bridko prislov1. (žalostno; nesrečno) ▸
keserűenbridko zajokati ▸ keserűen sírni kezd
bridko se nasmehniti ▸ keserűen elmosolyodik
bridko potožiti ▸ keserűen panaszol
bridko reči ▸ keserűen kifakad
bridko spoznati ▸ keserűen konstatál
Stisnila jo je k sebi in bridko zajokala. ▸ Magához ölelte, és keserű sírásra fakadt.
2. (močno; zelo) ▸
mélyen, keserűen, alaposanbridko obžalovati ▸ mélyen sajnál
bridko se kesati ▸ mélyen megbán
bridko se motiti ▸ alaposan téved
bridko se ušteti ▸ alaposan elszámítja magát
bridko se maščevati ▸ keserűen megbosszul
bridko razočarati ▸ keserű csalódást okoz
bridko razočaran ▸ keserűen csalódott
Naivno smo mislili, da rezervacija ne bo potrebna, a smo se bridko ušteli. ▸ Naivan azt gondoltuk, hogy nincs szükség foglalásra, de alaposan elszámítottuk magunkat.
Herz, das, (-ens, -en) srce; figurativ srce, duša, (Zentrum) osrčje; beim Salat: srček; bei Karten: srce; das Herz brechen zlomiti srce; im Herzen v srcu, (im Zentrum) v osrčju; aufs Herz na srce; leichten/schweren Herzens z lahkim/težkim srcem; ein reines Herz čisto srce; sein Herz ausschütten potožiti se; seinem Herzen Luft machen dati si duška; sich ein Herz fassen okorajžiti se; am Herzen na srcu; am Herzen liegen biti pri srcu; am Herzen operieren operirati na srcu/srce; ans Herz greifen iti do srca; ans Herz legen položiti na srce; ans Herz gewachsen sein biti pri srcu; auf Herz und Nieren prüfen temeljito preizkusiti; etwas auf dem Herzen haben ležati na srcu (X mu leži na srcu); im tiefsten Herzen globoko v srcu; nach meinem Herzen meni po duši; nicht übers Herz bringen ne imeti srca, da bi; von Herzen od srca, srčno; vom Herz haben stresti si z duše; von Herzen kommen priti od srca; zu Herzen gehen iti do srca; sich zu Herzen nehmen gnati si k srcu; ein Herz und eine Seele sein biti ena duša v dveh telesih; das Herz auf dem rechten Fleck srce na pravem mestu; das Herz in der Hand srce na dlani; ihm fiel das Herz in die Hosen srce mu je padlo v hlače; Hängendes Herz Pflanzenkunde srčki
in-crepō -āre, k temu (od *increpere) increpuī, increpitum: Ci., šele poklas. increpāvī, increpātum.
I. intr.
1. zašumeti, zarožljati: Mavors clipeo increpat V., Umber increpuit mālis V. zaškriplje (z zobmi), increpuere arma L.; occ.: zakričati, zaklicati, zavpiti: ultro animos tollit dictis atque increpat ultro V.; z in in acc.: in Fulvi similitudinem nominis L. sramotiti se …
2. metaf. oglasiti se, ganiti se, vzbuditi se: quicquid increpuerit, Catilinam timeri Ci. „pri najmanjšem šumu“, simulatque increpuit suspicio tumultus Ci., unde si quid increparet terroris L.
— II. trans.
1. z acc. rei:
a) povzročiti (storiti), da kaj zazveni (zadoni, zabobni, zabuči, zagrmi); prvotno s prolept. obj.: tuba sonitum increpuit V.; prim. increpui hibernum Pl. vzbudil sem zimski vihar; potem z zunanjim obj.: Iuppiter increpuit nubes O., unda (navis) latus i. V. bok ladje, digitis increpuisse lyram O. manūs i. O. ploskati z rokami; occ.: Sabella pectus increpant carmina H. „prodirajo (šumeč) v prsi in jih razganjajo“.
2. (grajajoč) zaklicati komu kaj, očitati, grajati; z acc. pron.: haec in regem increpans abiit L.; z ACI: simul increpante … habere quaestorem ea, quae … L.; s subst. obj.: eorum mollitiem ignaviamque L.
