-
fiscalizar [z/c] tožiti; pograjati; podržaviti
-
flāgitō -āre -āvī -ātum
1. strastno terjati, silno zahtevati, nujno (živo) opominjati: me in vestram contionem vobis flagitantibus evocaverunt Ci. na vašo nujno zahtevo, hoc, quia causa postulat, non flagitat, praeteribo Ci., temporibus rei publicae flagitantibus Ci. ker so razmere nujno zahtevale. Z obj.: id, quod populus iam diu flagitat Ci., tabulas tuas flagitat Ci., arma, saga, bellum flagitaverunt Ci., quae flagitat usus Lucr., telum N., pugnam L., iras in populos Val. Fl.; pren.: severitatem res ipsa flagitat Ci. nujno zahteva, ea, quae tempus et necessitas flagitat Ci. Na vprašanje: od koga? z ab: hic abs te filium flagitat Ci., ipsa causa a me hanc orationem flagitat Ci., id ab eo flagitabatur ex omnibus partibus C.; tudi pri log. subj. stoji ab: stipendium ab legionibus flagitatur C. legije zahtevajo plačilo (mezdo). Z acc. rei in personae: dicendum est id, quod ille me flagitat Ci. za kar me oni terja, me frumentum fl. Ci., amicum largiora fl. H., se portorium fl. Suet. s finalnim stavkom: Suet., flagitas me, ut eloquar Pl., flagitabatur ab eis senatus, ut meam causam susciperet Ci. Z ACI: Plin., Ap., delatores more maiorum puniendos flagitabat T. zahteval je, da se morajo kaznovati, fl. a delatoribus revocanda (esse) praemia Suet. Pesn. z inf.: perna flagitat refici H.
2. occ.
a) želeti (hoteti, skušati) izvedeti: nomen flagitatur Pl., crimen ab adversario flagitabo Ci.; z odvisnim vprašalnim stavkom: quae sunt ea numina divûm, flagitat V.
b) zahtevati, da se kaj pošlje: siser e Germania fl. Plin.
c) zahtevati izročitev koga, — da se kdo izroči: fl. filium ab aliquo, festes Ci., indignatione Gitona Petr., ministros in tormenta T.
č) pozvati pred sodišče, pozvati na sodbo, poklicati pred sodnika, koga tožiti: (Galba Caecinam) ut peculatorem flagitari iussit T.
d) vabiti koga k nečistovanju, lotiti se njegove sramežljivosti, napasti jo: iuvenem Ap., ancillam alienam Dig., pudicitiam Lact. (?).
-
guaiolare v. intr. (pres. guaiolo)
1. tiho cviliti
2. pren. tožiti
-
guaire v. intr. (pres. guaisco)
1. cviliti
2. pren. slabš. tožiti, cviliti
-
howl2 [hául] neprehodni glagol
zavijati (volk, veter), rjuti, tuliti; tarnati, tožiti (at, over za)
brneti (radio)
to howl s.o. down prevpiti koga
-
implead [implí:d] prehodni glagol
pravno, (tudi ameriško) obtožiti, tožiti
-
in-cūsō, tudi incūssō -āre -āvī -ātum (in, causa) (ob)dolžiti, tožiti, pritožiti (pritoževati) se, z očitki obkladati ali napadati, očitati, grajati, (p)okarati: Ter., Q., Stat., Val. Fl., quem non incusavi hominumque deorumque? V., i. iniurias Romanorum L., i. duritiam operum T. pritoževati se, tožiti o … , quis vestrum factum hoc incusat? O., in Blaesum multa foedaque i. T.; na vprašanje zaradi česa?: eum ob defectionem L.; predklas. in poklas. (analogno glag. accūsāre z gen.): i. aliquem probri Pl., eum incusare superbiae T.; vzrok se izraža tudi s povednim stavkom (ACI): L., T., v pass. z NCI: Amm., incusabatur facile toleraturus exilium T.; s kavzalnim stavkom (s quod): C., Plin. iun.; v relat. obl.: multa se incusat, qui non acceperit Aenean V. — Pt. pf. incūsātus 3 (o)grajan, obtožen, okaran, obdolžen; tisti, ki se mu kaj očita: Col., Plin.
