Franja

Zadetki iskanja

  • dīrēctiō -ōnis, f (dīrigere)

    I. vzravna(va)nje, pass. ravnost, premost, od tod

    1. met.
    a) mat. ravna črta, premica: Ap., Boet.
    b) arhit. α) ravna črta, premica: d. plana Vitr. ravna ploskev. β) gladki omet (stene, zidu): Vitr.

    2. pren. =
    a) pravičnost: Vulg.
    b) odkritost, iskrenost: d. cordis Vulg. odkritosrčnost.

    — II. določena smer,

    1. act. naravna(va)nje, namerjanje, zavračanje, le pren.: d. rationis ad veritatem Q., vocis ad aliquem Prisc.

    2. pass. namerjenost, usmerjenost, smer: directiones linearum Vitr., d. teli Cassian.; occ. smer, položaj: directiones vicorum, angiportuum Vitr.
  • diréktor, diréktorica director m , -ra f ; (poslovodja) gerente m

    generalni, komercialni, tehnični direktor director general, comercial, técnico
    posle vodeči direktor, v. d. direktorja director m gerente
  • dīreptiō -ōnis, f (dīripere)

    1. (o)plenitev, oropanje: impendebat … direptio Ci., urbem … relictam direptioni Ci. ep.; z objektnim gen.: Fl., Suet., Syracusarum Ci., bonorum direptio, bonorum direptiones Ci., direptiones sociorum et civium Ci., urbis C., sociarum urbium L.

    2. grabež, ugrabitev, ugrabljanje, rop: auri, argenti maximeque vini foeda direptio Ci., profanorum sacrorumque d. Q., d. aurei velleris Amm.
  • diribeō -ēre -uī (—) (po rotacizmu iz *disibeo = *dishibeo, dis in habeō) „narazen držati“, ločiti, od tod

    1. pri komicijah in sodiščih oddane glasovalne tablice ločiti, razporediti (razporejati), šteti: suffragia Varr., dum de te … tabelae diribeantur Ci., d. sententias Val. Max.

    2. porazdeliti (porazdeljevati): gentes et regna Plin.
  • dīrigō, bolje dērigō, -ere -rēxī -rēctum (dis oz. in regere)

    I.

    1.
    a) na ravno spraviti (spravljati), vzravna(va)ti, uravna(va)ti: flumina Ci., Maeander direxit aquas Lucan. = je začel teči naravnost, (navim) directam tenere Auct. b. Alx. naravnost pluti, dirigere fines Ulp. (Dig.) smer meje zaznamovati, dir. finem (predikatni acc.) veterem viam regiam L., dir. regiones (lituo) Ci. strani sveta določiti (avgursko), coronam (lunin obstret) … si direxeris, virga (erit) Sen. ph., arboribus adminicula, quibus dirigantur, applicare Sen. ph.; pren.: dirigitur (argumentatio), cum proposuit aliquid, quod probaret Ci. napreduje naravnost brez ovinkov.
    b) α) arhit. izravna(va)ti = ometa(va)ti: imum caelum camerarum arenā Vitr.; alterum corium mediocre dir. Vitr. drugo plast iz srednjefine malte nametati. β) pesn. z ravnimi črtami počrtati, črtati: membrana directa plumbo Cat.

    2. occ.
    a) (v ravni smeri) postaviti (postavljati): Pall., ad hunc … fontem ordines diriguntur … directi (naravnost) Varr., derecti in quincuncem ordines (arborum) Ci. križema postavljene (posajene) vrste, utrimque ternost direxerant gladios Cu. so zasadili tri ravne meče, ordines paribus spatiis dir. Col.
    b) na ravno postaviti (postavljati), obrniti (obračati), izpeljati, napraviti, (z)graditi: derectis operibus (proti sovražnikovemu mestu) C., vicos dir. L. ravne ceste graditi, molem in adversum ventum direxit Cu., dir. stylobatam ad libellam (vodoravno) Vitr., ascensūs scalasque Vitr., aggerem Suet., castella Fl.
    c) smer (po)kazati, usmerjati: cacumen dirigat ad punctorum regiones Vitr.
    č) voj. v ravno vrsto postaviti: aciem C., L., T. idr., aciem contra Plin., aciem ex adverso ali iuxta portam civitatis Vulg., suos in Veientem hostem L. obrniti proti sovražniku, naves in pugnam L. ladje v bojnem redu v bitko spustiti, dir. frontem L. ravno očelje narediti, in frontem dirigi L. (o ladjah) postaviti se na čelo, directā fronte pugnare Q. v ravni čelni postavitvi; abs. postaviti se, ustopiti se, razvrstiti se: cum legiones Rom. contra direxerint T., in frontem dirigere L. (o ladjah), dir. comminus in aspectum Ap., qui (leones) dirigere nolebant Vop. v bran se postaviti.

