ob-veniō -īre -vēnī -ventum (ob in venīre) „nasproti priti, srečati“
1. hote priti, prispeti kam, znajti se kje: in tempore pugnae obveniam L.
2. metaf.
a) zgoditi se, prigoditi se, dogoditi (dogajati) se, primeriti (primerjati) se, pripetiti se, naključiti se: quaecumque obvenissent Suet., occasio haec, quae obvenit Pl., irae explendae obvenit occasio Cu., vitium obvenit consuli (pri avspicijah) L., id obvenit vitium, quod … Ci.
b) v delež priti, pripasti (pripadati) komu: Pl., Iust., Suet. idr., fundus mihi hereditate obvenit Varr., quibus eae partes ad defendendum obvenerant C., provincia alicui (sc. sorte) obvenit Ci., L., iudices obvenerunt Ci., hereditas alicui obvenit Plin. iun.