enolič|en (-na, -no) eintönig, monoton; einförmig
enolič|en [ê] (-na, -no) matematika eindeutig
povratno enoličen matematika umkehrbar eindeutig
enolíčen monotonous, dull, drab, humdrum; uniform; commonplace; matter-of-fact; (brez sprememb) invariable, steady
enolíčno petje monotonous drone
enolíčno življenje a drab (ali humdrum) life
enolíčno (prislov) monotonously
enolíčno živeti to live a treadmill existence
enolíčen uniforme, monotone
enolíčen1 (-čna -o) adj. mat. univoco:
enolična funkcija funzione univoca
enolíčen2 (-čna -o) adj. monotono; uniforme; noioso
enolíčen -čna -o jednoličan, jednolik: -i dnevi; -a pesem
enolíčen monótono; uniforme
enolíčen prid., одномані́тний прикм.
enolíčen -čna -o prid. monoton, uniform
ênolíčen -čna -o
1. jednoznačan: -a računska operacija
2. jednolik: -a pletenina
pletivo kod kojega je lice drukčije od naličja
povratno enolič|en (-a, -o) matematika umkehrbar eindeutig
bezòbličan -čna -o, bȅzoblīčan -čna -o
1. brezobličen: -a masa
2. nejasen, neartikuliran: bezobličan lavež
3. neizrazit, enoličen
congruō -ere -gruī (—) (prim. ruō)
1. steči (stekati) se, sniti se, shajati se, sesta(ja)ti se: guttae in vas aquae converruntur et ibi inter se congruunt Vitr., ut vicesimo anno ad metam eandem solis, unde orsi essent, dies congruerent L., Zenon congruere iudicat stellas et radios inter se committere Sen. ph.; o osebah: arcem nata petit, quo iam manus horrida matrum congruerat Val. Fl.
2. pren.
a) hkrati (obenem) primeriti se, pripetiti se, zgoditi se, nastopiti (nastopati), časovno uje(ma)ti se, strinjati se, znajti se: Q., Suet., quoi tam subito tot congruerint commoda Ter. ki me je hkrati doletelo toliko …; brezos.: forte congruerat, ut Clodii Macri et Fontei Capitonis caedes nuntiarentur T. se je bilo obenem znašlo; večinoma s praep.: tempus … ad id ipsum congruere L.; (Siculi ceterique Graeci) suos dies mensesque congruere volunt cum solis lunaeque ratione Ci.
b) po bistvu skladati se, strinjati se, ujemati se, zlagati se, prikladen (primeren) biti: Ter., Q., Plin. iun., sensus nostri ut in pace semper, sic etiam in bello congruebant Ci., de re una solum dissident, de ceteris mirifice congruunt Ci., congruere artes honestas T.; s praep.: pars legis, quae cum iudicio senatus congruebat Ci., cum virtute c. semper Ci., si aliquem nacti sumus, cuius cum moribus et natura congruamus Ci., cum … dicta cum factis congruerent L.; illi inter se congruunt concorditer Pl., ut re nos inter nos congruere sentiant Ter., nulla parte corporis inter se non congruenti Varr., in quo scelere … multae causae … inter se congruere videntur Ci., quod sermo inter omnes congruebat L., initia inter se et exitus congruant Sen. ph.; omnium in unum congruerunt sententiae L. so vsa na eno merila, Bruttii congruentes in eum morem L. ki se ujemajo v tem običaju; z dat.: non omni causae nec auditori neque personae neque tempori congruere orationis unum genus Ci. ne pristoji, animi corporis doloribus congruentes Ci. sočutne, oratio ita scripta, ut deorum videretur congruere sententiae N., ubi responsa haruspicum … tacitae religioni congruerunt L., cuius abditis adhuc vitiis per avaritiam … mire congruebat T.; brezos.: Canidius timidius decessit quam professioni ei … congruebat Vell. — Od tod adj. pt. pr. congruēns -entis, adv. congruenter,
1. ujemajoč se s čim, s kom, prikladen, primeren: oratio verbis discrepans, sententiis congruens Ci., haec duo pro congruentibus sumere tam vehementer repugnantia Ci., saturas motu congruenti peragebant L., ad aliquid apte congruenterque dicere Ci., congruenter numeros dividere Lact.; s praep.: congruens cum ea disciplina, quam colebat Ci., cum illis re congruentes, genere docendi differentes Ci.; ex prodigiis congruens ars Acc. fr.; z dat.: orationĭ vita admodum congruens Ci., actiones virtutibus congruentes Ci., mors minime congruens vitae Suet., quid congruentius deo? Lact., congruenter naturae convenienterque vivere Ci.; congruens est (videtur) z inf. primerno je (se zdi), umestno je (se zdi): congruens crediderim recensere videtur primordia eius (urbis) aperire T.; v istem pomenu tudi z ACI: Plin. iun. ali z ut: Gell., Ulp. (Dig.); tako tudi congruentius videtur z inf.: Cod. I. in congruentissimum est z ACI: Tert. Subst. congruentia -ium, n kar se ujema, ujemajoče se stvari: congruentia ad consulem referre L.; z dat.: congruentia his disserere T. Adv. v komp. congruentius: Fr., Min., v superl. congruentissimē: Eccl.
2. sam s seboj ujemajoč se, skladen, soglasen, someren, enoličen: is concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens Ci., congruens (soglasno) clamor a Romanis, … dissonae illis voces L., vox congruentissima Ap., exta laeta et congruentia T.; o osebi: ceteris membris usque ad imos pedes aequalis et c. Suet. somerne in skladne rasti.
ding-dong2 [díŋdɔ́ŋ] pridevnik
enoličen; ritmičen; oglušujoč
a ding-dong race neodločena tekma
drab2 [dræb]
1. pridevnik
rjavosiv, umazane barve; enoličen, dolgočasen; mračen
2. samostalnik
rjavosiva barva
einerlei isti, iste vrste; Essen: enoličen; (gleichgültig) vseeno
einförmig enoličen, figurativ monoton
eintönig enoličen, monoton
even2 [í:vən] pridevnik (evenly prislov)
ploščat, raven, gladek; enak, paren; pravičen; pravilen; ritmičen; enoličen, monoton; paralelen
to come (ali be, get) even with vrniti komu milo za drago, obračunati s kom
to part even hands enako si razdeliti, poravnati se
of even date istega datuma
to meet on even ground imeti enako upanje na uspeh
to make even with the ground zravnati z zemljo
on even terms sporazumno
even number sodo število
to go even with ravnati se po
navtika on an even keel enakomerno obtežen