Franja

coniūx, bolje coniūnx, -iugis, f m (coniungere)

I. sovpreženka, sovpreženec: me … equo factum … coniugem Ap.; (o stvareh): coniuges copulae Ap. zvezane.

— II. pren.

1.
a) klas. le fem. soproga, zakonska žena, zakonska družica: Lucr., V., H., O., Cat. idr., c. fidelissima Ci., ista tua minime avara coniux Ci., coniugem viro reddere Cu., principum coniuges T., liberos, coniuges in servitutem abstrahi C., celebratote illos dies cum coniugibus ac liberis vestris Ci., tudi: coniuges et liberi Ci., L. ali liberi et (ac) coniuges Ci., L. ali coniuges liberique L. ali liberi coniugesque L.; coniuges ducere Iust. (o)ženiti se; pl. coniuges soproge (žene) kakega orientalskega kneza: ubi ipse domicilium, coniuges liberosque habebat Auct. b. Afr.
b) skoraj le pesn. in poklas. kot masc. soprog, zakonski mož: Pl., Cat., Sen. ph. idr., ne eadem mulier cum suo coniuge et fratre … honestissimum adulescentem oppressisse videatur Ci., huic coniunx Sychaeus erat V., coniugis augurio quamquam Titania mota est O., suus coniunx ubi sit, circumspicit O., mulier … nectere moras … repertaque spe ditioris coniugis promissa exuere T.; pl. coniuges zakonska dvojica, zakonski par, zakonca: Val. Max., boni coniuges Cat., non prius unanimis corpora coniugibus tradite Cat.

2. occ. fem.
a) zaročenka, nevesta: ereptae magno inflammatus amore coniugis … Orestes V., coniuge praerepta (Turen o Laviniji, ki mu jo je prevzel tujec) V., raptā coniuge lentus eris? O., durus et ille fuit, qui tantum ferre dolorem, vivere et erepta coniuge qui potuit Tib.; tudi ljubica, priležnica: Picus, … quem capta cupidine coniunx … fecit avem Circe V., abreptā desertus coniuge Achilles Pr., intonuit signumque dedit Mavortia coniunx Val. Fl.
b) živalska samica: Plin., suo coniunx abducta marito … alba columba O.

cōnīveō, slabše connīveō -ēre (-nīvī ali -nīxī), (—) (cum in nīvēre; prim. nictāre, nītī)

1. „skupaj nagniti (nagibati) se“, okleniti (oklepati) se, zapreti (zapirati) se, strniti (strinjati) se: claustra mobilia coniventia vicissim et resurgentia Gell., quae (cava intus ventris ac stomachi vacua et hiantia) ubi aut cibo complentur aut inanitate diutinā contrahuntur et conivent Gell., coniventibus ad regulam lineis Ap.

2. occ.
a) oči zatisniti (zatiskati), (za)mižati, mežikati: Pl., Plin., Sil., coniventem somno consopiri sempiterno Ci., tamquam somno coniveret T., ad (ob) minima tonitrua et fulgura c. Suet., c. paululum Ap.; z abl.: altero oculo c. Ci., ciliis alterna conivens Ap. izmenoma mežikajoč; pesn. (o soncu in luni, kadar mrkneta): cum quasi conivent Lucr.; pren.: certa sunt pleraque et, nisi coniveamus, in oculos incurrunt Q. če le ne dremljemo, iura interquiescere paululum et conivere Gell. dremljejo.
b) (o očeh) zaprt (zatisnjen) biti: oculis somno coniventibus Ci., coniventes illi oculi abavi tui Ci. oslepele.
c) pren. „eno oko zatisniti“, skozi prste (po)gledati, spregledati, oprostiti (oproščati) komu kaj: consulibus si non adiuvantibus, at coniventibus certe Ci., vae, nisi conives Pers.; sed haec ipsa concedo, quibusdam etiam in rebus coniveo Ci., dii interdum in hominum sceleribus conivent Ci., desertorum … punitor acerrimus, conivebat in ceteris (delictis) Suet.

Opomba: Inf. pf. cōnīvĕre: Calvus ap. Prisc.

conqueror -querī -questus sum tožiti o čem, zaradi česa, jadikovati, tarnati, potožiti komu kaj, pritožiti (pritoževati) se nad čim, zaradi česa; abs.: cum conqueri coeperit Ci., conquerar an sileam? O.; z dopolnili: his de rebus satis graviter c. Ci., nihil de aliqua re cum aliquo (proti komu) c. Ci. ep., de eadem re apud aliquem per epistulam c. Suet., apud aliquem de collegarum suorum iudicio c. Aug., c. in senatu Suet., sed quid ego ignaris nequiquam conqueror auris? Cat., c. alicui Sil.; z obj. v acc.: Corn., Tib., T. idr., conqueri fortunam adversam, non lamentari decet Pac. ap. Ci., c. fortunas suas cum aliquo Pl., si … ad saxa et ad scopulos haec conqueri … vellem Ci., nihil ab eo praetermissum est, quod pro re publica conquerendum fuit Ci., c. patris in se saevitiam intolerabilem L., apud patres vim atque iniuriam dictatoris L.; z ACI: se deseri c. Suet., pretia in immensum exarsisse conquestus Suet.; s cur ali quod: ut viseret conquereturque, cur Pisonem aditu arceret T., Seneca missum ad se Natalem conquestumque nomine Pisonis, quod ab eo visendo prohiberetur, … respondit T.