    II.

    1. ravnati, naravna(va)ti, nameriti (namerjati), obrniti (obračati), kreniti k (proti) čemu: cursum N., iter secundum eas (naves) terrā C. ladje po kopnem slediti, navis iter O., vela in medio freto O., (amor) dirigit pedes O., dir. viam Cels. pot ubrati, ex eo dirigite gressus vestros Vulg. Večinoma z označeno smerjo (prim. cursus I. 5. a): cursum eo (quo) Ci., iter ad Mutinam Plancus in Ci. ep., vela ad castra Corneliana C., equum in aliquem L., currum in hostem O., ratem in (ad) ripam Cu., huc dirige gressum V., aciem (zenico) ad aliquem Cat., oculos in domum alicuius Sen. rh., oculos in aliquem, oculos in villam Sen. ph., os atque oculos eundem in locum Gell., oculos eo, quo … Lact., oculos suos ad aliquem Vulg., oculorum aciem illuc Cassian., in me omnium diriguntur oculi Sen. rh., in te omnium oculi diriguntur Hier.; refl. se dirigere ali intr. samo dirigere z in in acc. kam napotiti se, pot ubrati, kreniti, nameniti se: dir. se in Pomponii domum Val. Max., usque ad inferos … se derigere Ap., dir. per altum ad Nesida Sen. ph.; (o stvareh) samo dirigere: qua dirigit aestus Lucr.; pren.: dir. ad duas metas Varr. meriti v dva cilja.

    2. occ.
    a) kako orožje idr. kam nameriti, naperiti, zadegati, zagnati, zalučati, metati, ustreliti, streljati: qui Paridis direxti (kontr. = direxisti) tela manusque corpus in Aeacidae V., d. hastam in aliquem O., hastam in os, hastam in guttur, mucrones in ora Cu., virgam in alicuius oculum Val. Max., sagittas Vulg., spicula Cl. Pesn. α) z dat. smeri: hastam Ilo V. β) z abl.: hastile certo ictu V., tela Cydonio arcu H. puščice s kretskega loka spuščati, s kretskim lokom streljati, spicula dextrā O., sagittas tantā arte, ut … Suet. γ) s proleptičnim obj.: vulnera V., T., Sil. rane zadajajoče puščice.
    b) pošiljko ali osebo kam usmeriti, (od)poslati: direxi duas litteras Ci. ap. Serv., dir. indumenta regia ad aliquem per aliquem Aur., eum ad sese Iul. Val.; z dat. (komu): frumenta laborantibus Iul. Val., alicui orationem Sid., affatus non alicui ullos (namreč pismeno) Cl.

