foretoken2 [fɔ:tóukən] prehodni glagol
napoved(ov)ati, namigniti, namigovati
Zadetki iskanja
- herald [hérəld]
1. samostalnik
glasnik; grboslovec
zgodovina nadzornik pri viteških igrah
2. prehodni glagol
najaviti, napovedati - in-dīcō2 -ere -dīxī -dictum
I.
1. napovedati, na znanje dati, naznaniti, oznaniti (oznanjati), javno razglasiti (razglašati), z razglasom določiti: funus indicere Ci., Suet. (po glasniku; od tod: funus iustum et indictum Ci.), tanto mercatu indicto Ci., diem comitiis i. L., diem concilii i. L., supplicationem i. C., comitia decemviris creandis i. L., senatum Suet., Lucan. ali coetūs i. L. sklicati, finitimis spectaculum indici iubet L., bellum alicui i. Ci., N., Iust., Fl. napovedati; pren.: bellum i. templis deorum Ci., ventri H., sibi Ci. škoditi si, inimicitiae … indictae Ci.; pesn.: choros indicit tibia V., indictae … dapes O. napovedana; z ACI: indicit esse quosdam civīs … Ci.; s finalnim stavkom: indicit, ut conveniant L. Z označenim krajem (kam?): Galliae concilium Bibracte indicit C. v Bibraktu (z javno napovedjo) sklicati; prim. exercitum Aquileiam (ad portam) i. L. odrediti.
2. occ. (dajatve, opravila, davke) napovedati, določiti, naložiti, zaukazati, da se kaj dobavi ali stori: Suet., Amm. idr., servorum numerum et pondus argenti senatoribus i. T., gentibus indicta tributa L., T., iter ad regem primis iuvenum i. V., multam i. Plin., supplicium alicui i. T., indicta mors T., indicere familiaribus cenas Suet. povabiti se na obed pri … , i. cenam Mart. povabiti na obed.
— II. k čemu govoriti: carmen Iul. Val.
Opomba: Imp. indīce: Pl. - indire* v. tr. (pres. indico) razpisati; napovedati:
indire elezioni razpisati volitve
indire la guerra napovedati vojno - intimar objaviti, napovedati; pozvati; zabičati
intimarse con alg. zelo zaupen biti s kom - intimate2 [íntimeit] prehodni glagol
sporočiti, namigniti, napovedati, najaviti - marquer [marke] verbe transitif zaznamovati, obeležiti, označiti; pustiti sledove na, v; zabeležiti si; napovedati, kazati (čas); poudariti, uveljaviti; izraziti, pokazati; dati razumeti; določiti (čas, cilj); verbe intransitif stopiti v ospredje, zbuditi pozornost
se marquer (po)kazati se, izražati se
marquer le coup (familier) poudariti važnost kake stvari; pokazati svojo nevoljo zaradi česa
marquer de son empreinte (figuré) vtisniti svoj pečat
marquer le linge à ses initiales označiti perilo s svojimi inicialkami
marquer mal (familier) ne imeti dobre postave
marquer la mesure udarjati, dajati takt
marquer un but (nogomet) zabiti, doseči gol
marquer les pages paginirati
marquer sa place avec ses gants z rokavicami označiti svoj sedež
marquer le pas stopati na mestu (tudi figuré), ne se premakniti z mesta
marquer un point zabeležiti točko, uspeh (nad nasprotnikom)
marquer un tournant pomeniti preokret
le thermomètre marque 10 au-dessus de zéro termometer kaže 10° nad ničlo
ces événements ont marqué dans ma vie ti dogodki so pustili trajne sledove v mojem življenju - melden javiti, sporočiti, javljati, sporočati; Nachrichten: pošiljati, poslati; polizeilich: prijaviti (sich se); beim Kartenspiel: napovedati; sich melden oglasiti se, oglašati se, figurativ Alter, Beschwerden: oglašati se; sich zum Wort melden zaprositi za besedo, prijaviti se k razpravi; sich krank/gesund melden nastopiti/zaključiti bolniško; nichts/nicht viel zu melden haben ne imeti (nobene) besede
- nagovijèstiti -gòvijestīm (ijek.), nagovéstiti -gòvēstīm (ek.)
