Franja

Zadetki iskanja

  • acuminato agg. koničast, oster
  • acuminous [əkjú:minəs] pridevnik
    oster, prenicav

    acuminous puncture akupunktura
  • acút -ă (-ţi, -te) adj.

    1. oster

    2. akuten

    3. pereč

    4. muz. visok
  • acute [əkjú:t] pridevnik (acutely prislov)
    oster, šilast; bister; silovit; vreščav
    medicina vnet, akuten

    acute accent ostrivec
    acute angle ostri kot
    acute disease akutna bolezen
    acute pain huda bolečina
  • acuto agg.

    1. oster; koničast:
    accento acuto jezik ostrivec, akut
    dolore acuto ostra bolečina

    2. pren. ostroumen, pronicljiv:
    un giudizio acuto pronicljiva ocena, sodba

    3. močen, silen:
    desiderio acuto silna želja

    4. mat. oster:
    angolo acuto ostri kot
  • affilato agg.

    1. oster, nabrušen:
    lama affilata ostro rezilo

    2. pren. suh, tenek:
    volto affilato suh obraz
  • afilado nabrušen, oster; fin, tenek

    afilado m brušenje, ostrenje
  • agrio kisel, trpek, grenek, oster; neraven, strm; krhek; čemeren

    agrios pl kislo sadje
    mascar las agrias (fig) svojo jezo požreti
  • agro2

    A) agg.

    1. kisel, trpek:
    uva agra kislo grozdje

    2. pren. oster, hud, strog:
    parole agre ostre besede

    B) m

    1. kisel okus:
    la salsa ha dell'agro omaka je kiselkasta

    2. pren. trpkost

    3. limonov sok:
    cipolline all'agro čebulček v limonovem soku
  • agudo koničast, oster; bistroumen, duhovit; glasen, predirljiv; na zadnjem zlogu poudarjen

    agudo de ingenio bistroumen, premeten
    (acento) agudo m ostrivec
    dicho agudo duhovita domislica, dovtip
  • aguzzo agg.

    1. oster, količast, šilast:
    palo aguzzo šilast kol

    2. pren. oster, živahen, prodoren:
    sguardo aguzzo prodoren pogled
    ingegno aguzzo živahen um
  • aigre [ɛgr] adjectif kisel; rezek; vreščeč (glas); oster (veter, mraz); čemeren, siten (značaj); prepirljiv (ženska); trpek (beseda, vino); kiselkast (vino)

    fer masculin aigre krhko železo
    tourner à l'aigre skisati se, dobiti cik, cikniti
    la discussion tourne à l'aigre diskusija postaja žolčna, strupena
    être aigre dans ses critiques biti oster v svojih kritikah
  • aigu, [egü] adjectif oster, koničast; rezek; visok (ton); médecine akuten; figuré močan

    accent masculin aigu ostrivec (´)
    crise féminin aiguë huda kriza
    maladie féminin aiguë akutna bolezen
    angle masculin aigu oster kot
    avoir un sens aigu des responsabilités imeti močan čut za odgovornost
  • aiguillé, e [ɛgɥije] adjectif iglast; oster
  • amārus 3, adv.

    1. bridek, grenek, gorjup, trpek (po okusu in o okusu samem, naspr. dulcis): bacca, cortex, folia, salices V., tellus V. ali terra Plin. ornica = zemlja grenkega okusa, inulae H., messis, succus O., aqua Cu., Doris V. (zaradi grenkega okusa morske vode), calices amariores Cat. trpkejše (starejše) vino, sapor, gustus Plin., iris gustu amarissima Plin., os amarum Cels. grenkoba v ustih; subst. neutr. grenko, grenkoba: quid enim iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum Ci., (animal) sentit dulcia et amara Ci.; occ. (o duhu) skeleč: fumoque implevit amaro V.