    3. pren.
    a) kaj ravnati, naravnati, voditi: dirige vatis opus O., si direxerit cor ad eum Vulg.; intr.: ea (divinatio) … ad veritatem saepissime derigit Ci. vodi, quorum (medicorum) cum ad unam potionem sententiae direxissent Val. Max.
    b) kaj na kaj, kam usmeriti (usmerjati), obrniti (obračati): suas cogitationes ad aliquid Ci., animum ad aliquem Val. Max., animum in aliquem Sen. ph., totā mente in opus ipsum intentionem dir. Q., contemplationem suam ad aliquid Col., oculos mentemque ad mare dispositos directosque habere Auct. b. Afr.; od tod dirigere se (= animum, mentem) ad aliquid obrniti duha, usmeriti misli, podati se na kaj: dir. se ad imitationem Labeonis Sen. rh., se ad id, se ad ea effingenda Q.
    c) der. (dir.) orationem, sermonem idr. = govor imeti, govor naperiti proti komu, govoriti, predavati: orationem ad aliquid Ci., orationem in aliquem Cu., ad iudicem omnem sermonem, ad Ciceronem principium (uvod), communes locos (stavke) in vitia Q., actionem adversus singulos Q. predavati.
    č) kaj po čem uravna(va)ti, pass. tudi po čem ravnati se: spatium mensium ad hunc lunae modum (po teh luninih menah) Cu., ad libram opus Amm. (o gospodinji), vitam ad certam rationis normam Ci., haec omnia ad rationem civitatis Ci., nec haec sunt rythmicorum aut musicorum acerrimā normā derigenda Ci. se ne sme uravnati po najstrožjem pravilu ritmike in glasbe, cum … tibi ad voluntatis interpretationem meae dirigenda tua sententia fuerit L., dir. ad alicuius arbitrium fugam Vell., omnia ad exactam regulam Sen. rh., ut ad ea iudicium dirigatur Q., ad exemplum virtutum omnium mens dirigenda Q., dir. principia rerum ad famam T., ad utilitatem vitae omnia consilia factaque nostra T.; z abl. limitationis (po čem?): utilitate officium magis quam humanitate Ci., honestate … derigenda utilitas est Ci.; z adv.: ita dirigantur angiportorum divisiones Vitr., iudex officium suum ita diriget, ut … Ulp. (Dig.). — Od tod adj. pt. pf. dīrēctus, bolje dērēctus 3, adv.

    1. vzravnan, raven, ravne smeri, v ravno smer, naravnost idoč (leteč): cornu magis derectum C. bolj raven = manj zapognjen, non tuba directi, non cornua aeris flexi O., ordo Ci., iter Ci., C. in (pren.) iter ad laudem Ci., via Ci., directos via quinque per arcus O. naravnost skozi … , dir. capillus Vitr. gladki = neskodrani, cuspis Sil. naravnost leteča, derecto corpore Sil. s pokončnim telesom, limes, litus Mel., ut contigui magis directioresque ictus fiant Quadr. ap. Gell. da bi … bolj zadevali in bolj naravnost šli, cervorum cursus directior, vulpeculae flexuosior Ambr., in directo Varr. = in directum Sen. ph. ali per directum Plin. v ravno smer, ibunt directe emissiones fulgurum Vulg., directius gubernare Ci.; adv. abl. dērēctō
    a) v ravno smer, naravnost: Ci.
    b) naravnost = brezpogojno: Ci., Sen. ph., Icti.

    2. occ.
    a) vodoraven, horizontalen: trabes derectae in solo collocantur C., der. materia C. podolžno položeni hlodi, der. paries Ci. ki pravokotno seka drugo (steno).
    b) navpičen, vertikalen: crates C., fossam derectis lateribus duxit C., locus … der. C. ali iugum dir. Mel. navpično strm, (Henna) ab omni aditu circumcisa atque derecta est Ci. navpično strma, directa in humum cornua Mel., derecte ad perpendiculum C.

    3. pren.
    a) naraven, odkritosrčen, prostodušen, preprost: percunctatio L., verba Ci. preproste, brez ovinkov, contio Iust. premi (neodvisni, direktni) govor (naspr. oratio obliqua), directe dicere Ci.
    b) strog: ratio, homo Ci.
  • dīripiō -ere -ripuī -reptum (dis in rapere)

    1.
    a) raztrga(va)ti, trgati, razkosa(va)ti: Lucr., Val. Fl., Pentheum Pl., artūs O., membra viri (= Penthei) manibus direpta nafandis O., Hippolyte infelix, … cum consternatis diripereris equis O., diripiunt dapes (Harpyiae) V.; pesn.: diripiunt fretum Stat.
    b) koga sem in tja trgati, vleči, vlačiti: differor, distrahor, diripior Pl.

    2. razdejati, uničiti: diripuere aras V., duo praecipua oppida … direpta sunt Suet.