I.
1. napovedati: strašne su bure nagovijestile to
2. namigniti: nagovijestiti što; to je on samo nagovijestio
II. nagovijestiti se
1. nejasno se kazati: ove se misli još nisu jasno ispoljile, nego se tek nagovijestile
2. napovedati se (v sanjah): sin je zapita što joj se nagovijestilo - navijèstiti nàvijestīm (ijek.), navéstiti nàvēstīm (ek.)
1. napovedati: navijestiti proljeće, rat
2. oznaniti: navijestiti dolazak počasnih gostiju u dvoranu
3. oklicati: navijestiti u crkvi vjenčanje
4. pokazati, povedati: navijesti me gdje ću kupiti dobru kuću - nūncupō -āre -āvī -ātum (preko *nomo-capos iz nōmen in capere)
1. javno in slovesno izreči (izrekati), izjaviti (izjavljati), razglasiti (razglašati), napoved(ov)ati, najaviti (najavljati), navesti (navajati): verba legitima dedentium urbes n. L., haec … verbis quoque ipsis, ut tradita nuncupataque sunt, referre L., cum ex duodecim tabulis satis esset ea praestari, quae essent linguā nuncupata Ci. ustno napovedano (navedeno); occ.
a) zaobljube izreči (izrekati), narediti (delati), zaobljubiti (zaobljubljati) se: vota pro imperio suo communique re publica Ci., votis nuncupatis Ci. po slovesnih (za)obljubah, auspicati proficisci in Capitolium ad vota nuncupanda L., vota pro incolumitate exercitus n. Val. Max.
b) posinovljenje razglasiti (razglašati): consultatum inde pro rostris an in senatu an in castris adoptio nuncuparetur T.
c) (pred pričami) koga imenovati za dediča, razglasiti (razglašati) za dediča, ustno postaviti (postavljati) za dediča: aliquem heredem T., Suet., Dig., aliquem inter heredes Suet. postaviti koga za sodediča, aliquem in tertiis heredibus Cl., non voce nuncupatus heres, iudicio tamen electus Iust.; abs.: principem (sc. heredem) nuncupantes T., nec quia offendit alius, nuncuparis (sc. heres), sed quia ipse meruisti Plin. iun., nuncupatum testamentum Plin. iun., Dig. pred pričami narejena oporoka, pri kateri je oporočník imenoma razglasil dediče, alii testamenta sua nuncupant Plin. izblebetajo (v pijanosti).
d) oklic(ev)ati, razglasiti (razglašati) koga (za kakega oblastnika); z dvojnim acc.: aliquem Caesarem Aur., aliquem reginam Iust.
e) posvetiti (posvečevati) kaj ali koga kakemu božanstvu, da(ja)ti komu kaj ali koga v službo: navem deae nuncupare dedicareque Ap., me ministerio felici (sc. deae) nuncupatum Ap.
2. (po)imenovati: quod erat a deo natum, nomine ipsius dei nuncupabat Ci., quem (sc. collem) cultrix nomine nostro nuncupat haec aetas O., n. maria, titulos Plin. imenoma navajati, (po vrsti) naštevati, Sextilem mensem e suo cognomine nuncupavit Suet.; z dvojnim acc.: quem turba Quirini nuncupat indigetem O.; pesn.: alicuius fidem n. Pac. fr. (po)klicati.
Opomba: Star. nūncupāssit = nūncupāverit: Tab. XII ap. Ci. et ap. Fest. - objáviti òbjāvīm
1. oglasiti; naznaniti
2. razglasiti
3. napovedati: objaviti rat
4. izdati: objaviti knjigu - omen [óumen]
1. samostalnik
omen, znamenje, napoved
2. prehodni glagol
napovedati, (zlo) slutiti
ill omen slab omen, slabo kaže - ōminor -ārī -ātus sum (ōmen1)
1. vedeževati, prerokovati, napoved(ov)ati: Plin. iun., Vell., melius, quaeso, ominare Ci., o. felix faustumque imperium L., naves rediere velut ominatae (z ACI) L. kakor da so slutile.