conquestiō -ōnis, f (conquerī)

1.
a) toženje, tožba, tarnanje ljudi: aliqua exclamatio vel admirationis vel conquestionis Ci., longa de bellis civilibus c. Q.; z objektnim gen. (o čem, zaradi česa): praeteritorum dolorum conquestiones Sen. ph.; ret. toženje = tarnanje, tisti del govora, ki naj v poslušalcu vzbudi usmiljenje: me non minus Sulpicii conquestio quam Catonis accusatio commovebat Ci., conquestio est oratio auditorum misericordiam captans Ci., conquestio est oratio, quae incommodorum amplificatione animum auditoris ad misericordiam perducit Corn.
b) tožeč glas živali: c. coturnicum volantium labore expressa Plin.

2. pritožba: ubi nullum auxilium est, nulla c. (zoper oblastnike) Ci., conquestiones in senatu habitae Ci., c. adversus omnes Q.

conquiēscō -ere -quiēvī -quiētūrus

I.

1. umiriti se, upokojiti se: videmus, ut conquiescere ne infantes quidem possint Ci., oportet conquiescere, cubare molliter Cels.

2. occ.
a) ležé počivati, mirno ležati: Varr., c. in lecto Cels., necessarium autem est, donec cicatrix sit, conquiescere Cels.
b) spati in tako počivati, (za)spati, (za)dremati: ut meridie conquieverat C., interdiu vigilare, noctu conquiescere Cels., post cibum meridianum paulisper c. Suet.; preg.: de hac re in oculum utrumvis conquiescito Pl. spi, bodi čisto brez skrbi.
c) voj. odpoči(va)ti se, počiti, počivati, imeti dan počitka: haec (impedimenta) conquiescere ante iter confectum vetuit C., ibi sub armis proxima nocte conquiescit C., consul respirare et conquiescere paulisper milites iubet L. —

II. pren.

1. umiriti se, upokojiti se, odpoči(va)ti si, počivati: pergunt turbare usque ut ne quid possit conquiescere Pl., ita postremo eiciuntur, ut ne ad saxa quidem mortui conquiescant Ci.; s praep.: si … urbs ab armis sine clade Milonis numquam esset conquietura Ci., c. a continuis bellis et victoriis Ci., a diuturnis dissensionibus conquiescamus Ci., nullum esse tempus, quo funestorum principum manes a posterorum exsecrationibus conquiescant Plin. iun., nos ex omnibus molestiis et labo-ribus uno illo in loco conquiescimus Ci. ep., quoniam tu nisi perfectā re de me non conquiesti (gl. opombo) Ci. ep.; ubi … aures convicio fessae conquiescant Ci., postquam satiatus caede animus conquevit Iust.; negativno non (nec) conquiescere ne (in ne) mirovati, ne (in ne) pri miru biti, tudi ne (in ne) miru (pokoja) najti: nec conquiescere ipsa (Tullia) potest L., non manes, non stirpem eius conquiescere viri L., numquam conquiescam … ante, quam illorum ancipites vias … percepero Ci., nec conquiescere socios posse, quoad regia Pergami sit L., nec illam furiam pestemque conquiesse (gl. opombo), donec ipsa manibus suis nefaria sibi arma adversus hospitem atque amicum induceret L.

2. occ.
a) α) duševno umiriti (umirjati) se, utešiti se, negativno = ne najti utehe in miru: habebam, quo confugerem, ubi conquiescerem Ci. ep., in nostris studiis libentissime conquiescimus Ci. ep., qui potest esse vita vitalis, ut ait Ennius, quae non in amici mutua benevolentia conquiescat Ci., nec nocte nec interdiu virum conquiescere pati L. pri miru pustiti. β) s čim zadovoljiti (zadovoljevati) se, zadovoljen biti: ambitio non patitur quemquam in eadem mensura honorum conquiescere, quā … Sen. ph.
b) (o stvareh) umiriti se, mirovati, poneha(va)ti, preneha(va)ti, odleči (odlegati), zasta(ja)ti, izosta(ja)ti: ne umquam possit conquiescere fletus bonorum Ci., conquiescent litterae (dopisovanje), nisi quid novi exstiterit Ci. ep., mercatorum navigatio conquiescit Ci., quando illius postea sica illa … conquievit? Ci., imbre conquiescente L., ubi febris conquieverit, antequam sudor et calor domi conquierint (gl. opombo), ubi bene sanguis conquievit, cum iam bene venae conquieverunt Cels., plurimis dolor cito conquiescit Cael. poneha, fluctūs … conquiescere iussit Lact. poleči se.