    3. pren.
    a) odtrgati, iztrgati, strgati, (o meču) izdreti (izdirati): arma militibus sine caede … direpta H., d. vexillum Amm.; z abl.: funem litore, vaginā ensem V.; s praep.: a pectore vestem O., ex capite regni insigne Cu., ferrum a latere T.
    b) razgrabiti, (o)pleniti, upleniti, (o)ropati: domum, villas, patriam, patrimonium, fanum, portum, provincias Ci., civitates, impedimenta C., oppidum … ad diripiendum militibus concessit C., d. castra hostiliter, urbes L.; met.: d. Eburones C., Lusitanos N., socios T.; occ. ropajoč odvleči, proč zvleči, ugrabiti, nagrabiti: hereditatis diripiendae participes Ci., quas (res pulcherrimas) … ex tota Asia direptas in suum regnum congesserat Ci., ex horreis direptum frumentum Ci., d. magnum numerum frumenti commeatusque C., bona C., praedas bellicas S., aureum vellus Amm., aliquid ex illo naufragio Paul. (dig.).
    c) za kaj, za koga trgati se, puliti se: talos … , quos illi diripere coeperunt Q., d. Timagenem Sen. ph., te diripiunt potentiores per convivia Mart., Maeoniden … urbes diripiunt, matrem … ambo diripiunt flentes Stat.; v pass.: diripitur ille toto foro patronus Sen. ph.
  • dīritās -ātis, f (dīrus)

    1. grozovitost; grozljivo zlo, grozna nesreča, strašna nevarnost: d. totius diei Suet., ominis Gell.; si qua invecta diritas casu foret Ci. poet.

    2. hudobnost, okrutnost, krutost, trdosrčnost, strahovitost: quanta in altero (fratre) diritas, in altero comitas! Ci., omni diritate atque immanitate taeterrimus Ci., morum eius d. Suet., taetri spectaculi d. Amm.
  • dīruō -ere -ruī -rŭtum (dis in ruere) „raztrga(va)ti“, od tod razdreti (razdirati), podreti (podirati), razrušiti, razdejati, razvaliti; abs.: diruit, aedificat H.; z obj.: Ter., Auct. b. Afr., Auct. b. Hisp., urbem Ci. ep., L., O., urbem ad solum Cu., urbes Suet., alicuius domum Ci., muri diruti L., muros dirutos reficiendos curat N., nova diruunt, alia aedificant S., d. tecta L., Sen. ph., aedificium, templa, Bacchanalia (gl. Bacchānal) L., monumentum … , quod non imber edax … possit diruere H., d. fores, regna Priami Pr., d. castella, diruta Alba Iuv.; pesn.: d. arbusta V. izkoreniniti, agmina H. razkropiti; pren.: aere dirui Varr. ap. Non., Plin., utržek od mezde utrpeti (kot globo), aliquem aere dirutum facere Aus. komu od mezde utrgati; porogljivo: tamen aere dirutus est Ci. so ga vendar pri igri oskubili, homo diruptus dirutusque Ci. kilav in „na kant prišel“.
  • discēdō -ere -cēssī -cēssum

    I.

    1. narazen iti, raziti se, razhajati se, ločiti se: Sis. ap. Non., Suet., senatus perturbatus discedit Ci., longe inter se discesserunt N., cum … diversi (na razne strani) discessissent N., ita populus ludibrio habitus discessit S., in duas partīs discedunt Numidae S., cum discedere populum iussissent tribuni L., discedunt in partes T., contionem … discedere in manipulos iubet T., in cornua d. Cu.; (o stvareh): nebula ac fumus … discedit in auras Lucr., discedit terra, caelum Ci. se odpre, toda: medium video discedere caelum V. da se oblaki pretrgavajo; discessit vomere sulcus Lucan., vident discedere montes Val. Fl.; brezos.: disceditur Ci. razidejo (ločijo) se; pren.
    a) gram. in log. razhajati se = (raz)deliti se: ab uno capite in duo obliquos casus Varr., divisio, quae in tres partes discedit Q., proposita in duo genera discedunt Q.
    b) politično cepiti se, razcepiti (razcepljati) se: omnis Italia animis discedit S. fr.

