Franja

dovolíti -vólim dov.

I. a permite, a îngădui, a încuviinţa

II.
□ dovoliti si a-şi permite, a îndrăzni, a cuteza

consimţí consímt vt./vi.

1. privoliti, dovoliti

2. soglašati

încuviinţá -éz vi.

I. vi. soglašati, strinjati se

II. vt. privoliti, dovoljevati, dovoliti

îngăduí îngădui vt.

1. dovoljevati, dovoliti

2. dopuščati, dopustiti

3. prenašati

permíte permít vt. dovoljevati, dovoliti; dopuščati, dopustiti

vóie voi f

1. volja

2. razpoloženje

3. dovoljenje
□ a avea voie smeti
□ a da voie dovoljevati, dovoliti