Opomba: Sinkop. obl. iz perfektove osnove: conquiēstī (= conquievisti) Ci., conquiēsse (= conquievisse) L., conquiērint (= conquieverint) Cels.

cōnsalūtō -āre -āvī -ātum hkrati (skupaj, s kom vred) glasno pozdraviti (pozdravljati): laeti ergo et manantibus gaudio lacrimis consalutant eum Cu., cur sternuentīs consalutamus Plin., aliqui nomine quoque consalutare religiosius putant Plin.; qui cum inter se, ut ipsorum usus ferebat, amicissime consalutassent Ci.; z dvojnim acc.: quam … municipales … Volumniam consalutabant Ci. ki so jo vsi mun. pozdravljali kot Volumnijo, dictatorem eum legati consalutant L., c. uxorem ut Augustam Suet.; v pass. z dvojnim nom.: Pompeius Magnus e tota contione consalutatus est L. epit., cum deus undique consalutabor Sen. ph., Nero … imperator consalutatur T.; abs.: exercitus consalutant (sc. se) Fl.; (o eni osebi, ki pozdravlja): c. aliquem Petr., (Tiberius) populo consalutato circum templa deductus est Suet.; (o pticah): oscines corvi … aurorae facem consalutantes Sid.

cōnsānēscō -ere -sānuī (—) (cum in sānāre) zaceliti se, pozdraviti se (o ranah, razjedah idr.); ozdraveti, okrevati, pozdraviti se (o osebah): facta ulcera, dum consanescant, figulari cretā linuntur Col.; pren.: hoc tam gravi vulnere etiam illa, quae consanuisse videbantur, recrudescunt Ci. ep.; plerique, ut consanuerunt, loquuntur Cels.

cōnsanguineus 3 (cum in sanguis) sokrven, istokrven, po krvi soroden, v krvnem sorodstvu: Dig., Cl., consanguineo lacrimans commendat Acestae V., consanguineo totiens data dextera Turno V., consanguineae turbae centesima O. stoti del bratovščine, populus c. T. istorodni (bratski) narod; (o živalih): c. arietes Acc. ap. Ci., angues Stat. Subst. cōnsanguineus -ī, m brat: Ci. ep., Aur., c. Leti Sopor V. (prim.: Ὕπνος κασίγνητος Θανάτοιο Hom.); cōnsanguinea -ae, f sestra: linquens consanguineae complexum Cat.; pren.: res rustica proxima et quasi consanguinea sapientiae Col., humanitas et pietas, quas sapientes consanguineas virtutum esse definiunt bonas Amm.; pogosto v pl. cōnsanguineī -ōrum, m sorodniki, sorodstvo: Ambarri necessarii et consanguinei Aeduorum C., fratres consanguineosque saepe numero a senatu appellatos C.

cōnscius 3 (cum in scīre; prim. īnscius, nescius)

I.

1. sovedoč, vedoč za kaj; abs.: Q., Dig., fac me consciam Pl., a puero conscio est iudicatus Ci., fratres meos, quod erant conscii, in vincula coniecit Ci., tam multis consciis N., non sine conscio … marito H., Stygii quoque conscia sunto numina torrentis O.; pesn. (o stvareh in abstr.): silva, nox, turris c. O., c. rubor Cat., c. fama V. kot priča. — Skladi: pravilno z dat. rei: Lucan., Ap., ut tot viros primarios velim … esse temeritati et mendacio meo conscios Ci., conscius illi facinori Ci., Hecate, quae coeptis conscia nostris … venis O., verbis ne quisquam conscius esset Tib.; pesn. (o stvareh in abstr.) = priča: aether conscius conubiis V., nox conscia sacris O.; z dat. personae = skupaj s kom vedoč za kaj: Ci. ep., Dig., nec mihi conscius est ullus homo Pl., comperi ex iis, qui ei fuere conscii Ter.; potem (po subst. rabi) tudi z gen. rei: alicui conscium esse tanti facinoris Ter., homo meorum in te studiorum … maxime conscius Ci. ep., c. ante actae vitae L., numina conscia veri V., conscius Dymno tanti sceleris Cu., tot flagitiorum exercitui meo conscius T.; pesn.: conscia fati sidera V. zvezde, ki vedo za usodo; s praep.: in privatis omnibus rebus alicui conscius Ci. ep.; his de rebus conscium esse Pisonem Ci. ep.; z ACI: parturire eam nec gravidam esse ex te solus conscius es Ter. veš edino ti; z odvisnim vprašanjem: res, multis consciis quae gereretur, elata N.

2. subst.
a) cōnscius -iī, m sovedec, zaupnik, udeleženec: quo adiutore usus est, quo conscio? Ci., tui convivae, conscii, socii Ci., despiciens conscios stuprorum Ci., horum eram conscius Ci., consciis loca tradit N. sozarotnikom, qui conscii coniurationis fuerant S. sozarotniki, alius alii tanti facinoris conscii S. sovedci med seboj, conscios celare L., se enim ministros deorum, illos conscios putant T. zaupnike, conscii Othonis T., c. arcanorum Amm. zaupnik.
b) cōnscia -ae, f sovednica, zaupnica, udeleženka: miseram se conscia clamet H., conscia cum possit scriptas portare tabellas O., si non conscia fiat, terret O.; pesn.: conscia fibra deorum Tib. —

II.