    2. pren.
    a) bridek, trpek, zoprn, neprijeten: Pl., Val. Max., rumor V. žalostna, luctus, vita, pericula ponti, pondera senectae, casūs, curae O., quisquis amores haud metuet, dulcis aut experietur amaros V., historiae H. neprijetni ukori, mors, noctes Pr., amara dies et noctis amarior umbra Tib., gelu, sonitus Stat., amarior morte mulier Vulg., amarissimae leges Val. Max.; subst. amāra -ōrum, n bridkosti, trpkosti: Pl., amara curarum H., amara lento temperet risu H. oslajaj bridkosti; acc. neutr. sg. adv.: amarum subridere Ap., Amm. bridko. Poklas. adv. amāriter bridko, hudo: a. flere Hier., amarissime flere Aug.
    b) čemeren, ujedljiv, občutljiv, razdražljiv, srdit, jezen: Sen. ph., mulieres Ter., amariorem me senectus facit Ci. ep., hostis amare, quid increpitas mortemque minaris? V.
    c) (o besedah) bridek, piker, oster, zbadljiv, žaljiv: Pl., Dig., sermo H., lingua, monitus O., dictis amaris incessere aliquem O., sales Q., homo mentis quam linguae amarioris Sen. ph., amarissima maledicta Val. Max., amare admonere Sen. ph., amarius reprehendere Macr., amarissime singulorum nomina enumerare Suet.
  • angulate1 [ǽŋgjulit] pridevnik
    kotast; robat, oster
  • appuntato1 agg.

    1. koničast, zašiljen, ošiljen

    2. pren. knjižno oster

    3. pren. prisiljen, izumetničen
  • âpre [ɑpr] adjectif rezek; trd, težaven; neraven (pot); trpek (okus); strog, oster

    froid masculin, vent masculin âpre rezek, oster mraz, veter
    poire féminin âpre trpka hruška
    une âpre lutte srdita, vroča, huda borba
    une âpre discussion ostra diskusija
    être âpre au gain biti lakomen, pohlepen dobička, dobičkaželjen
  • arguō -ere -uī (-ūtum -ūtus -uitūrus)

    1. jasno prikazati, (po)kazati, neovrgljivo trditi, dokaz(ov)ati: non ex auditu arguo Pl., ego, ut tu arguis, agricola Ci., tute argue, quae dicis Ap.; z ACI: arguis occisum esse a Rabirio Saturninum Ci., in vinclis cives Romanos necatos esse arguo Ci., speculatores, non legatos venisse arguit L.

    2. pren.
    a) ovaditi (ovajati), izda(ja)ti, razode(va)ti, (po)kazati, izkaz(ov)ati, (o)značiti (označevati); le pesn. in neklas.: Cu., Lact., degeneres animos timor arguit V., amantem languor et silentium arguit H.; med.: laudibus arguitur vini vinosus Homerus H. hvaleč vino se kaže za ljubitelja vina, genus arguitur vultu O., apparet virtus arguiturque malis O.
    b) dokaz(ov)ati, da je kaj nedopustno, neumestno, nevzdržno, napačno, kaj ovreči, izpodbi(ja)ti, zavrniti (zavračati), grajati: leges... dedit..., quas ne usus quidem longo tempore, qui unus est legum corrector, experiendo argueret L., velut arguens rumorum de se temeritatem Suet., quod et ipsum Fenestella arguit Suet.; z ACI: primusque (Pythagoras) animalia mensis arguit inponi O. je bil zoper to, da...; (o osebah) dolžiti koga zmote, dokaz(ov)ati komu zmoto, da se moti: Plinium arguit ratio temporum Suet., ut (Tiberius) sua confessione argueretur T.
    c) dolžiti, obdolžiti (obdolževati), (o)kriviti koga česa: arguis fatentem; non est satis, accusas Ci., servos... neque arguo neque purgo Ci., qui arguunt L. tožilci, tožniki, qui arguuntur L. obtoženci, okrivljenci, quod reos, ne apud praefectum urbis arguerentur, ad praetorem detulisset T., indicasse est detulisse; arguisse accusasse et convicisse Ulp. (Dig.); z objektnim in predikatnim acc.: filium falsum arguere S. ap. Prisc., Britannicum fratrem... ut subditivum apud patrem arguere conatus est Suet., hunc ut dominum et tyrannum, illum ut proditorem arg. Iust.; v pass. z dvojnim nom.: cum neuter ab eo... mentitus argui posset Vell., qui non rite creatus tribunus arguebatur Q.; (krivda) z gen. criminis: aliquem tanti facinoris, summi sceleris Ci., senatus nec liberat eius culpae regem neque arguit L., qui occupandae rei publicae argui non poterant T.; z abl. criminis: te hoc crimine non arguo Ci., apertum crimen, quo argui posset N.; z de: quaerere de eo crimine, de quo arguatur Ci., de quibus quoniam verbo arguit, verbo satis est negare Ci.; z notranjim obj. kaj kot kaznivo dokazovati ali grajati, kaj očitati, česa dolžiti: hoc ipsum, quod nos arguimus Ci., culpa, quam arguo L., dum arguunt in eo regni votuntatem Vell., venenum arguis Q., arguebat et perperam editos census Suet., taciturnitatem pudoremque pro tristitia et malignitate Suet. grajati kot...;v pass.: multa sunt falsa, quae argui possunt Ci. česar moreš dolžiti človeka; z dvojnim acc.: egomet haec ted(=te) arguo Pl., id, quod me arguis Ci., id unum ex iis, qui sibi rem aperuisset, arguere sese paratam esse L.; z inf. ali ACI: quae me arguit hanc domo ab se surripuisse Pl., corruptum a rege capere Cymen noluisse arguebant N.; v pass. z NCI: occidisse patrem Sex. Roscius arguitur Ci., auctor illius iniuriae fuisse arguebatur Ci. — Od tod adj. pt. pf. argūtus 3, adv.- ē jasno (razločno, očitno) se kažoč; od tod