-
īn-fāmō -āre -āvī -ātum (in, fāma)
1. na slab glas, v sramoto spraviti (spravljati), razvpiti, (o)sramotiti: Col., Pr., Stat., Amm., Suet., Alcibiades infamatus a plerisque N., quibus criminibus haec causa infamata est Ci., infamata dea (= Circe) O.
2. sumničiti, (o)črniti: aliquem secretis criminationibus T., rem L., Clitarchi probatur ingenium, fides infamatur Q.,
3. tožiti, (ob)dolžiti: agrum Col., aliquem temeritatis Sen. ph., aliquem impudicitiae Aur.
4. umazati, oskruniti: ferrum veneno Sil.
-
īn-simulō -āre -āvī -ātum krivo (po krivem) (ob)dolžiti, (o)kriviti, (o)sumiti, podtakniti (podtikati), pritakniti (pritikati) komu kaj: tu male facis, quae insontem insimules Pl., aliquem falso Ci., falso crimine L., falsis criminibus O., falsis criminationibus Vell.; z ACI: queruntur, quod eos insimulemus omnia incerta dicere Ci., insimulant hominem discessisse Ci., insimulant eum (Ulixem) tragoediae simulatione insaniae militiam subterfugere voluisse Ci.; v pass. z NCI: Val. Fl., Alcibiades absens insimulatur Athenis mysteria Cereris enuntiavisse Iust., insimulatus fovisse partes hostiles Amm.; z gen. criminis: probri insimulasti pudicissimam feminam Ci., aliquem proditionis C., se peccati quod … Ci.; tudi z abl. criminis in gen. rei (krivde): insimulari proditionis crimine L., repetundarum crimine Q.; z acc. rei: quae Galli insimulabant Ci.; z acc. personae in rei: aliquem falso facinus tam malum i. Pl.
2. sinekdoha (sploh) (ob)dolžiti, (ob)tožiti, (o)kriviti, očitati komu kaj: Ter., aperte insimulato Stratone puer ille conscius pertimuit Ci., testes iurati dicunt, quod ego iniuratus insimulo Ci., callidam malitiam inimici L., neque aliud quam patientia aut pudor insimulari posset L., insimulari nolo Pl., Verrem insimulat avaritiae et audaciae Ci., peccati se insimulant Ci., i. parricidii Suet., veneficii T.
-
inter-rogō -āre -āvī -ātum, prvotno = „vmes(no) vprašanje postaviti“; potem sploh
1. vprašati, povpraš(ev)ati; abs.: ut illis eadem interrogandi facultas sit Ci., casus interrogandi Nigidius ap. Gell. rodilnik, genetiv; z acc. personae: si quem interrogare noluimus Ci., a te interrogati augures responderunt Ci., hoc facinus interrogati (na vprašanje) negare non potuerunt Ci., visne igitur, ut tu me Graece soles ordine interrogare, sic ego te vicissim eisdem de rebus Latine interrogem? Ci.; occ.: interrogare aurem suam Gell.; stvarni obj.
a) deloma z acc.: sententiam interrogare L. za mnenje (po)vprašati; pass.: sententiam interrogatus L., Sen. ph. za mnenje vprašan, sententiae interrogari coeptae L. začeli so spraševati za mnenje; z dvojnim acc. (personae in rei): M. Aebutium nihil interrogas? Ci. ga nič ne vprašaš? quid te interrogavi? Ci., pusionem quendam interrogavit quaedam geometrica Ci. (vprašati koga o čem, za kaj, povprašati ga za kaj, zastran česa); pass.: nihil interrogatur Ci.
b) deloma z de: quem ego interrogem de patellis Ci., quid te de flagitiis tuis interrogem? Ci. čemu naj te vprašam o … , interroga de istis, quorum nomina ediscuntur Sen. ph.
