Franja

Zadetki iskanja

  • per-armō -āre (per in armāre) močno, dobro oborožiti: manum gladius perarmat Prud.; od tod pt. pf. per-armātus 3 dobro oborožen: exercitus Cu.
  • per-bellē, adv. (per in bellus) prav lepo, prav lično, prav (zelo) dobro: perbelle feceris si ad nos veneris Ci. ep., sed si me amas, quod quidem aut facis aut perbelle simulas … indulge valetudini tuae Ci. ep.
  • per-bene, adv. (per in bene) zelo (prav) dobro: pol ego haud perbene a pecunia Pl., prandi perbene, potavi atque accubui scortum Pl., euge, euge, perbene, ab saxo avortit fluctus ad litus scapham Pl., p. Latine loqui Ci., p. fecisse fortunam L., haud vani quidam homines palam ferre perbene detectam in Leontinis esse avaritiam et crudelitatem Romanorum L., antequam decurionum vestimentis … perbene … creari debuit, si per utrumque creatus est Fr.
  • per-callēscō -ere -calluī (per in callēscere)

    I. intr. „docela debelokožen postati, dobiti povsem otrdelo kožo, povsem okoreti“; metaf.

    1. neobčutljiv (otrpel, brezčuten, otopel) posta(ja)ti: nescioquomodo usu iam obduruerat et percalluerat civitatis incredibilis patientia Ci.

    2. dodobra spametovati se, zelo previden posta(ja)ti, koga kaj dodobra izučiti: usu rerum Ci.

    II. trans. dobro se (na)učiti česa, dodobra se seznaniti (seznanjati) s čim, v pf. dobro umeti (znati, poznati) kaj, vešč biti česa: quinque et viginti gentium linguas Gell., leges nostras decemvirales Gell.
  • per-clāresco -ere -clāruī (per in clārēscere) postati zelo jasen, postati dobro znan: Symm.
  • per-cōgnōscō -ere (-nōvī) -nitum (per in cognoscere) natančno, dobro spozna(va)ti: utrosque per[co]gnovi[t] probe Pl., legem habere naturae non ignotam, etiamsi nondum percognitam Plin., Germania multis postea annis nec tota percognita est Plin., litus id Germaniae … percognitum nuper Plin.
  • per-colō2 -ere -uī -cultum (per in colere)

    1. dobro gojiti, dobro obdelovati (= prebivati kje): Eleusiniam glebam Ap.

    2. dobro gojiti ali negovati = (o)čediti, (o)čistiti, (o)snažiti, zelo (na)lišpati, zelo (o)krasiti, zelo olepš(ev)ati: non ullā curā ōs Ap., femina perculta Pl., quae priores … eloquentiā percoluēre T., p. incohata Plin. iun. lepo izvesti, lepo dokončati, lepo dovršiti.

    3. (duševno) dobro gojiti = krepiti, razvijati, utrjevati, ukvarjati se s čim: sapientiam, nostras disciplinas Ap.

    4. zelo častiti, zelo spoštovati, izkaz(ov)ati komu naklonjenost, odlikovati: patrem Pl., coniugem liberosque eius T., plerosque senatorii ordinis honore T.; occ. (po božje) častiti, moliti koga: dei numen in uxoris honoribus Ap., aliquam (sc. deam) caeremoniis propriis Ap., imagines defuncti divinis honoribus Ap., Iunonem virginem Ap. kot devico.

    5. slovesno obhajati, slovesno praznovati, slovesno opraviti (opravljati), vršiti: initia Cereris Aur., funus Aur.
  • per-discō -ere -didicī (—) dodobra (na)učiti se, poučiti se o čem, na pamet (na izust) (na)učiti se, v pf. z inf. do dna (povsem) umeti, dobro znati: C., Tib., Plin., Ap. idr., ego qui probe Ionica perdidici Pl., quod bonum sit illorum litteras inspicere, non perdiscere Ca., hic locus de vita et moribus totus est oratori perdiscendus Ci., omnia iura belli perdiscere Ci., praesertim cum … meam in illum (sc. orationem) pueri omnes perdiscant Ci. fr., orationem, ius civile, dictata Ci., naturae perdiscere mores Pr., id nunc adgressus es quod discere vix senex possis Sen. ph., Col., Iust., syllabis nullum compendium est; perdiscendae omnes Q., optimatium ingenia qui maxime perdidicerant T., praemonente fortunā ut diu penitusque perdisceres, quae mox praecipere deberes Plin. iun.; z ACI: perdidici istaec esse vera damno cum magno meo Pl.; z inf.: qui hominum unam speciem pingere didicerit Ci.
  • per-doceō -ēre -cuī -doctum (per in docēre) temeljito (na)učiti, jasno razložiti (razlagati): Lucr., Ap. idr., artes omnes Pl., res difficilis ad perdocendum Ci., si quid Apollo utile mortales perdocet ore meo O., stultitiam suam Q. — Od tod adj. pt. pf. perdoctus 3, adv. dobro (temeljito) poučen (naučen), zelo spreten: Pl., Ter., Lucr., Stat., Amm., usu p. Ci.
  • per-dolō -āre (-āvī) -ātum (per in dolāre) dobro obtesati: quae vero est superior (sc. arboris pars), vehementia caloris eductis in aera per nodos ramis, praecisa alte circiter pedes XX et perdolata propter nodationis duritiem dicitur esse fusterna Vitr., itaque, quae sunt in apricis regionibus, spissis venarum crebritatibus solidatae raritatemque non habentes ex umore, cum in materiem perdolantur, reddunt magnas utilitates ad vetustatem Vitr. (o drevesih), fomes perdolatus in fulminis modum Arn.
  • per-domō -āre -uī -itum (per in domāre)

    1. popolnoma ukrotiti: serpentes, tauros feroces O., boves Col., canes Tib., unum virum non p. O.