3. z acc. personae
a) zagrmeti nad kom: timeo totus, ita me increpuit Iuppiter Pl.
b) zaklicati komu, (z glasom) spodbuditi (spodbujati) koga: morantes aeris rauci canor increpat V.
c) zarežati, zadreti se, zagrmeti, zaropotati nad kom, zmerjati, (o)zmerjati, ošte(va)ti, psovati, sramotiti, zasmehovati, grajati, porogljivo klicati (kričati) komu ali za kom: Pl., Plin. iun., Suet., Fl. idr., qui C. Caesarem saepe increpuit Ci., cur me flentes potius prosecuti sunt, quam inercpantes retinuerunt? Ci., increpor a cunctis O., maledictis omnes bonos i. S., aliquem i. verbis, clara voce L.; pesn.: boves stimulo incr. Tib. spodbadati, i. absumptum Itym Pr. ali i. suā natā dignum vixisse sororem Pr. z nevoljo tožiti, potožiti se, tarnati. Za glagolom lahko nastopa: ACI: L., finalni stavek: H.; odvisni vprašalni stavek: L.; kavzalni stavek s quod: L. Sklada se tudi z dvojnim acc.: i. aliquem desertorem proditoremque T.; z acc. pron. (poleg acc. personae): num quid increpavit filium? Pl. Pri poznejših piscih se nahaja gen. rei: aliquem avaritiae, segnitiae i. Suet., levitatis et inconstantiae increpitus Ap. grajati radi … , očitati, (ob)dolžiti, (o)kriviti; v pass. z NCI: increpabatur Maxentio favisse Aur.
Leid, das, (-s, ohne Plural) žalost, bolečina; (Leiden) trpljenje; (Unglück) nesreča; Freud und Leid veselje in žalost; sein Leid klagen jemandem potožiti se (komu); Leid tun smiliti se (X tut Y Leid X se smili Yu); es tut jemandem Leid (komu) je žal; ein Leid(s) antun storiti kaj hudega/žalega
queror, querī, questus sum (beseda nedognanega izvora)
1. tožiti, pritoževati se (kot izraz bolečine ali nezadovoljstva), tarnati, javkati, obžalovati: at queritur Ci., queruntur Siculi universi Ci., querebar applorans tibi H.; s quod (ker, da): queri libet (obžalovati je), quod … non inquirant principes Plin. iun.; trans. tožiti o čem, nad čim, pritoževati se zaradi (glede, vsled, zastran) česa, obžalovati kaj: O., H. idr., illam labem atque ignominiam rei publicae Ci., abditi in tabernaculis … suum fatum querebantur C.; z notranjim obj.: questus haud faciles Stat. glasiti, motura duros verba queror silices O. izrekam tako otožne besede, da bi se razjokali tudi kamni, flebile nescio quid queritur lyra O. toži.
2. pesn. (o živalih) oglašati se s tožečim (otožnim) glasom, otožno grleti, otožno žvrgoleti, otožno cvrčati, otožno skovikati (o sovi) idr.: posse queri tantum rauco stridore reliquit (otožno cviliti (o opicah)) O., dulce queruntur aves O., queruntur in silvis aves H., philomela queritur amissos fetūs V.
3. tožiti = pritožiti (pritoževati) se nad čim, zaradi (glede, vsled, zastran) česa: soli ne in occulto quidem queri audebant Sequani C.; z de: S., Plin. iun., Sen. ph., Suet. idr., Ubiorum legati de iniuriis Sueborum queruntur C., de Milone per vim expulso Ci. da je bil Milo(n) nasilno izgnan; z apud komu, pri kom: Plin. iun., Aur. idr., apud novercam Pl., apud senatum de aliquo T., apud aliquem per litteras Ci. ep.; tudi: aliquid ad aliquem (po)tožiti komu kaj: Pl.; s pro v imenu koga: haec pro re publicā queri Ci.; z obj.: Pl. idr., iniurias Ci., indignam necem Maelii L., quae civitas queratur C., multa de vestro casu querabatur Ci., nihil de suo patrimonio queritur Ci.; tudi z dat. personae: Oceano furta mariti O. Oceanu se potožiti (pritožiti) zaradi soprogovega skrivnega ljubimkanja, patri Iuv., queri deis Sil., magno Tonanti Stat., alicui de iniuriā Eutr.; s kavzalnim stavkom: L., H., queri cogimur, quod (da) sermo est totā Asiā dissipatus Ci., gravius queritur, quod (češ da) sit destitutus C., legatos miserunt Athenas questum, quod bellum gereret N.; vsebina pritožbe v ACI: H., Hirt., Sen. ph. idr., querebantur opus nihilominus fieri N., Chrysogonum tantum posse queruntur Ci., cum Varus suam fidem ab eo laedi quereretur C. Toda queri cum aliquo
a) prerekati se, prepirati se, svajevati se, pričkati se s kom, tožiti, obtožiti (obtoževati) koga: Sen. rh., Vell. idr., cum Iove visa queri O., questa cum fatis O., querere tecum Ci. ep. obtožiti se, queri cum deo, quod … Ci., cum Caesaris irā, quod … O., consul questus est cum patribus conscriptis, quod … L. pritožiti (pritoževati) se komu, pri kom, tožiti, obtožiti (obtoževati) pred kom, vpričo koga: Venus cum Iove queritur Naev. ap. Macr., et mea cum muto fata querar cinere Tib.
4. (redko: na sodišču) tožiti, pritožiti (pritoževati) se: queri de proconsulatu alicuius Plin. iun.