1. svest (v svesti) si, zavedajoč se česa; abs. (pesn.): pudor incendit vires et conscia virtus V. zavest kreposti; večinoma refl. dat. personae: ego pol quae mihi sum conscia, certo scio … Ter., conscii sibi S., mulieres male sibi consciae Iust. v svesti si ničesar dobrega (krivde); z dat. rei: at mens sibi, conscia factis, praemetuens adhibet stimulos Lucr.; poleg refl. dat. z gen. rei: O., Cu., Val. Fl., Suet., si alicuis iniuriae sibi conscius fuisset C., mens sibi conscia recti V.; z in in abl.: nulla sibi turpi conscius in re Lucr.; z ACI: Ter., O., Q., etsi mihi sum conscius numquam me nimis cupidum fuisse vitae Ci., conscius mihi sum nihil me scientem deliquisse L. da vedé nisem ničesar zagrešil; z odvisnim vprašanjem: cum sibi conscius esset, quam inimicum deberet Caesarem habere Hirt.; z atrakcijo (po grškem skladu) z dat. ali nom. participii: conscius sum mihi benefacienti ali benefaciens po Prisc.

2. occ.
a) samozavesten, dobro zavedajoč se česa: forma conscia coniunx V., conscius audacis facti V., c. commissi O., admissae nequitiae Pr.
b) svest (v svesti) si kake krivde, krivega čuteč se: animus conscius Pl., Lucr., omnes, quos … conscius animus exagitabat S., Ulixes quaerere conscius arma V.; pesn.: c. vultus Sen. tr.

cōnscrībō -ere -scrīpsī -scrīptum

I.

1. (s prolept. obj.) spisa(va)ti, spisovati, pisati, napis(ov)ati: Vitr., Icti., volumen, testamenta Ci., quid attinet codicem conscribere? Ci. glavno knjigo voditi, c. librum de consulatu, orationem de furto Ci., edictum unius hominis causā conscriptum est Ci., edicta c. Suet., librum grandem verbis multis conscripsit N., epistula Graecis litteris conscripta C., c. tabellas L. pismo pisati, tabellae lepida conscriptae manu Pl., c. condiciones, foedus L., haec conscripta consignataque sunt L., stultam c. artem O., conscriptum lacrimis epistolium Cat.; occ.
a) abs., z de = pisati o čem: de quibus (viris) audivi et legi et ipse conscripsi Ci., c. de ratione dicendi Corn., de artibus Q.
b) z ACI: ut in ordinem se coactum conscriberet Suet. da je zapisal beležko (zabeležil), da …, omni personae quam dotem suscepisse cum marito conscribitur Cod. I. se zapiše.
c) (o zdravniku) zapis(ov)ati: pro salutaribus mortifera Ci.
č) načrta(va)ti, očrta(va)ti, narisati: imaginem (stavbni načrt) Stat.

2. (z zunanjim obj.) v kako listino, v kak imenik vpis(ov)ati ali zapis(ov)ati, popis(ov)ati: alicui latrones cogere et c. Pl., decrevit senatus, uti … consul sex milia familiarum conscriberet (namreč kot naselnike) L., ut collegia conscriberentur Ci., servorum dilectus habebatur … nomine collegiorum, cum vicatim homines conscriberentur, decuriarentur Ci., cum viderem … servos simulatione collegiorum nominatim esse conscriptos Ci., cum homines … palam conscribi centuriarique vidissem Ci.; occ.
a) vojake vpis(ov)ati, — nab(i)rati, v vojsko vzeti (jemati), vojaške oddelke ustanoviti (ustanavljati), osnovati (prim. scrībō): Caesar milites veteranos conscripsit Ci., c. exercitum tantum tam brevi tempore Ci., legiones C., L., Vell., Suet., voluntarios paucos milites L., omnes, qui arma ferre possent (vse za orožje sposobne) L., cohortes veteranas tumulti causā S., exercitum adversum aliquem Val. Max., exercitus se ipse conscripsit Val. Max., militem legere exercitumque conscribere Iust. S krajevnimi določili: Kje? ibi (sc. in Italia) duas legiones conscribit C., dum conscribitur Romae exercitus L., servorum exercitūs illum in urbe conscripturum fuisse Ci., duae legiones, quas proxime in citeriore Gallia conscripserat C. Od kod? e quorum (novorum civium) delectu trecentas amplius cohortes conscripserat Vell., ala equitum conscripta e Treviris T. nabrana v Treviru, conscripta ex Transalpinis legio Suet. Kam? conscriptae in Ciliciam legiones Suet., is … inter septimanos a Galba conscriptus T., inter nostros conscribi Vulg. — Od tod subst. pt. pf.: modo conscripti (sc. milites) C. vojaški novinci, regruti.
b) drž.pr. α) državljane v imenik državljanov vpis(ov)ati, v državljanske razrede uvrstiti (uvrščati), spreje(ma)ti: centuriae tres equitum conscriptae sunt L. so se ustanovile, convocabat tribūs …, Collinam (tribum) novam delectu perditissimorum civium conscribebat Ci.; poseb. o volitvenih spletkah: decuriasse Plancium, conscripsisse, sequestrem fuisse Ci. β) med nove senatorje vpis(ov)ati, odb(i)rati, v senat uvrstiti (uvrščati), spreje(ma)ti. Zadnji rimski kralj Tarkvinij Ošabni (Tarquinius Superbus) je v svoji krutosti pomoril mnogo senatorjev. Po njegovem begu l. 510 je baje Brut močno skrčeno število starešinstva izpopolnil z novimi senatorji, izbranimi izmed premožnejših vitezov: traditum inde fertur, ut in senatum vocarentur, qui patres (stari senatorji) quique conscripti (novi senatorji) essent L.; od tod (asindeton) nagovor ali naslov zbranega senata patres conscripti očetje in izbranci = zbrani očetje; pogosto v voc. pl.: Ci., S., L., potem tudi v drugih sklonih kot opis za starešinstvo, senat: Q., orant Siculi patres conscriptos ut … Ci., de me patres conscripti decreverunt, ut … Ci., patribus conscriptis parui Ci., patres conscripti … legatos in Bithyniam miserunt N.; celo v sg.: pater conscriptus repente factus est Ci. (šalj.) postal je kar senator; pesn. abs.: quod sit conscripti (= senatoris), quod iudicis officium H. —

