Franja

σκλη-ρός 3 (σκέλλω) 1. a) suh, posušen, trd, krhek, okorel; neraven, hrapav, σώματα napet, poln, τὸ σκληρόν neravna tla, ἐν σκληρῷ v neprijetnem (pustem) kraju; b) o glasu: zamolkel, hreščeč, votel, βρονταί zamolklo (votlo) grmenje. 2. pren. a) o značaju in mišljenju: trd(osrčen), trmoglav ψυχή, utrjen (Sof. Trach. 1260), neupogljiv φρονήματα, ἦθος, krut ἀοιδός; b) o stvareh: silen, močen ἄνεμος NT, trd, težaven τροφή; σκληρόν ἐστι težko je NT; subst. τὰ σκληρά kar je neugodno, neprijetno, pogubno; δάκνει τὰ σκληρά trda beseda peče, boli, σκληρὰ μαλθακῶς λέγω krijem svoj krut namen s sladko besedo, τὰ σκληρὰ πατρὸς ἀρωμένου strašna očetova kletev. – adv. σκληρῶς težko, siromašno βιοτεύω.

σόφισμα, ατος, τό (σοφίζω) 1. vse, kar je razumno ali zvijačno izmišljeno, umetna iznajdba, velika znanost; izmišljena stvar, izmišljotina. 2. zvijača, zvit ali moder naklep, prevara, izgovor, lažimodrost; napačni sklep, nespametno postopanje τῆς θεοῦ.

σπεῖρα, ἡ poet. [Et. iz σπερjα, iz kor. sper, pleti, viti] 1. kar je spleteno, zanka, mreža, vrv. 2. ovinek, zavinek. 3. NT četa, oddelek vojakov, kohorta.

σπέρμα, ατος, τό (σπείρω) 1. kar se vseje, seme, zrno; pren. kal, iskra πυρός. 2. kar je vsejano, setev; pren. otroci, sin, zarod, rod. 3. sejanje; pren. zakon, zakonski objem.

στῖφος, ους, τό [Et. kor. stai, gl. στέαρ] kar je gosto stisnjeno, gosta četa, (natlačena) množica, truma, gneča, trop, νεῶν brodovje.

στρῶμα, ατος, τό (στρώννυμι) kar je razprostrto, preproga, odeja, blazina; ležišče, postelja.

συγγνώμων 2 (συγ-γιγνώσκω) 1. a) ki odpušča, prizanaša, popustljiv, obziren, τινί nasproti komu, τινός zaradi česa; b) ki pri-, dopusti, συγγνώμονές ἐστε κολάζεσθαι dopustite (dovolite), da se kaznujejo. 2. kar se da odpustiti, odpustljiv, dovoljen σύγγνωμόν τι γίγνεται καὶ πρὸς θεοῦ.

σύγγραμμα, ατος, τό (συγ-γράφω) kar je spisano, spis, pismen sestavek, razprava, (zgodovinska) knjiga.

συλλαβή, ἡ (συλ-λαμβάνω) kar se skupaj vzame, zlog.

συμ-βαίνω [fut. συμβήσομαι, aor. συνέβην, pf. συμβέβηκα; pass. aor. συνεβάθην; pf. inf. pass. συμβεβάσθαι, ion. pf. inf. act. συμβεβάναι] 1. skupaj grem, hodim s kom τινί, ποδί pomagam. 2. prihajam, stopam skupaj, shajam se; a) o času: ujemam se, τινί s čim; b) pogodim se, dogovorim se, zedinim se, zavežem se, sklenem pogodbo, pomirim se, spravim se, τινί, πρός τινα s kom; τί, περί τινος v čem, glede česa, ἐπί τινι pod kakim pogojem, tudi (acc. c.) inf., ὥστε; pass. συμβαίνεται doseže se sporazum, περὶ τοῦ πλείονος o nadaljnjih korakih; c) skladam se, ujemam se, zlagam se s kom τινί, λόγοις v besedah, enak sem komu. 3. zgodim se, dogodim se, uresničim se; a) o vsotah in računih: znašam, οὐ πλέον ne vržem več; b) pri sklepanju: sledi kaj iz česa ἔκ τινος, τὰ συμβαίνοντα kar sledi, posledica, učinek; c) izpolnim se (o prorokovanjih), izvršim se, izidem se, τοὐναντίον v nasprotnem zmislu, κακῶς συμβάντος πολέμου ker se je vojska nesrečno končala; imam uspeh, posreči se mi, obnese se mi ἡ πεῖρα; d) dogodim se, doleti (zadene) koga kaj ἆται; včasih = τυγχάνω, εἰμί: τὰ μητρὸς ἔχθιστά μοι συμβέβηκε materino srce mi je zelo sovražno, ἡ ἀδικία μέγιστον κακὸν συμβαίνει je največje zlo; κατὰ τὸ συμβεβηκός po naključju, slučajno. 4. impers. συμβαίνει pripeti se, zgodi se (mi) kaj, posreči, obnese se kaj, συνέβη μοι πορεύεσθαι bil sem ravno na potovanju.