    1. (telesno)
    a) očem izrazit, živ, živahen, ognjevit: oculi Ci., O., ocelli O., manus minus arguta Ci., illi (equo) argutum caput (est) V., solea Cat.
    b) nav. pesn. ušesom glasen, zvonek, zveneč, brneč, šumeč ipd.: linguae Naev. ap. Nov. glasni, blebetavi, facunditas Pl. zgovoren jezik, hirundo, olores V. ali aves Pr. ali passer Mart. čivkajoč, ščebetajoč, cicadae Mart. cvrčeči, fistula V., serra V. vreščava, aes Mart., aera Sil., pecten V. šušteč, ilex V. ali gramen Col. ali calami Sil. šumeč, nemus V. od pastirskih pesmi odmevajoč, forum O. hrupni, dolor, blanditia Pr. glasna; met. o osebah (= λιγύς) glasen, speven, zgovoren, besedit; (v slabem pomenu) blebetav: civis Pl., doctor argutae fidicen Thaliae H., argutae properet Neareae... cohibere crinem H., poetae H., Tibullus Mart.; subst.: arguti et cauti Pl. oprezni blebetači.
    c) vohu ali okusu oster, pronicav: odor argutior Plin., sapores Mart., Pall.

    2. pren. v duševnem oziru
    a) jasen, pomenljiv: omen Pr., argutissima exta Ci.
    b) natančen, podroben, obširen: litterae argutissimae Ci. ep., sedulitas (scribendi) nimium arguta Caelius in Ci. ep.
    c) bistroumen, ostroumen, tankočuten, globokomiseln, duhovit, dovtipen: sententiae Ci., verborum ambitūs Ci., poëma... ita elegans, nihil ut fieri possit argutius Ci., dicta argutissima Ci., iudicis argutum acumen H., arguti epigrammaton libelli Mart., argute obrepere Pl., argute loqui Ca. fr. ali conicere, dicere, disserere, respondere Ci., aliquid dicere argutius Ci., de aliqua re argutissime disputare Ci., argutissime in scholis praecipere N. ap. Lact.; o osebah: argutus orator Ci., quis (Catone) in sententiis argutior? Ci.; (v slabem pomenu) premeten, pretkan, presukan, zvit: calo, meretrix H., argutissimi milites Veg.; v besedni igri pri Pl. (Pseudol. 746):ecquid argutust (=argutus[adj.] est)? ali je zvit? malorum facinorum saepissime (sc. argutus)est je bil obtožen; prim.: dedecoris a viro argutam(pravi pt. pf.) meo Pl. (Amphytr. 883).

    Opomba: Argūtus kot pravi pt. pf. dobimo le pri Plavtu, sicer se ta pt. nadomešča z accūsātus 3; inf. fut. pass. argūtum īrī: P. F.; pt. fut. act. arguitūrī (nom. pl. masc.): S. ap. Prisc., neizpričano argūtūrus: Prisc.
  • argute [á:gjut] pridevnik (argutely prislov)
    bister, zvit; oster, predirljiv