    2. occ.
    a) razkropiti se: qui (adversarii) si discessissent, maiore cum labore … bellum confecturum, cum singulos consectari cogeretur N. Kam? in silvas, ex fuga in civitates C., domos suas N.
    b) (pri glasovanju v senatu) raziti (razhajati) se (pri glasovanju so senatorji vedno stopili vsak do svojega svetovalca), od tod: in aliquam sententiam d. L. h kakemu mnenju pristopiti, glasovati za … , prim.: quo (= ad quod SC) numquam ante discessum est Ci. ki se prej nikdar ni storil; naspr.: in alia omnia discedere Ci. k nasprotnemu mnenju pristopiti, povsem nasprotnega mnenja biti.

    II.

    1. oditi, odhajati, oddaljiti (oddaljevati) se, koga zapustiti (zapuščati); abs.: discedens ita locutus est Ci., tyrannus non discedebat longius Ci.; s sup.: cubitum d. Ci. Od kod? ab hero Pl., ab armis C. odložiti orožje, a signis C. iz bojne vrste stopiti, a Caesare C., a foribus non d. N., d. de convivio, de foro, e Gallia, e curia Ci., Capuā Ci., finibus, templo, e patria O., e medio Suet. skriti se; brezos.: a contione disceditur C. Pren. (sovražno) od koga ločiti se, odpasti, koga zapustiti, komu izneveriti se: uxor a Dolabella discessit Caelius in Ci. ep., d. a duce L., ab eo (duce) C., ab amicis Ci., numquam ab eo discessit N. nikdar ga ni zapustil; (o neživih subj.): quartana ab aliquo discedit Ci. mine, quae a te non discedit, audacia Ci., calx ab arena discedit Vitr. odstopi, squamae ex summa cute discedunt Cels. se odločijo. Redko s smerjo: tu in cubiculum discessisti Ci., d. ex castris domum C., ad urbem V., Capreas T.

    2. occ. (voj.)
    a) odkorakati, odmarširati, odriniti, odmakniti (odmikati) se, vzdigniti se: exercitus discessit a Tarracone C., d. a Brundisio, a Gergovia, ab Rheno, ex hibernis C., a bello atque ab hostibus C. odmakniti se z bojišča in od sovražnikov, infecta re C., infectis rebus N., ab Artemisio N.
    b) (iz boja) oditi, kot zmagovalec ali premaganec iziti: superior (victor) discedit C., cum superior proelio (iz boja) discessisset N., postquam victor … discessit ab hoste H., sine detrimento d. C., quod … ab adulescentulo Caesare victus discesserat S. ker je bil podlegel … , graviter vulneratus discedit S.; d. pari proelio N. ali aequo proelio C. ali aequa manu S. ali aequo Marte L. raziti se ob neodločeni bitki; (o boju pred sodniki): superiorem d. Ci. ostati zmagovalec = dobiti pravdo, inferiorem d. Ci. izgubiti pravdo, patimini matrem victam discedere? Ci., hos pateris impune discedere? Ci., si … tanta iniuria impunita discesserit Ci. če se izmuzne … , liberatum discedere Ci., N. oproščen biti, consulum iudicio discessit probatus Ci. odstopil je ob odobravanju konzulov, d. cum gloria Ci. ep., a iudicio capitis maximā discessit gloriā N. jo je unesel; z adv.: d. non male Pl., pulchre et probe Ter. prav lepo in dobro opraviti, turpissime d. Ci. sramotno pobrati se (morati).

    3. pren.
    a) ločiti se = (iz)giniti, (pre)miniti: sol discedens H. zahajajoče, discessit sol Ambr., lux tarde discedere visa O., d. a vita Col. ali ex vita tamquam ex hospitio Ci. ali (v pozni lat.) samo discedere Min., Amm. ločiti se od tega sveta, preminiti, numquam ex animo meo discedit illius viri memoria Ci., hostibus spes potiundi oppidi discessit C.
    b) od česa odstopiti (odstopati), s čim (od)nehati, česa ogibati se, čemu izneveriti se, kaj pustiti, (p)opustiti: d. a sua sententia C. odstopiti od svojega mnenja, ab officio, ab opere, ab oppugnatione castrorum C., a consuetudine, a voluptate, a fide et iustitia Ci., a constantia atque a mente atque a se discessit Ci. izgubil je stanovitnost in pamet in samega sebe, d. a contactu T.
    c) occ. α) (o govorniku) oddaljiti se = od predmeta odstopiti, zaiti, skreniti: d. a re Ci. β) koga, kaj neupoštevati, izvzeti: quom ab hoc discessistis Ci., cum a vobis discesserim Ci. ep. izvzemši vas, a fraterno amore discessi Ci. ep.

