munditia -ae, f in (neklas.) munditiēs -ēī, f (mundus1)
1. čistost, čistoča, snažnost, (gosposka) ličnost, brhkost, ljubkost, čeden (ličen, lep, ljubek) videz, v slabem pomenu nakičenost, gizdavost, nečimrnost v pohištvu in obleki idr.: munditia illecebra animost ea amantum Pl., munditias facere Ca. čediti, čistiti, snažiti, munditias fieri volo Pl., alia iam munditiarum facies (sc. est) Front. snažnost (cest) se kaže zdaj v povsem drugačni podobi, munditia non odiosa neque exquisita nimis Ci., non Graecā facundiā neque urbanis munditiis sese exercuit S., simplex munditiis H., mundities vehiculorum Sen. ph., immundissimis se expolire munditiis Sen. rh., Syrorum munditiae Fr., comunt se vestibus et munditiis corporis Hier.
2. occ. ličnost, tanek (pretanjen, prečiščen, očiščen, prefinjen) okus v slogu, vedenju, olikano, uglajeno vedenje: eloquentia modo et munditia remanebit Ci., grave virus munditiae pepulere H. je izpodrinila (helenska) ličnost, quaedam circa proprietatem significationemque munditiae Q., venustas et mundities orationis Gell., alicuius epistulae munditiae et venustatis et prudentiae plenae Gell.