Franja

polītiō -ōnis, f (polīre)

1. glajenje, izglajevanje, loščenje (leščenje), poliranje: speculi Vitr.

2. occ.
a) beljenje, čiščenje z belilom ali mavcem, tudi oblaganje (glajenje, ravnanje, ometavanje, premazovanje) sten: Vitr.
b) obdelovanje, gojenje, kultiviranje: politionem quo pacto dari oporteat Ca.

polītūra -ae, f (polīre)

1. glajenje, izglajevanje, loščenje (leščenje), poliranje, likanje: minus sorbet politurā charta, magis splendet Plin., marmoris, gemmarum quaedam politura Plin., quam non ad hoc videtur pertinere crebratae pexitas telae et quadam politurae arte ipsa per se tenax ratio tramae! Plin., gemmarum, si frigus retorridas hirtasque fecerit, repumicatio et quaedam politura Plin., crassior enim harena laxioribus segmentis terit et plus erodit marmoris maiusque opus scabritia politurae relinquit Plin., ostracias sive ostracitis est testacea, durior ceramitide, achatae similis, nisi quod illa politura pinguescit Plin.; pl.: levigationibus et polituris cum fuerint perfecta (sc. testacea) Vitr., rursus Thebaica polituris accommodatur Plin.; metaf.: videbimus, quid parum recisum sit, quid parum structum, quid non huius recentis politurae (sc. orationis) Sen. ph. piljenje, levitate et politura corporum muliebres munditias antecessimus Sen. ph.

2. končna obdelava, apretúra, gladkost, dodelanost, politúra: scissa protinus reficit (sc. araneus) ad polituram sarciens Plin.