2. govoriti, povedati (in pri tem uporabljati besede, ki pomenijo srečo ali nesrečo), voščiti, (za)želeti, voliti komu kaj: o. horreo L., groza me je izgovoriti usodno besedo, male ominatis (zlokobnih) parcite verbis H., clamor Galbae prospera ominantium Suet. - per-sonō -āre -sonuī (per in sonāre)
I. trans.
1. skozi in skozi (za)šumeti, z glasovi napolniti (napolnjevati), (za)zveneti skozi kaj: regna latratu, aequora conchā V., amoena litorum T., gemitu regiam Cu. glasen jok zagnati, glasno (za)jokati, mihi qui personat aurem H. ki mi kliče (trobi) na uho.
2. na (vso) moč (za)kričati, glasno (za)klicati: haec personat ardens Sil.; z ACI: Ci., L.
3. glasno oznaniti (oznanj(ev)ati), naznaniti (naznanj(ev)ati), (raz)trobiti, (raz)trobentati, razglasiti (razglašati), napoved(ov)ati, oklic(ev)ati: eas res in angulis Ci.; z ACI: illa vox secum consules facere acerbissime personabat Ci., Baiae personant huc unius mulieris libidinem esse prolapsam Ci.; occ. opevati, glasno slaviti: Prud., Aug., Achilles fortium virorum laudes personans Cu. slavna dela (dejanja) junakov, plausibus p. formam principis T. z glasnim ploskom slaviti.
4. na kako glasbilo igrati, trobiti, brenkati: classicum Ap., nunc citharā, nunc lyrā personatur hendecasyllaborum volumen Plin. iun. —
II. intr.
1. glasiti se, razlegati se, doneti, zveneti: Ap., Gell., Lact., domus cantu personat Ci. po hiši se razlega petje, personat regia ploratu Cu., id totis castris personabat L., aures personant vocibus Ci. po ušesih mi zvenijo glasovi; metaf.: plebs personabat plausu composito T. ljudstvo je ploskalo, ii plausibus personare T.
2. oglasiti (oglašati) se, (za)igrati, (za)brenkati: citharā Iopas personat V.
Opomba: Pf. personavit: Ap.; inf. pf. personasse: Prud. - pol-liceor -ērī -licitus sum (por + liceor; gl. por)
1. (po)nuditi, ponuditi (ponujati), tudi ponuditi (ponujati) se za kaj, obljubiti (obljubljati), obetati, besedo da(ja)ti (naspr. abnuere, denegare; prim. prōmittere = obljubiti (obljubljati) komu kaj = „storiti, da kdo kaj pričakuje“, „upanje (nado) vzbujati komu“); abs.: Lamp. idr., cum contra fecerint, quam polliciti professique sint Ci., mox ubi pollicita est O., dando et pollicendo perfecit S. z darili in obljubami (obeti), quem plane debes mittere, ut polliceris Plin. iun.; z adv.: ultro polliceri Ci., bene (liberaliter C., benigne L., liberalissime Ci.) polliceri S. lepo (prijazno) obljubiti (obljubljati, obetati), dajati lepe (prijazne) obljube; z acc. rei: Pl., Ter., Iust., Plin. iun., Suet. idr., publice frumentum C., frumentum ad bellum L., pecuniam, pecunias in rem publicam Ci.; z acc. rei in dat. personae: H., Iust., Vell., Sen. tr., Suet. idr., Paridis lyram Alexandro quidam pollicitus est Cu., militibus agros ex possessionibus suis polliceri C., alicui arma virosque ad bellum polliceri L., regi pacem neque abnuere neque polliceri S., senatui frumentum in cellam gratis Ci.; preg.: ei maria montesque polliceri S. = obljubljati komu morja in gore = sl. „obljubljati komu zlate gradove“, „obljubljati (zidati) komu gradove v oblakih“ (prim. montīs auri pollicens Ter.); s predik. acc.: Iust., Plin. iun. idr., sese itineris ducem polliceri S. ponuditi se za vodnika; v pogovornem jeziku z de: de nostro amico placando aut etiam plane restituendo polliceor Ci., de aestate polliceris vel potius recipis Ci., nihil … de opibus meis pollicebar, sed de horum erga me benevolentia promittebam Ci., neque mehercle minus ei prolixe de tuā voluntate promisi, quam erat solitus de meā polliceri Ci., de se multa polliceri