeritus mori H. ki ni zaslužil smrti.
b) poseb. abl. immeritō ne da bi zaslužil, nezasluženo, brez krivde, po nedolžnem: cur tu immerito meo me morti dedere optas? Pl.; od tod samo immerito: Ci., L., Cu., tudi immeritissimo Ter. popolnoma nezasluženo; pogosteje zanikano: nec (haud, non) immerito L., T., Lucan., Q., Sen. ph., Suet. popolnoma po pravici.
2. pass.: nezaslužen: Mart., Val. Fl., meriti atque immeriti triumphi L., laudes haud immeritae L. popolnoma zaslužena, immeritā … ope O. - immiscible [imísibl] pridevnik (immiscibly prislov)
nezdružljiv, ki se ne da zmešati - im-miserābilis (in-miserābilis) -e ne da bi našel usmiljenje, — sočustvovanje: perit imm. captiva pubes H.
- immitigable [imítigəbl] pridevnik (immitigably prislov)
nepomirljiv, neizprosen; ki se ne da omiliti, olajšati - im-mōbilis (in-mōbilis) -e, adv. immobiliter
1. nepregiben, nepremičen, neomajen: terra Ci., Latinus inmobilis haeret … V., phalanx, cunei L., Cu.; voj. t. t.: res immobiles Icti. nepremičnine.
2. metaf.
a) trd, neokreten, ki se ne da ganiti: princeps inmobilis precibus T., Galatea … inmobilior scopulis O. ki se da teže ganiti kot, inm. lacrimis V., im. stupor mentis Lact. brezčutno.
b) neomajen, neomahljiv, nespremenljiv, trden: pietas Suet., immobiliter credere Aug. trdno; occ. negibčen, nedelaven: ardet Ausonia … inmobilis ante V. nedelavna, nebojevita, mirna, animus imm. Plin. nedelaven. - im-moderātus (in-moderātus) 3, adv. -ē (in [priv.], moderātus) brez mere, brezmeren,
1. neizmeren, brezkončen: cursus Ci., aether Ci. poet.
2. metaf. ne držeč se mere, nezmeren, neukročen, razbrzdan, razuzdan: Sen. ph., Suet., idr. imm. homo et turbulentus Ci., tam imm. inhumanitas Ci., inm. potu et pastu Ci., libertas Ci., intemperantia Ci., Iuppiter nocet hominibus inmoderatis tempestatibus Ci., inm. incendium T., inmoderate vivere Ci., inmoderatius casum ferre Ci.; subst.: inmoderata cupere S.
3. occ. brez mere in pravila, neumerjen: ne sit inmoderata oratio Ci., vox immoderatior Cels. ap. Q., inmoderate et fortuito moveri Ci., vox imm. profusa Ci. neartikulirano, nerazločno. - im-modicus (in-modicus) 3, adv. -ē mero prestopajoč, in sicer
1. ki ne pozna mere, nebrzdan, neumerjen, brez mere: Plin., Col., Mel. idr., immodice gloriari L., lingua immodice libera L., aliqua re immodice uti L., Valerius, qui immodicus est in augendo numero L. ki (navadno) čez mero pretirava; v zvezi z loc.: animi inmodicus S. fr., T.; z abl.: Lucan., Suet., homo inmodicus linguā L., T., saevitiā T.; po gr. vzoru z gen.: Col., Sil., Vell., ipse ut laetitiae ita maeroris inmodicus T. v veselju in žalosti; z ACI: im. in augendo numero L., in appetendis honoribus Vell.; enalaga: immodica lingua L., cupido L., imperia L., labor O., rixae H.
2. pesn. „brezmeren“ = čezmeren = prevelik, silno velik: prominet immodicum rostrum O., immodico tubere O., imm. fluctus O., frigus O.; v pozni prozi: Vell., tempestates Suet., oratio i. Plin. iun. čez mero dolg, si (Nilus) immodicus superfluxit tardeque decessit Sen. ph.