dēvōtiō -ōnis, f (dēvovēre)
1. obljuba daritve, darovanje, žrtvovanje: vitae, capitis Ci., P. Decii L. ali Deciorum Min. požrtvovalna smrt, v pl.: Deciorum devotiones Ci.
2. occ. met.
a) zakletev, zaklinjanje: Petr., eius devotionis exemplum N., pilae, in quibus devotio fuerat scripta N.
b) v pl. čaranje, magični zagovori, uroki: carmina et devotiones T., aliquem devotionibus et veneno perimere T., veneficia in principem et devotiones obiectabat T., obiecta sunt, quod coniugem principis devotionibus petivisset T., non prius … , quam veneficiis quoque et devotionibus impugnari se comperisset Suet.
c) zaobljuba, prisega: eius devotionis esse convictum Ci., devotiones faustae (ugodne) Ap.
3. velika vdanost, spoštovanje: Veg.; occ. pobožna vdanost, pobožnost: Lamp., Eccl.