c) večinoma pa z odvisnim vprašalnim stavkom: interrogabat suos, quis esset Ci., illa interrogavit illam „quī scis?“ Pl., interrogavit, quale id genus esset poenae Suet., interrogas me „num in exsilium?“ Ci., interrogans, solerentne veterani milites fugere C., is cum interrogaretur, utrum (katerega od obeh) pluris, patrem matremne, faceret, „matrem“ inquit N., censetis hominem interrogem, meus servus si ad eum venerit, necne Pl., interrogare eum coepit, an Perdiccam comprehendi ipse iussisset Cu., identidem me, an audierim, an viderim, interrogo Plin. iun., interrogatus, cur igitur repudiasset uxorem, „Quoniam“, inquit … Suet., interrogatus est, „hasne urbis“ an „has urbes“ dici oporteret Gell., cum milites per cruciatus interrogarent (eum), ubi filium occuleret T. — Od tod subst. interrogātum -ī, n vprašanje: Icti., iudicum interrogata perscribere Ci. vprašanja, zastavljena sodnikom, ad (na) interrogata respondere Ci.
2. occ. kot jur. t. t.
a) izpraš(ev)ati, zasliš(ev)ati (pred sodiščem), pravdno (sodno) vprašati, spraševati: Icti., ut in testibus interrogandis omnia crimina proponerem Ci., testīs bene (acute) interrogavit Ci. spretno, testes in reos i. Plin. iun.
b) (za)tožiti, obtožiti (obtoževati), na sodbo (po)klicati, pred sodnika (po)klicati; nav. z dostavkom lege (legibus): quis me umquam ulta lege interrogavit? Ci., (quivis) civis legibus interrogari potest L., lege Plautiā i. S.; z gen. criminis: ambitūs S., repetundarum T., pecuniarum repetundarum Amm., pepigerat Pallas, ne cuius facti in praeteritum interrogaretur T.
c) kot fil. t. t.: sklepati, silogizem tvoriti: Sen. ph.
-
ìskukati -ām
I.
1. nehati žalovati: još brata iskukala nisi nisi še nehala žalovati za bratom
2. izmoledovati: iskukati što od koga, dozvolu
II. iskukati se nehati žalovati, tožiti
-
jàdikovati -ujēm tarnati, tožiti: jadikovati na svoju sudbinu
-
jȁditi -īm impf. jȁdžāh
I. tarnati, tožiti: jadi žena nesretna
II. jaditi se tožiti svoje križe in težave
-
jȁmrati -ām (n. jammern) nizko pog. tožiti, tarnati: jamra da ga djeca ne slušaju
-
jelí -ésc
I. vt. objokovati
II. vr. tožiti
-
klagen tožiti, potožiti (über zaradi, nad); (sich beschweren) pritoževati se; klagen um objokovati; Recht tožiti; klagen auf tožiti na, iztožiti
-
kȕkati -ām
1. kukati: u dubravi kuka kukavica
2. tarnati, tožiti: majka kuka za poginulim sinom
-
lament [ləmént]
1. samostalnik
tožba, žalostinka, nárek
2. prehodni glagol & neprehodni glagol
tožiti, objokovati, žalovati, narékati, lamentirati (for, over za, nad)
-
lamentar objokovati, obžalovati, tožiti, tarnati
lamento mucho que zelo obžalujem, da
es muy de lamentar vsega obžalovanja je vredno
lamentar, lamentarse de a/c tožiti nad čem
-
lamentare
A) v. tr. (pres. lamento)
1. objokovati; tožiti, pritoževati se; obžalovati
2. poročati, beležiti:
nell'incidente si lamenta un morto v prometni nesreči beležimo tudi smrtno žrtev
B) ➞ lamentarsi v. rifl. (pres. mi lamento)
1. tožiti
2. pritožiti, pritoževati se:
non mi lamento nimam se kaj pritoževati