    Opomba: Sinkopirani pf. discēstī (= discessisti): Pl. Pt. pf. custodibus discessis: Caelius Antip. ap. Prisc.
  • disceptātiō -ōnis, f (disceptāre)

    1. razprava, razpravljanje, obravnava, razgovor, debata: Q., Amm., quanta (causa) nulla umquam in disceptatione versata est Ci. ni bila nikoli predmet razprave, cum quibus omnis fere nobis disceptatio contentioque est Ci., nec disceptationem, sed vim denuntiabat Ci., magna ibi non disceptatio modo, sed etiam altercatio fuit L., cum Antiocho quia longior disceptatio erat L., in disceptationem venire Sid.; s subjektnim gen.: d. verborum L. prepiranje, iudicationum, iudiciorum Q., disceptationes forenses iudiciorum Ci., civium disceptationes Ci. civilnopravne pravde; z objektnim gen.: d. iuris Ci., Q., veritatis Ci.; met. sporno vprašanje, sporna točka: Ci. (Partit. orat. 30, 104).

    2. razsodba, pravni poduk, odločba: de quibus ambigebatur rebus, disceptationem ab rege ad Romanos revocabant L., d. praetoris Icti., arbitrorum disceptationes Q.
  • disceptātor -ōris, m (disceptāre) razsodnik, razločevalec, odločevalec: Pl., Q., d. domesticus Ci., populum Romanum disceptatorem non recuso Ci., disceptatores Romani de agro fuerunt L., cur enim potius Aedui de suo iure … ad Caesarem disceptatorem … veniant? C.; z objektnim gen.: d. iuris, legis Ci., privatus disceptator aut arbiter litis Ci., disceptatores huius criminis Ci., d. agrorum T., litium omnium atque iurgiorum inter propinquos d. et arbiter Ap.
  • disceptō -āre -āvī -ātum (nam. *discaptō) „narazen jemati“, od tod

    1. obravnavati, razpravljati, dognati, na čisto spraviti (spravljati); abs.: cum palaestritis … aequo iure d. Ci., erat non iure, non legibus, non disceptando decertandum: armis fuit dimicandum Ci., spes … iure potius disceptandi quam belli gerundi Hirt., cognitā inter disceptandum iniquitate Q., ne armis disceptarent T., disceptantium altercationes Suet.; brezos.: sicut inter Marcellum Siculosque disceptatum fuerat L.; v abs. abl.: multum invicem disceptato T. po dolgih medsebojnih razpravah; večinoma s praep.: de aliquo crimine Ci., de controversiis iure apud se (sc. Caesarem) potius quam inter se armis C., de cunctis negotiis inter se S., de foederum iure verbis L.; cum quibus ob rem pecuniariam disceptabat T.; brezos.: si coram de omnibus condicionibus disceptetur C., de agro deinde cum regis legatis disceptari coeptum L.

    2. occ. odločiti (odločati), razsoditi (razsojati), razsodnik biti: controversias C., L., qui haec iuste sapienterque disceptet Ci., eodem audiente et disceptante te Ci., fetiales bella disceptanto Ci., ipso exercitu disceptante L., d. inter populum Carthaginiensium et regem in re praesenti L., inter amicos Plin. iun.

