búliti -im (nj. dijal. bullen) mukati: goveda bulijo
kríviti krîvīm
I.
1. kriviti: kriviti leda pred kim
2. kriviti, dolžiti: kriviti koga za neko djelo
II. kriviti se
1. kriviti se, upogibati se
2. kremžiti se, pačiti se
3. mukati, ruliti: goveda se krive
4. ekspr. dreti se, tuliti: dijete se krivilo i plakalo
low4 [lou]
1. samostalnik
mukanje
2. neprehodni glagol
mukati
méčati -īm
1. meketati: meči kao jare
2. mukati; ne riču krave za teladima niti telad meči za majkama
meugler [-gle] verbe intransitif mukati
moo [mu:]
1. samostalnik
mukanje
2. neprehodni glagol
mukati
múčati mûčēm dial. mukati: čujem kako krave muču
mugghiare v. intr. (pres. mugghio)
1. mukati
2. pesn. glasno tožiti
3. pren. bučati, grmeti
muggire v. intr. (pres. muggisco)
1. mukati
2. pren. knjižno bučati, grmeti
mugí *-éşte vi.
1. mukati
2. bučati, grmeti
mūgiō -īre -īvī (-iī) -ītum (onomatop. beseda iz indoev.*mū-, vzklika bolesti, pravzaprav „reči (govoriti) mu“; prim. lat. mū ali mutmut facere, mussāre, muttīre, mūtus, gr. μῦ, μύ [vzlik bolesti], μύζω stokam, μυγμός stok, vzdih, μυκάομαι mukam, skr. múñjãti stoka, sl. muk, mukati, hr. múkati, stvnem. muckazzen tiho govoriti, pisniti)
1. mukniti, (za)mukati: Corn., cum boves mugissent L.; subst. pt. pr. mūgientēs -ium, m mukajoči = goved(o): mugientium greges H., Ap.
2. (za)bučati, (za)bobneti, (za)grmeti, (za)hrumeti, (za)hreščati: tubae clangor mugit V. ali mugit tuba Lucr., sub pedibus mugire solum V. ječati, mugit mālus procellis H., Garganum mugire nemus putes aut mare Tuscum H., tonitrua mugiunt Eccl. bobnijo, tibi mugiet ille sophos (= gr. σοφῶς)! Mart. ti bo rjul (kričal) „dobro!“.
mugir [müžir] verbe intransitif mukati; figuré tuliti (vihar, morje); pihati, puhati (od jeze)
la sirène mugit sirena tuli
mugir [g/j] mukati; tuliti, bučati, šumeti
njúkati njûcēm dial. mukati: slušam kako govedo njuče
мычать mukati; (pren.) jecljati, momljati
circummūgiō -īre mukati okoli koga: te circummugiunt vaccae H.
rebellow [ribélou] neprehodni glagol & prehodni glagol
zopet mukati (o živini), tuliti
figurativno glasno odmevati, bobneti; pustiti (ton) glasno odmevati
re-mūgiō -īre (re in mūgīre)
1. zopet (za)mukati, (za)mukati nazaj, mukaje odgovoriti (odgovarjati): ad mea verba remugis O., Sibylla antro remugit V.
2. metaf. votlo odmevati, votlo se razleči (se razlegati), votlo odjekniti (odjekati, odjekovati), votlo (za)šumeti: vox assensu nemorum ingeminata remugit V., totus remugit mons V., gemitu nemus remugit V., sequitur clamor caelumque remugit V., leve tympanum remugit Cat., nemus ventis remugit H., Ionius remugiens sinus Noto H., nemus alio bellatore (sc. tauro) remugit Stat., nemus latratu remugit Sen. tr.
промычать zamukati; mukati nekaj časa; (gov.) zamomljati