II.

1. (na)pisati, (na)risati na čem, na kaj: signum sanguinis in sua fronte Lact.

2. popis(ov)ati, polno napisati: mensam vino O., parietes incendiorum deprecationibus Plin., tabula aënea conscripta litteris verbisque Graecis Suet. bronasta tabla z napisom, pisanim z grškimi črkami in v grškem jeziku; pren. (šalj.): stilis me totum conscribito Pl. popiši me = nabij me, da bom čisto progast.

Opomba: Sinkop. pf. conscrīpstī (= conscripsisti): Pl.

cōnsecrō -āre -āvī -ātum (cum in sacrāre: sacer)

1. (božanstvu) posvetiti (posvečevati): Val. Max., Mel., non dubitavit Martis manubias Musis consecrare Ci., tua domus certe et quicquid habes aliud Cereri est consecratum Ci., domum Manibus c. Ci., candelabrum dare, donare, dicare, consecrare Iovi Ci., Menti delubra et Virtuti et Fidei consecremus Ci., delubra sanctissimis religionibus consecrata Ci., quam (veterem Carthaginem) P. Africanus … consecravit Ci. je razglasil za sveto zemljišče (kjer se ni smelo več zidati), bona alicuius c. Ci., L., in templo Victoriae, ubi Caesaris statuam consecraverant C., hunc lucum tibi dedico consecroque, Priape Cat., lucos et nemora consecrant T., c. sedem deo Cu., aedem tonanti Iovi Suet.; pren.: in patria nostra omnia ponere et quasi consecrare debemus Ci. vse moramo položiti tako rekoč na žrtvenik svoje domovine, qui certis quibusdam destinatisque sententiis (dat.) quasi addicti et consecrati sunt Ci. tako rekoč hlapčevsko privrženi in v last predani. Pogosto adj. pt. pf. cōnsecrātus 3 posvečen, svet: insulam totam Cereri et Liberae consecratam Ci., hunc Cupidinem (Kupidov kip), quod erat consecratus, non attigit Ci., c. termini L., consecratis (verbis) utendum est Q.

2. occ. podzemeljskim bogovom posvetiti = prekleti (preklinjati), zakleti (zaklinjati) koga, preklic(ev)ati: cum caput eius, qui contra fecerit, consecratur Ci., te tuumque caput sanguine hoc consecro L., quibus (verbis) caput suum, domum suam, si scienter fefellisset, deorum irae consecraret Plin. iun.; pri vojnih napovedih: Dis pater Veiovis manes … uti vos eas urbes agrosque capita aetatesque eorum devotas consecratasque habeatis Formula vetus ap. Macr.; pren.: esse (se) iam consecratum Miloni Ci. je že izročen Milonovemu maščevanju.

3. (osebe, živali) pobožiti (poboževati), za božanstvo (boga, bogove) razglasiti (razglašati), med bogove spreje(ma)ti, uvrstiti (uvrščati), kot božanstvo prideliti (prideljevati) čemu: Liberum cum Libera et Cerere maiores nostri consecraverunt Ci., ex hominum genere consecratos, ut Herculem, coli lex iubet Ci., omne fere genus bestiarum Aegyptii consecraverunt Ci., apud Memphim bovem Apim c. Suet.; poseb. o poboženju članov cesarske hiše: Claudium c. T., defunctam mortem prohibuit consecrari Suet.; consecratae immortalitatis exempla Cu., matrem immortalitati c. Cu. narediti jo nesmrtno; occ.
a) koga za svetega spozna(va)ti, posvetíti: sit deus nobis non in templis, sed in corde consecratus Lact., nonne deus melius … in nostro immo consecrandus est pectore? Min.
b) (stvari) posvetiti (posvečevati), svete narediti: honor hominis deorum religione consecratus Ci., ars … deorum immortalium inventioni consecrata Ci. s tem posvečena, da se pripisuje božji iznajdbi, c. origines suas et ad deos auctores referre L.

