утихать, утихнуть potihovati, potihniti, utihniti; pojemati, poleči se
ути́хнути (вти́хнути) -ну док., potíhniti -em dov.
ob-mūtēscō -ere -mūtuī (ob in mūtus)
1. o(b)nemeti, besedo (glas) izgubiti, umolkniti, obmolkniti: Ter., Sen. ph., Plin., Petr., Q., Ap., Stat., Cels., Val. Max. idr., vocem mittenti et linguam obmutuisse et manum obtorpuisse Ci., de me nulla obmutescet vetustas Ci., ego neque Antonium verbum facere patiar et ipse obmutescam Ci., umbrae hyaenae contactu canes obmutescere Plin., obmutuit et concĭdit L., obmutuit dolore O., Aeneas aspectu obmutuit amens V., multi statim hausto veneno obmutuisse aiunt Suet. omnes stupidi timore obmutuerunt Corn., qui ebrius obmutuit Cels.
2. metaf. utihniti, potihniti = prenehati, nehati se: hoc studium nostrum conticuit subito et obmutuit Ci., dolor animi obmutuit Ci., obmutescat inter militaria signa libertas Sen. ph., ventosa istaec et enormis loquacitas … corrupta eloquentiae regula … stetit et obmutuit Petr.
flau medel, šibek; Gefühl: neugoden; Geschäfte: slab; flau werden slabeti, oslabeti, Wind: poleči se, potihniti
potihováti (-újem) imperf. glej potihniti | potihovati
zanem|eti [é] (-im)
1. (onemeti) stumm werden, verstummen
2. (obnemeti) sprachlos werden
3. (potihniti) vihar: sich legen; glas: verklingen, abklingen
затискивать, затиснуть (po)tlačiti v kaj, stlačiti v kaj
затихать, затихнуть potihovati, potihniti; pojemati; polegati se, poleči se