-
ἐξώτερος 3 zunanji, vnanji, najkrajnji NT.
-
ἑός 3 ep. ion. pron. poss. = ὅς (gl. ἕ) svoj, njegov, njen.
-
ἐπ-αινός 3 ep. (Περσεφόνεια) grozen, strašen.
-
ἐπακτικός 3 navoden, induktiven, λόγος navod, indukcija.
-
ἐπ-άκτιος 3 in 2 (ἀκτή) poet. na obali, blizu morja (ležeč).
-
ἐπακτός 3 (ἐπ-άγω) 1. doveden, priveden, pripeljan, στρατός od vseh strani zbran, δόρυ tuj. 2. pridobljen, νόσος ki smo si jo sami nakopali, ἀνήρ pritepenec, prešuštnik.
-
ἔπακτος 3 pridobljen, priučen ἀρετή.
-
ἐπ-αμμένος 3 ion. gl. ἐφ-άπτω.
-
ἐπ-άξιος 3 vreden, da se omeni, primeren, dostojen γάμος – adv. po zaslugi, po pravici.
-
ἐπ-ασσύτερος 3 [Et. iz adv. ἐπ-αν-συ, gl. σεύω] ep. na gosto, drug poleg drugega, po vrsti, ἷζον drug za drugim, trumoma θνῇσκον; κῦμα ὄρνυται val za valom se dviga.
-
ἐπ-έτειος, ion. ἐπέτεος 2 in 3 ἐπ-ετήσιος 2 kar traja celo leto, (vsako)leten.
-
ἐπιβατός 3 in 2 do-, pristopen, χρυσίῳ podkupljiv.
-
Ἐπίδαυρος, ἡ mesto v Argolidi. – adi. Ἐπιδαύριος 3, preb. οἱ Ἐπιδαύριοι.
-
ἐπιδεικτικός 3 kdor se kaže, ponaša; o govorniku: z bleščečim govorom, gizdav, lepobeseden.
-
ἐπι-εικτός 3 ep. prijenljiv, odjenljiv, popustljiv; vedno z nikalnico: neznosen πένθος, nestrpen, nepretrpen ἔργα, nepremagljiv μένος, σθένος.
-
ἐπι-θαλασσίδιος 3 in 2, at. -ττίδιος in ἐπι-θαλάσσιος 2, at. -ττιος (θάλαττα) ki stoji ob morju, primorski, τὰ ἐπιθαλάσσια (χωρία) primorski kraji, obrežje.
-
ἐπιθετικός 3 (ἐπι-τίθεσθαι) ki lahko, pogumno napada, podjeten στρατηγός.
-
ἐπιθῡμητικός 3 željen, poželjiv; τὸ ἐπιθυμητικόν čutni nagon, poželjivost; ἐπιθυμητικῶς ἔχω = ἐπιθυμέω.
-
ἐπιθῡμητός 3 zaželen, kar je predmet poželenja.
-
ἐπι-κάρσιος 3 (κάρ) ep. ion. 1. (z glavo) naprej nagnjen (o ladjah, katerim valovi in veter zadnji krn visoko dvignejo). 2. ion. poprečen, počezen, poprek na kaj τινός; ὁδός prečna pot.