    3. pren. na čem sloneti: in uno proelio omnis fortuna rei publicae disceptat Ci. ep.
  • discernō -ere -crēvī -crētum

    1. (od)ločiti: Plin., Plin. iun., Amm., qui (longurii) eas (equas) discernant Varr., improbi muro discernantur a nobis Ci., mons, qui fines eorum discerneret S., discrimina talia, quibus ordines (stanovi) discernerentur L., vexilla praeferri, ut id saltem discerneret cohortes T.; pesn.: limes … litem ut discerneret arvis (abl.) V. da bi mejne spore odvračal od … ; pogosto pt. pf. discrētus 3: Gabinius ager ab reliquo discretus Varr., d. tellus Lucr. razdeljena, sedes discretae piorum H. stran odmaknjena, duae urbes magno inter se maris terrarumque spatio discretae L., septem discretus in ostia Nilus O., ubi discretas insula rumpit aquas O., terrae ingenti spatio … discretae Cu., colunt discreti ac diversi T., separati epulis, discreti cubilibus T.; adv. discrētē ločeno: Prisc., Eccl.; occ.
    a) odlikovati, olepšati, okrasiti: Agrippina discreta velo T., (Dido) tenui telas discreverat auro V. je bila izvezla.
    b) se discernere oddaljiti se, umakniti se: e medio se conspectu d. Amm., manibus repens et pedibus longius sese discrevit Amm.

    2. pren. razločiti (razločevati): nec d. suos C. ne spoznati, alba et atra discernere non poterat Ci., d. diem noctemque caelo V., fas atque nefas H., ubi discerni stultus auditor et credulus ab religioso et sapienti iudice possit Ci.; z odvisnim vprašanjem: Lact., animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius Ci., d., utra pars iustiorem habeat causam C., pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres S., nec discernatur, iussu iniussu imperatoris pugnent L.
  • discerpō -ere -cerpsī -cerptum (dis in carpere)

    1. raztrga(va)ti, razkosa(va)ti: Fl., Amm., corpus ferro Enn. fr., membranam coloris Lucr., in parvas partīs discerpitur aurea purpura Lucr., discerptum latos iuvenem sparsere per agros V., rex discerptus patrum manibus L., clamant discerpendum esse parricidam manibus Cu., d. membra gruis H., cadaver Suet.; pren. (o vetrovih) razpršiti: aurae omnia discerpunt V., cuncta aërii discerpunt irrita venti Cat.; (v govoru) razkosa(va)ti: cum res ea, quae proposita est, quasi in membra discerpitur Ci., qui quae complecti tota nequeunt, haec facilius divulsa et quasi discerpta contrectant Ci.

    2. pren. koga raztrga(va)ti, (o)sramotiti, (o)grditi: si me infestis discerpent sidera dictis Cat., ut contempti vulgo discerptique sint Gell.
  • discerptim, adv. (discerpere) razkosano, le pren.: d. dicere aliquid Boet.
  • discēssiō -ōnis, f (discēdere)

    1. razhajanje, razhod, ločitev: Ter. (zakoncev), d. contionis Ci., plebei a patribus S. fr., populi in duas partes Gell., stellarum discessiones Gell.

    2. occ. razhod (razstop) senatorjev pri glasovanju, glasovanje brez spornega razgovora, brez debate (prim. discēdō I. 2. b): Varr. ap. Gell., Suet., discessionem facere Ci., Hirt. na glasovanje dati, discessio fit Ci. glasuje se, in hanc sententiam facta discessio T., senatus consultum de supplicatione per discessionem fecit Ci. le po glasovanju (brez debate), tako tudi: quo (senatus consulto) per discessionem facto T.

    3. odhod: ni tempus noctis … necessariae discessionis nos admoneret Macr.; occ. (voj.): nonanus … mox desolatus aliorum discessione T.
  • discēssus -ūs, m (discēdere)

    1. razhod, ločitev, odprtje: est enim interitus quasi discessus … earum partium, quae … iunctione aliqua tenebantur Ci., caeli c. Ci. bliskanje.