Iust.; z inf.: L., Sen. rh., qui sum pollicitus ducere? Ter., si amplius obsidum vellet, dare pollicentur C., offerre pecuniam, fidem et pericula (zvestobo v (ob) skupni nevarnosti) polliceri T.; z ACI in inf. fut.: H., Plin. iun. idr., pollicetur Piso sese ad Caesarem iturum (sc. esse) C., pollicitus est sibi eam rem curae futuram C., cum tantas res Graeci susciperent, profiterentur, agerent seque et videndi res obscurissimas et bene vivendi et copiose dicendi rationem daturos hominibus pollicerentur Ci., pro certo polliceor hoc vobis atque confirmo me esse perfecturum Ci., Cinna in omnibus tribubus eos se distributurum pollicitus est Vell., de Alexandrina re causaque regia tantum habeo polliceri, me tibi absenti tuisque praesentibus cumulate satis facturum Ci. ep.; redko z ACI in inf. pr.: iusiurandum pollicitus est dare se Pl., sine praedio relinquere se iis urbem immunesque victuros est pollicitus L.; s finalnim stavkom zahtevne vsebine: statua non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur Iust., saepe erat senatui pollicitus … discederet uterque ab armis exercitusque dimitteret Hirt.; z vprašalnim stavkom: neque ille, quae meum tempus postularet, satis prolixe polliceretur Ci., erat enim (sc. Phamea) in consulatus petitione per te mihi pollicitus, si quid opus esset Ci.
2. poseb.
a) (o govorniku) na začetku (v uvodu) govora obljubiti (obljubljati), obetati, naznaniti (naznanjati), napoved(ov)ati: quaeso, ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis Ci., docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse Ci.
b) (o kupcu) (po)nuditi (ponujati): at illic pollicitus est prior Pl.
c) (o pticah pri avspicijih) obljubiti (obljubljati), obetati, napoved(ov)ati, prerokovati: assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur Fl. — Polliceor, zlasti pa pollicitus 3 v pass. pomenu: Hyg., Lact. idr., exercenti navem adversus eos, qui cum magistro contraxerunt, actio non pollicetur Ulp. (Dig.), non dormientibus neque otiantibus, sed vigilantibus et laborantibus pollicentur praemia Ambr., pollicitam dictis, Iuppiter, adde fidem O., nam ut aliis plerumque obvenienti magistratu ob metum statuae polliceantur Prisc.; od tod subst. pollicitum -ī, n „obljubljeno“, obljuba, obet: Col., Sil., Hyg., polliciti fides O. verjetnost obljube.
Opomba: Act. soobl.: ne polliceres, quod datum est Varr. - portend [pɔ:ténd] prehodni glagol
napovedati, naznaniti, dati znak - prae-cinō -ere -cinuī (prae in canere)
1. peti, igrati komu, pred kom, pri (ob) čem, za spremljavo ob čem, ob navzočnosti koga: Ter., Stat., praecinere sacrificiis ali sacris L., praelucente funali et praecinente tibicine a cena redire Aur., praecinente et praemoderante citharā gressibus (dat.) Gell., et deorum pulvinaribus et epulis magistratuum fides praecinunt Ci., praelucere funalia et praecinere sibi tibias iussit Fl.
2. occ.
a) napoved(ov)ati, prerokovati: magnum aliquid deos populo Romano praemonstrare et praecinere Ci., greges futura praecinunt Plin., responsa Plin., sideris cursum Plin., lucos (glasovi iz logov) praecinuisse fugam Tib., futura Lact.; z ACI: ostia in superstitionem ventura (sc. esse) praececinit per antiquissimum propheten Enoch Tert.
b) čarovno (čarobno, čarodejno) besedilo (čarovni izrek, čarovno formulo, čarovne besede) izrekati, čarati, bajati: ipseque ter circumlustrave sulphure puro, carmine cum magico praecinuisset anus Tib.
c) naprej peti, voditi petje: at enim ut in choris, cum dux [carmini] hymno praecinit Ap., ipse madens oculis … praecinerem gemitum Stat.
