cursitō -āre -āvī (frequ. glag. cursāre)
1. pogosto (venomer) sem ter tja tekati: Ter., Plin. iun., Suet., huc et illuc cursitant mixtae pueris puellae H., succinctus cursitat hospes H.
2. occ.
a) tekati za tekmo: quomodo Ladas aut Boius cum Sicyoniis cursitarint Corn.
b) tekati (o atomih): huc et illuc casu et temere c. Ci.