    2. odhod, oddaljitev, odpotovanje, odrinjenje: subitus, voluntarius Ci., latronis Ci., ab urbe Ci., acerbiorem mihi reditum esse, quam fuerit ille ipse discessus Ci., illius Alexandreā (od Aleksandrije) d. Ci., solis accessūs discessūsque Ci., d. legatorum C., ex Illyrico C., id facere discessu militum non potuit C. zaradi bega, discessu mugire boves V., sub discessum aestus maritimi Front. pred umikom, Xerxis d. Iust.; poseb. voj. odhod: Front., Belgarum, Germanorum C., ab Dyrrhachio d. exercituum Ci., d. Romanorum T.; pren.
    a) (o smrti): e vita d. Ci., non longinquum inter nos digressum et discessum fore Ci. ločitev po smrti.
    b) odhod, evfem. = izgon, pregnanstvo: quis meorum amicorum testamentum discessu meo fecit, qui … ? Ci., cum perditorum civium scelere discessu meo religionum iura polluta sunt Ci.
  • discidium -iī, n (discindere)

    1. raztrg, pretrg, razpoka, ločitev: nubis Lucr., corporis et animae Ci., corporis atque animaï Lucr., parietum Symm., maris, terrarum Amm.

    2. pren. ločitev: quod desiderium tui discidii ferre non posset Ci. ločitve od tebe, deflevi coniugis miserae d. Ci.; occ. razveza (npr. družabnih, družinskih, zakonskih, ljubezenskih, političnih) razmerij: Kom., saepe fieri adfinitatum discidia Ci., in discidio publicorum foederum L., d. mariti O. spor z možem, Agrippa discidio domum imminuerat T. z ločitvijo zakona, z razporoko; orbitates, discidia Sen. ph. razporoke.

    3. razdor, spor: civile d. Ci., ne qua amicorum discidia fiant Ci., hoc discidio ac dissensione facta Ci., odium cum crudelissimo discidio exstitisse Ci., deorum odia, discidia, discordiae Ci., belli discidio distractus a fratribus Ci. po vojnem razdoru, quod et qua de causa d. factum sit Ci. razpor (v filozofski) šoli.
  • discindō -ere -scĭdī -scissum (dis in scindere)

    1. raztrga(va)ti: vestem Ter., Ci., tunicam Ci., manu amictūs V., discissos laniabant dentibus artus V., d. nubem Lucr., alicui maxillam ictu Suet., cunctantem flagellis Suet. razmesariti, librum suis manibus Gell., pecudes, exta pecudum, reum foederis Amm.; occ. razrez(ov)ati, razcepiti (razcepljati): cotem novaculā Ci., L., salicem Ca., bitumen ut trabes securibus T., magnam partem quercus Gell.; razpreti: discindite Pl. razprite mu noge, ne immodicus hiatus rictum discindat Q.; pren. razcepiti = razdreti, (raz)ločiti: amicitiae sunt … dissuendae magis quam discindendae Ci. se morajo počasneje razdružiti kakor naglo razdreti, oratio aut continua est aut inter respondentem et interrogantem discissa Sen. ph. prekinjen z odgovori in vprašanji, discissa cum corpore vis animaī Lucr., discissi studiis, plebs discissa Amm.

    2. kako oblačilo pretrgati, razgrniti (da se razgalijo prsi): tunicam a pectore L. epit., vestem Suet.

    Opomba: Sinkopirani plpf. discisset: Sil.
  • discingō -ere -cīnxī -cīnctum

    1. razpasati, odpas(ov)ati: discinctā tunicā H. v srajci, discincti ludunt H. v domači obleki, discincti Afri V. neopasani, centuriones discinctos destituit L. neopasane (namreč za kazen) = z golim mečem brez nožnice in orožnega pasa, excalceari et discingi Vell., tunicati et discincti (v znamenje velike žalosti) Suet.; pren.: in sinu est, neque ego discingor Ci. ep. in ne pustim ga; pesn.: d. Afros Iuv. razorožiti, peltatam Amazona Scythico nodo Mart., iam discingitur armis Sil. že polaga orožje. Od tod adj. pt. pf. discīnctus 3 razpašen, brezskrben, neskrben, nemaren, lahkomiseln, zanikrn: aut avarus ut Chremes … aut discinctus ut … nepos H., institor d. O., d. otia O., d. Natta (izmišljeno ime ali ime razsipneža, ki je zapravil svoje premoženje in izgubil plemstvo) Pers.

    2. pren.: d. dolos Sil. razdreti, izničiti, ingenium Sil. omehkužiti.