god|ec [ó] moški spol (-ca …) der Musikant
gódec fiddler; musician
godci pl the musicians, the band
potujoči godci arhaično German band
gódec musicien moški spol
potujoči godec musicien ambulant
gódec (-dca) m suonatore (di provincia, del contado)
gódec -dca m muzikant, svirač
gódec músico m ; violinista m
potujoči godec músico ambulante
gódec -dca m., музика́нт -а ч.
čalgìdžija m (t. čalgydžy) godec, muzikant
gúdac gúca m
1. dial., zastar. godec
2. dial. pujsek
lăutár -i m godec, muzikant
mèkterin m, mn. mèkteri dial. godec
ménétrier [-trije] masculin (vaški) godec, muzikant (violinist)
musicante
A) agg. ki igra, muzicira
B) m, f
1. muzikant, godec
2. slabš. muzikantar
muzìkant m, muzìkāš -áša m ekspr. muzikant, godec
organārius -iī, m (organum) godec, muzikant, piskač ali igralec na vodne orgle: Amm.
posteggiatore m (f -trice)
1. avto čuvaj parkirišča
2. godec (v Neaplju)
3. kramar (v Rimu)
svìrāč -áča m godec, muzikant: svirač na klaviru, na violini
tībī-cen -cinis, m (tībia in canere)
1. piskač, piskalec, flavtist, svirač, godec: L., H., Val. Max., Plin. idr., canere ad tibicinem (ob spremljavi flavtista) de clarorum hominum virtutibus Ci., age, tibicen, refer ad labia tibias Pl., si tibiae inflatae non referant sonum, abiciendas eas sibi tibicen putat Ci., bona consecravit adhibito tibicine Ci., transit idem iurisconsultus, tibicinis Latini modo Ci. (iron.) narekovati tožitelju formulo in obtožencu ugovor.
2. metaf. steber, podpornik, podpora, opornik, opora, nosilec, slòp: Iuv., verrebat stantem tibicine villam O.; o Atlasu (Atlantu) kot nosilcu neba (nebonoscu): Arn.