4. pren. narediti koga nesmrtnega, na veke proslaviti (proslavljati), ovekovečiti: ei viri prope ad immortalitatis religionem consecrantur Ci., hanc opinionem in illo sanctissimo Hercule consecratam videmus Ci., (Socratis) ratio disputandi Platonis litteris consecrata Ci. v Platonovih spisih na veke ohranjena, reges maximi in memoriam sunt consecrati Ci.; pren.: beneficium elegantissimo carmine aeternitati c. Val. Max. ovekovečiti. — Dep. soobl. cōnsecror -ārī -ātus sum posvetiti (posvečevati), pobožiti (poboževati): quos (Antonius) sapientia bonitas pietas consecrata sit Lamp.

cōnsector -ārī -ātus sum (frequ. glag. cōnsequī)

1. venomer slediti, hoditi za kom (v tem prvotnem pomenu redko): hoc consector Ter., eos cupit, eos consectatur Pl., pren.: tardi ingenii est rivulos consectari, fontīs rerum non videre Ci.; occ.
a) hiteti za kom, zasledovati koga, preganjati koga (tudi pren.), poditi se za kom: Pl., Auct. b. Afr., praedones consectando mare tutum reddidit N., Fufium … sibilis consectantur Ci. ep., c. hostes, naves, equites C., pueros mulieresque C., fessos L., per urbem victos implacabili odio T., aliquem stricto gladio Iust.; o lovcih: Lucr., c. pecora L. loviti, lupus magno consectantium tumultu evasit L. preganjalcev.
b) (o živalskih samcih) letati, tekati, poditi se za samico: Plin.; od tod (o osebah): c. mares, feminas Pl.

2. pren. stremeti, težiti za čim, poganjati se za kaj, služiti čemu, poskušati kaj dobiti (doseči): levitatis est omnes umbras falsae gloriae consectari Ci., c. umbram virtutis Val. Max., Alexander largitione benevolentiam Macedonum consectatur Ci., verba c. Ci. držati se le besed, neque quisquam est, qui dolorem ipsum, quia dolor sit, amet, consectetur, adipisci velit Ci.; z inf.: dum passerem consectatur arripere Ap.; occ.
a) pretresajoč zasledovati, v nadaljnji pretres vzeti (jemati): ne plura, quae sunt innumerabilia, consecter, comprehendam brevi Ci., c. singulorum munificentiam Val. Max., sed quid singula consecter et colligo Plin. iun. zasledujem in navajam, Aratus minutissima sidera consectatur et colligit Plin. iun.
b) po sledeh česa iti, slediti čemu, kaj, poizvedovati po čem, kaj: deorum monita Val. Max. (o drobogledu), subtilius ista consectati Plin. ko so to dodobra premislili.
c) opisujoč (pišoč, posnemajoč) gnati se za čim, poskušati kaj doseči, lotiti se česa: ubertatem orationis Ci., rationem disputandi Ci. posnemati, vitium de industria, in historia puerile quiddam Ci. — Act. soobl. cōnsectō -āre preganjati (le v pass.): uxorem tuam … a populo lapidibus consectari video Lab. ap. Prisc.

cōnsenēscō -ere -senuī (—)

1.
a) (o dveh osebah ali o paru) skupno s kom (po)starati se: Suet., illā consenuere casā (Philemon et Baucis) O., filia in fratris gremio consenescebat Ci. se je starala, je ginila, ibi per quattuordecim annos cum uxore c. Eutr.
b) (o množici) skupno (po)starati se, (o)stareti, (o)siveti, (o)slabeti: Varr., Vell., Sen. rh., Q., milesne Crassi … consenuit socerorum in armis H. je osivel(o), Alexandro alieno in agro bellanti exercitus consenuisset L., iuventus ad Veios consenescit L.; occ. (o posamezniku) (po)starati se, (o)stareti, (o)siveti, (o)slabeti: c. circa Casilinum Cumasque L. (o Hanibalu), insontem, indemnatum in exsilio c. L.; (tudi o stvareh): haud ulla carina consenuit Pr., nemus consenuit Cl.

2. pren. (o osebah, abstr. in stvareh) skupno (hkrati) s kom ali s čim (po)starati se in (o)topeti, onemoči, omagati, omrtveti, (o)pešati, (o)slabeti, pojemati, giniti, ponehati, iznakaziti se: Pl., Fl., Cod. Th., otio et tranquillitate rei publicae consenescebat Ci. je pešal hkrati z državo, consenescunt vires atque deficiunt Ci., falsa invidia … interposito spatio et cognitā causā consenescit Ci., viget aetas, animus valet (sc. nobis); contra illis annis atque divitiis omnia consenuerunt S., animum quoque patris consenuisse in adfecto corpore L., consenuisse iam secum et rogationes et vim omnem tribuniciae potestatis L., oratio, quae ferri debet et fluere, dimetiendis pedibus … consenescit Q., tumor consenuit militum Amm. je polegel, utihnil, quam ob rem ova aut inaequaliter maturescunt aut consenescunt Varr., consenuit vitis vitio soli Col., consenuit haec tabula carie Plin.; occ. politično veljavo (politični ugled) izgubiti (izgubljati): omnes illius partis auctores … nullo adversario consenescere Ci. ep.