Opomba: Pf. praecinui: Tib., Tert.; praecini: Iul. Val. - praedicō1 -āre -āvī -ātum (prae in dicāre)
1. javno oklic(ev)ati, izklic(ev)ati, naznaniti (naznanjati, naznanjevati), oznaniti (oznanjati, oznanjevati): Pl., Ter. idr., si palam praeco iussu tuo praedicasset non decumas frumenti, sed dimidias venire partīs Ci., si domini iussu ita praeco praedicet: „dominum pestilentem vendo“ Ci.
2. metaf.
a) javno, glasno povedati, izpovedati (izpovedovati), izreči (izrekati), izjaviti (izjavljati), omeniti (omenjati), (za)trditi (zatrjevati), poudariti (poudarjati): ut praedicas Pl., Ci., alicui vitium p. Pl. pripis(ov)ati, paucitatem nostrorum militum suis praedicaverunt C., ipsum Crassum praedicantem audivi contumeliam illam sibi a Cicerone impositam esse S., M. Crassus ab eadem illa peste infestissimus esse meis fortunis praedicabatur Ci.
b) kot t.t. cerkvenega jezika oznanj(ev)ati (evangelij idr.), pridigati, propovedováti: Eccl., Christum Vulg., evangelium Lact., futura omnia Romae Lact., paenitentiam Ambr., apostolos mittere ad praedicandum Tert.
c) proslavljati, slaviti, hvaliti: Pl., Ter. idr., nostra semper praedicabitur pugna Ci., virtutem Ci., aliquem liberatorem patriae N., praedicare de … Ci., C. pohvalno govoriti o … , Galli se ab Dite patre prognatos esse praedicant C. se hvalijo.
d) napoved(ov)ati: Miloni mortem Ci.; occ. prerokovati: Cypr., Hyg., persecutiones Tert. - prae-dīcō2 -ere -dīxī -dictum (prae in dīcere)
1. prej povedati: O., Q. idr., praedicam, quid sentiam Ci., praediceres T. to bi mi prej povedal(a); occ. (o pisateljih in govornikih) prej pripomniti (pripominjati), prej omeniti (omenjati): S., Q., Plin., Plin. iun., Vell. idr., praedictae latebrae L., simulque pedes eques classis apud praedictum amnem convenere T., haec mihi eo praedicenda fuerunt, ut … Ci.
2. (vna)prej določiti: res divas Naev. ap. Non., reo atque accusatoribus diem T., praedictā die T., ad praedictam cenae horam Suet.
3. vnaprej govoriti (povedati), napoved(ov)ati, prerokovati: futura, defectiones solis Ci., malum hoc nobis memini ac caelo tactus praedicere quercus V., defectus solis et lunae Aug.; z ACI: praedico nihil M. Antonium eorum, quae sunt legatis mandata, facturum (sc. esse) Ci., non enim Cicero ea solum … futura (sc. esse) praedixit, sed etiam … N.
4. predpis(ov)ati, vele(va)ti, ukaz(ov)ati, zabič(ev)ati, (po)svariti, svetovati; abs.: moneo, praedico, ante denuntio Ci.; z obj.: proque omnibus unum praedicam et repetens iterumque iterumque monebo V.; s finalnim stavkom: T., Plin. idr., Pyrrho ut a veneno caveret, praedixerunt L., iisque praedixit, ut ne prius Lacedaemoniorum legatos dimitterent quam ipse esset remissus N., Iunonem praedicere, ne faceret Ci. — Od tod subst. pt. pf. praedictum -ī, n
1. prerokba, preročilo, napoved, oznanilo, naznanilo: Suet. idr., Veientium, astrologorum Ci., Chaldaeorum natalicia praedicta Ci., vatum Ci., V., haruspicum Plin., deorum Val. Fl.
2. dogovor: velut ex praedicto L.
3. ukaz, povelje: dictatoris L., velut ex praedicto ambo Scotusam petierunt L., ut est edoctus de industria Claudium praedictum sacerdotum suppresisse Val. Max.