Franja

govoríti -ím nedov.
1. a vorbi, a conversa
2. a spune, a rosti, a zice

spúne spún vt. (iz)govoriti, (iz)reči, dejati, povedati, praviti

vorbí -ésc

I. vt. govoriti

II. vi. pogovarjati se, pogovoriti se

a prep.

1. (pred nedoločnikom)
□ a vorbi govoriti

2. od
□ mamă a patru copii mati štirih otrok

3. po
□ miroase a fum smrdi po dimu
□ trei saci a zece kilograme tri vreče po deset kilogramov
□ de-a latul počez

încónjur -uri n kroženje, vrtenje, obrat, obhod
□ a vorbi fără încónjururi govoriti brez ovinkarjenja, odkrito, naravnost

narávnost

I. -i ž naturaleţe

II. prisl.
1. drept înainte
2. direct
□ govoriti naravnost a vorbi fără înconjururi