συμβατήριος 2 συμβατικός 3 kar se tiče sklepanja pogodbe, pomirljiv, spravljiv, prijenljiv, λόγοι predlogi o miru; subst. οὐδὲν ξυμβατικόν nič pomirljivega, nikakšno popuščanje.

συμ-βιάζομαι d. m. (pf. s pas. pomenom) spravljam s silo skupaj, πάντα τὰ νῦν συμβεβιασμένα vse, kar je sedaj s silo (po)tlačeno ali podvrženo.

σύμ-φορος 2 (συμ-φέρω) prikladen, ugoden, pripraven, priležen, tesno združen τινί, ἐς, πρός τι, ἔν τινι, inf.; subst. τὸ σύμφορον, τὰ σύμφορα kar je koristno, korist, prid, dobiček; ὁ σύμφορος tovariš.

συν-απολαμβάνω prejemam, dobivam obenem nazaj (kar imam pravico terjati).

συν-ήθης 2 (ἦθος) 1. kdor je navajen koga, znan komu, zaupen, prijeten, ljub komu; subst. ὁ prijatelj, (dober) znanec, zaupnik. 2. na-, privajen, običajen, navaden; τὸ σύνηθες kar je običajno, česar je kdo navajen, navada (= συνήθεια), enakost šeg.

σύνθημα, ατος, τό (συν-τίθημι) 1. sestava, znak, znamenje συμφορᾶς. 2. kar je dogovorjeno, pogodba, dogovor, dogovorjeno ali določeno znamenje, geslo, beseda, πιστ' ἀεὶ ξυνθήματα znak večne zveze, ἀπὸ (ἐκ) συνθήματος po dogovoru.

σύν-οιδα def. pf. s prez. pom. [gl. οἶδα; 2 sg. σύνοισθα, 1 pl. σύνισμεν, fut. συνείσομαι in συνειδήσω, ion. pf. 1 pl. συνοίδαμεν, plpf. 3 sg. συνῄδεε, 2 pl. συνῃδέατε] 1. vem kaj s kom vred, vem isto (kar ve kdo drugi), τινί τι vem kaj o kom, ἵνα τούτῳ ταῦτα συνειδῶμεν da izvemo, kaj misli storiti; σύνοιδα νόσον poznam bolezen; ἐμοῦ συνειδότος z mojo vednostjo. 2. σύνοιδα ἐμαυτῷ v svesti sem si, zavedam se, dobro vem, ἀμαθίαν poznam svojo nevednost; veže se: a) navadno s pt. α.) v nom. σύνοιδα ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν da sem moder, πάντα ἐψευσμένος αὐτόν da sem ga popolnoma prevaral; β.) v dat. συνοίδαμεν ὑμῖν ἐοῦσι προθυμοτάτοισι da ste, μοὶ θνῄσκοντι συνείσῃ boš priča moje smrti, συνῄδη ἐμαυτῷ οὐδὲν ἐπισταμένῳ dobro sem vedel, da nič ne razumem, τοῖς λόγοις ξύνοιδα οὖσιν ἀλαζόσιν vem, da so besede bahave; γ.) v acc. χθόνιον ὄντα, ἄχη πίτνοντα; εἰ τέοισί τι χρηστὸν συνῄδεε πεποιημένον ako je vedel, da je kdo izvršil kak nenavaden čin; b) s ὅτι, ὡς ali indir. vpraš. ξυνίσασ' εὐναί, ὅσα θρηνῶ, εἰ ἐπιορκῶ, ξύνοιδα ἐμαυτῷ, ὅτι οὐκ ἂν καρτερήσαιμι. 3. subst. a) συνειδώς sovedec, sozarotnik οἱ συνειδότες τὴν πρᾶξιν; b) τὸ συνειδός znanje, vednost stvari.

σύνταγμα, ατος, τό (συν-τάσσω) 1. kar je sestavljeno, urejena vrsta, sklicana vojska, oddelek vojakov, množica vojakov, ki jih mora kdo dati, kontingent. 2. ustava.

συνώμοτον, τό (συν-όμνυμι) kar je s prisego potrjeno, zaveza, zveza.

σύσπαστος 2 kar se da vkup potegniti.