    2. metaf.
    a) popolnoma obvladati, popolnoma podvreči: cives victi atque perdomiti Ci., perdomandum Latium L., p. Hispaniam L., Salassos L. epit., Faliscos O., omni Galliā cis Rhenum perdomitā S. fr., gentes Vell.
    b) pren. dobro obdel(ov)ati: affectus disciplinā perdomantur Sen. ph., farinam assiduā tractatione p. Sen. ph., nono sulco perdomari (o zemljišču) Plin.; pesn.: Ceres saxo perdomita Stat.
  • per-gnārus 3 (per in gnarus) zelo izveden v čem, zelo vešč česa, dobro poznavajoč kaj: locorum S. fr., magia ne magiam, qui eam temere accusatis, artem esse dis immortalibus acceptam, colendi eos (sc. immortales) ac venerandi pergnaram pergnara Ap.
  • per-līberālis -e (per in līberālis) prav (zelo) dobre vzgoje, zelo dobro vzgojen: perliberalis visast (sc. uxor tua) Ter.; adv. perlīberāliter zelo radodarno (darežljivo), zelo prijazno, zelo dobro(ho)tno, zelo dobrotljivo: ut perliberaliter ageretur Ci., „quid mihi“, inquit, „optatius?“ hoc loco multa perliberaliter Ci., eum non modo perliberaliter a nobis sed etiam ornate cumulateque tractari Ci.
  • per-meditātus 3 (per in meditārī) ki se je dobro (na pamet) naučil = dobro (dodobra) pripravljen: eam permeditatam meis dolis astutiisque onustam mittam Pl.
  • per-nōscō (star. per-gnōscō) -ere -nōvī (per in nōscere) dodobra (natančno) spozna(va)ti, dodobra (natančno) se seznaniti (seznanjati) s čim: omnes animorum motus … penitus … pernoscendi Ci., hominum mores naturasque ex corpore pernoscere Ci., haec sic pernosces parvā perductus opellā Lucr., agrorum cultum pernoscere Col., omnium, quae in caelo pernosci potuerunt, magistra (sc. luna) Plin., est operae pretium duplicis pernoscere iuris (juhe) naturam H., pernoscite (natančno preiščite), furtumne factum existimetis an … Ter.; pf. pernōvī = dobro poznam: utrosque probe Pl., non satis aliquem Ter.

    Opomba: Sink. obl. pf. pernosti (= pernovisti): Ter., Fr.; pernoram (= pernoveram): Pl.
  • per-pāstus 3 (perpāscere) dobro rejen: canis Ph.
  • per-pendō -ere -pendī -pēnsum (per in pendere)

    1. natančno (pre)tehta(va)nje: spectandum putarent aut talionem in eo vel ad amussim aequiperarent vel in librili perpenderent Gell.; pren.: paribus momentis potestatem voluntatis aequā lance perpendere Aug., ista possibilitas non aequā lance perpenditur Aug.

    2. metaf. natančno pretehta(va)ti, natančno preisk(ov)ati, presoditi (presojati), oceniti (ocenjevati): amicitiam veritate Ci., p. quantum quisque possit Ci., vitia virtutesque Suet., syllabas Q., iudicium Icti. Od tod adj. pt. pf. perpēnsus 3 natančno pretehtan, dobro preudarjen: homo examinis iudiciique perpensi Arn., possumus intellegere et hoc perpensioris fuisse consilii Ambr.; adv. perpēnsē natančno pretehtano, dobro preudarjeno, s preudarkom, s premislekom, premišljeno: perpense atque examinate Ambr.; komp. perpēnsius: Christianae legis itidem studiosus et nonnumquam honorificus, mediocriter eruditus magisque benivolus et perpensius Amm., utilitate rei perpensius cogitata Amm.
  • perpēnsō -āre (frequ. k perpendere) natančno pretehtavati, dobro preudarjati: haec sollicite perpensantem hostilis aggreditur multitudo oppidi capiundi spe in maius accensa ideo confidenter Amm., altis mentibus perpensantes Amm., ad hanc molem ingentem superaturam celsarum turrium minas prohibitores oculorum aciem intentius conferentes itidemque instantiam obsidentium perpensantes subito vertuntur ad preces Amm.
  • per-primō (per-premō) -ere -pressī -pressum (per in premere)

    1. venomer (vedno, zmeraj, zmerom, kar naprej, stalno) tlačiti: cubilia H., spiritus ictu doloris inpulsus quemadmodum totum corpus quatit, ita oculos, quibus adiacentem umorem perpremit et expellit Sen. ph.

    2. (obsceno) močno pritiskati, dobro „zdelati“ (deklico): saucius arrepto piscis teneatur ab hamo: perprime temptatam nec nisi victor abi! O.
  • per-sciēns -entis (per in scīre) dobro poznavajoč; z gen.: Commodi Lamp.; adv. per-scienter prav pametno, zelo preudarno, zelo poznavalsko, izveden(sk)o: ad infirmitatem laterum perscienter contentionem omnem remiserat Ci.