μεγαλουργός 2 (μέγας, ἔργον) ki izvršuje velike reči; τὸ φύσει μεγαλουργόν prirojeni nagon, proslaviti se z velikimi deli.
μεγαλοῦχος 2 (μέγας, ἔχω) silen, poln velikih, važnih posledic.
μεγαλό-φρων 2, ονος (φρονέω) [sup. μεγαλοφρονέστατος] velikodušen, ponosen, hraber, srčen.
μεγαλό-φωνος 2 (φωνέω) močnega glasu.
μεγαλόψῡχος 2 (ψυχή) velikodušen, plemenit, ponosen, τὸ μεγαλόψυχον velikodušnost.
μεγαλ-ώνυμος 2 (ὄνομα) poet. zelo cenjen (slavljen), preslaven.
μέγας, μεγάλη μέγα [Et. μείζων iz μέγjων, kor. meg'h, lat. magnus iz m°g'-nó-s, got. mikils, srvn. michil (prim. Velesovo, nem. Michelstätten = Veleselo). – gen. μεγάλου, ης, ου; acc. μέγαν, μεγάλην, μέγα, pl. μεγάλοι, αι, α, comp. μείζων 2, ion. μέζων, NT μειζότερος, sup. μέγιστος]velik 1. odrastel, visok, vitek, dolg, debel, širok, prostoren πόλις. 2. močen, silen ἄνεμος, mogočen, glasen βοή, μέγας βασιλεύς veliki (perzijski) kralj, βασιλεῖς Atrida, θεαί Demetra in Perzefona; ἐπὶ μέγα ἰσχύος ἔρχομαι dospem do velike moči. 3. važen, slaven ὄνομα, lep κόσμος; o osebah: odličen, ugleden, slaven, imeniten; predrzen λόγος, silovit, hudoben, prevelik, pretiran. 4. zveze: μέγα λέγω (pre)drzno govorim, baham se, φρονέω ponašam se, sem ponosen, predrzno mislim; ποιοῦμαι zelo cenim (čislam), προτείνω μεγάλα mnogo obetam, μέγα δύναμαι sem mogočen (ugleden), μέγα φθέγγομαι, φωνέω glasno govorim. 5. subst.: οἱ μεγάλοι odličnjaki, velikaši, τὰ μεγάλα, τὰ μέγιστα glavne stvari, najsvetejše pravice, največje dobro, glavne dolžnosti, največje nevarnosti; ὃ in τὸ μέγιστον kar je najglavnejše ali najvažnejše. 6. adv. μέγα, μεγάλα, comp. μεῖζον, sup. τὰ μέγιστα zelo, silno, vrlo, glasno, μέγα ὑπάρχει (ἐστί) τι εἴς τι zelo važno je, veliko pripomore kaj k čemu; μεγάλως, μεγαλωστί, comp. μειζόνως, ion. μεζόνως in μεῖζον, sup. μέγιστον velikansko, silno, mnogo; μέγας μεγαλωστί kakor je dolg in širok, zleknjen.
μεθήμων 2 (μεθ-ίημι) ep. zanikaren, nemaren, len, površen.
μεθ-όριος 3 in 2 (ὅρος) na meji, obmejen, soseden; τὸ μεθόριον in ἡ μεθορία(sc. γῆ) mejna dežela, meja, kraj NT.
μέθυσος 3 in 2 (μεθύω) poet. pijan NT.
μεθ-ύστερος 2 poet. poznejši. – adv. μεθύστερον 1. pozneje. 2. prepozno.
μεθυ-τρόφος 2 (τρέφω) ki rodi vino, ki povzroča pijanost.
μειλίχιος 3 μείλιχος 2 [Et. iz μελ-ν-; lat. mitis, munus (iz moinos), darilo (iz ljubezni); slov. mil, mir] ep. 1. blag, mil; prijeten, ljubek, sladek ποτά, nežen αἰδώς. 2. krotek, pohleven, prijazen, ljubezniv, τὸ μειλίχιον sladka beseda. 3. pridevek Zevsa, kateremu na, čast so obhajali v Atenah praznik Διάσια; Ζεὺς μειλίχιος milostni Zevs.
μειλιχό-γηρυς 2 poet. sladek, sladkobeseden.
μειξο-βάρβαρος 2 z barbari pomešan, napol barbarski.
μειξο-πάρθενος 2 ion. napol devica, deklica (ali sfinga).
μειρακιώδης 2 (εἶδος) 1. mladeniški. 2. otročji, neumen, nespameten.
μείων 2 [Et. kor. mei, zmanjšati, lat. minor, minimus, minus; slov. menj, manje, manjši (strslov. mьnijь), gršk. μινύω, μινύθω] gl. μικρός.
μελάγ-γαιος 2 ion. μελάγ-γειος 2 s črno, rodovitno prstjo, črnoprsten.
μελάγ-χολος 2 (χολή) poet. s črnim žolčem namazan ali namočen.