cōnsēnsiō -ōnis, f (cōnsentīre)

1. soglasnost, soglasje, enoglasnost, enoglasje, složnost, sloga, edinost; s subjektnim gen.: numquam maior consensio populi universi fuit Ci., ego tantā consensione Italiae restitutus Ci., c. omnium gentium Ci.; s subjektnim in objektnim gen.: tanta universa Galliae (subj. gen.) consensio fuit libertatis vindicandae (obj. gen.) ..., ut C.; nam. obj. gen. z de ali in in abl.: nulla de iis magistratuum c. Ci. edinost v tej zadevi, quo in discrimine cum mirifica senatūs, … singularis omnium bonorum consensio in me tuendo exstitisset Ci. ep.

2. occ. (v slabem pomenu) dogovor, tajni sporazum, skrivni „klub“, zarotitev, zarota (poseb. zoper državo): c. magistratuum, quae honestae sodalitas nominatur Ci., consensio patefacta est compromisso Sardorum Ci., c. scelerata Ci. ep., globus consensionis N. zarotniška svojat, non sine magna multorum consensione N. v tajnem sporazumu z mnogimi, civitatum … nondum aperta consensione T.; v pl.: nullaene consensiones factae esse dicuntur? Ci.

3. pren. (o abstr.) ujemanje, skladnost, složnost: voluntatum, studiorum, sententiarum summa consensio Ci., c. naturae Ci.; govorna podoba: Q. (IX, 2, 51).

cōnsēnsus -ūs, m (cōnsentīre)

1. soglasnost, soglasje, enoglasnost, enoglasje, složnost, edinost: Suet., ex communi consensu C. na splošno zahtevo; s subjektnim gen.: Vell., Plin., c. ille theatri Ci. tisti enoglasni klic, populi Ci., populi Romani L., bonorum omnium, omnium ordinum, c. tantus senatūs Ci., senatorum L., consensu civitatis L. po splošni želji državljanov, c. consilii totius Galliae C. soglasni sklep, konsenz, eruditorum, grammaticorum Q., deorum hominumque Val. Max., T.; z objektnim gen.: c. (namreč z ljudstvom) temptatae defectionis L. (dobi se tudi conscientia); s praep.: numquam maior consensus vester in ulla causa fuit Ci., c. gentium in observatione horarum Plin.; optimus in rem publicam (za državo) c. Ci., promptus in rem subitam c. T., legionis Martiae quartaeque mirabilis c. ad rem publicam reciperandam Ci. soglasni sklep, faciliore inter malos consensu ad bellum quam in pace ad concordiam T., c. filiorum adversus patres Sen. rh.; (poklas.) met. abs.: id apud Chattos in consensum vertit T. je postalo splošen običaj. Pogosto adv. abl. omnium consensu C., L. ali samo consensu = soglasno, enoglasno: consensu resistere, consensu munus iniungere L., c. avaritiam … obiectare T.

2. occ. (v slabem pomenu) dogovor, tajni sporazum, skrivni „klub“, zarotitev, zarota (poseb. zoper državo): si res publica vi consensuque audaciam armis oppressa teneretur Ci.

3. pren. (o abstr.) ujemanje, skladnost, složnost: Q., neque est ullum amicitiae certius vinculum quam consensus consiliorum et voluntatum Ci., (naturae) iste quasi … consensus, quam συμπάϑειαν Graeci vocant Ci., c. virtutum Ci., neque consensus contagia fient Lucr.

cōnsentiō -īre -sēnsī -sēnsum

1. enakih misli biti, istega mnenja biti, skladati se, strinjati se, ujemati se: puro pioque duello quaerendas (sc. res) censeo, itaque consentio consciscoque Formula vetus ap. L. pritrjujem, privoljujem, animi consentientes Ci., populo Romano consentiente Ci. ali concordi et consentiente collegā Suet. v soglasju z, proinde consentite Plin. iun. sklenite soglasno; oseba s cum: consentite cum bonis Ci., cum his (oratoribus) philosophi consentiunt Q.; z dat.: Q., hic si sibi ipsi consentiat Ci. če si je dosleden; pren.: consentire suis studiis H. ujemati se; stvar z abl.: re consentientes vocabulis differebant Ci., qui naturā consentit Ci.; z de: Aug., qui de communi salute consentimus Ci., neque tamen Aristippus cum Cyrenaicis de ipsa voluptate consentiens Ci.; tudi brezos.: de prioribus consentitur T.; redk. z ad: non solum homines, sed etiam deos immortales ad rem publicam conservandam arbitror consensisse Ci.; z in in acc.: Q., G., extemplo … consensum in omnem formam luctus est L., equites in Aridaeum regem consentiunt Iust. glasujejo enodušno za kralja Aridija; z in in abl.: Sen. ph., Q., Suet., in qua (causa) … omnes ordines unā consentiunt Ci., cum omni provincia consentire in odio Cassii Auct. b. Afr.; z adversus: Front., in uno adversus patrum voluntatem consensisse L., adversus maleficium omne consensimus Sen. ph.

2. (z obj.) sporazume(va)ti se glede česa, zediniti (zedinjati) se v čem, strinjati se v čem, soglasno skleniti (sklepati) kaj; s pronominalnim obj.: idem socios consensisse omnes L.; potem z nominalnim obj.: c. bellum L.; pass.: bellum erat consensum L., consensa in posterum diem contio L.; z inf.: si consenserint possessores non vendere, quid futurum est? Ci., referre consensimus T., non, qui acervos turis dat concremandos igni, numina consentiendus est colere Arn. se mora imeti za pristojnega; z ACI: Q., hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum Elogium ap. Ci., omnes mortales una mente consentiunt omnia arma … contra illam pestem esse capienda Ci., id (v tem) consensisse de Colatino plurimas gentes arbitramur, primarium populi fuisse Ci., omnium fluminum maximum esse Nilum consentitur Gell. soglasno mnenje je; s finalnim stavkom: senatus … censuit consensit conscivit, ut bellum cum Priscis Latinis fieret L.

3. occ. (v slabem pomenu) dogovoriti (dogovarjati) se, sporazume(va)ti se s kom, zaroto naplesti (napletati), delati, kovati, zarotiti se; abs.: cum … cognovit … consentire omnem citeriorem provinciam C., qui coierit … convenerit … consenserit Ci., adversus consentientīs nec regem quemquam satis validum nec tyrannum fore L.; s praep.: si Gallia cum Germanis consentiret C., cum Demade de urbe tradenda Antipatro consenserat N., c. belli faciendi causā Ci., ad prodendam Hannibali urbem Romam L., in Philippi necem Cu., adversus patrem suum cum amicis Val. Max., pro Romanis tota Italia consensit Eutr.; z inf.: cum … confiterentur … se urbem inflammare, … delere rem publicam consensisse Ci.; s finalnim stavkom: consensisse Gaditanos principes cum tribunis..., ut Gallonium ex oppido expellerent C., consenserant autem, ut … nec ager ullus divideretur..., nec ulli … gleba ulla agri adsignaretur L., deferuntur … consensisse Pallas ac Burrus, ut Cornelius Sulla … ad imperium vocaretur T.

4. (o neživih subj.) skladati se, strinjati se, ujemati se, zlagati se; abs.: ratio nostra consentit, pugnat oratio Ci., utrumque nostrum incredibili modo consentit astrum H.; s cum: Enn. ap. Ci., Cels., Q., Dig., vestrae sententiae cum populi Romani voluntatibus consentiant Ci., cum vultus Domitii cum oratione non consentiret C.; z inter se: Q., quod inter se omnes partes (corporis) cum quodam lepore consentiunt Ci.; z dat.: his principiis reliqua consentiebant Ci., si personis, si temporibus, si locis ea, quae narrabuntur, consentient Ci., an lex sibi ipsa consentiat Q. — Od tod adj. pt. pr. cōnsentiēns -ēntis ujemajoč se, skladen, soglasen, enoglasen: incredibiliter consentiens populi Romani universi voluntas Ci., cuius de laudibus omnium esset fama consentiens Ci., pars orbis, quae coniunctum aliquid habeat aut consentiens Ci., clamore consentienti pugnam poscunt L., consentiente voce reliquam partem retulerunt Suet. Adv. cōnsentienter ujemaje se, skladno; z dat.: Boet.

cōnsequor -sequī -secūtus sum

I.

1. takoj za kom iti, priti, nastopiti (nastopati), slediti, slediti koga, za petami komu biti; abs.: Pl., Ter., cui (Ptolomaeo) cum … comitibus non consecutis in casa panis cibarius datus esset Ci., pars reliqua consequens C.; z acc.: Pl., Lentulum magistratus consecuti sunt Ci. so pospremili, eum vestigiis c. Ci. biti mu za petami; pren. (o abstr.): hominem consequitur aliquando, numquam comitatur divinitas Cu. sledi mu = mu pride pozneje; occ. sovražno slediti koga, zasledovati, za petami komu biti, pregnati (preganjati) koga, dreviti se za kom; ut copias Helvetiorum consequi posset C., consequuntur equites nostri, ut erat praeceptum Hirt., fugientem c. L., consecutis strenue hostibus cecĭdit Cu.

2. pren.
a) (časovno) slediti komu ali čemu, naslediti (nasledovati) koga ali kaj, nasta(ja)ti, nastopiti (nastopati) za čim, po čem: Ter., Cels., illa videamus, quae statim sunt consecuta Ci., in eum annum, qui consequitur, omnes anni consequentes, consecuti dies pauci Ci., hi ludi quindecim dies auferent, deinde continuo (ludi) Romani consequentur Ci., haec cum Crassus dixisset, silentium est consecutum Ci., consequitur tempestas, tranquillitas C., tempus praeteritum, instans, consequens Corn.; z acc.: nox consequitur diem Ci., quia libertatem pax consequebatur Ci., has tam prosperas res consecuta est subita commutatio N., quam crudelitatem sera paenitentia consecuta est Cu.; (o osebah): hunc Cethegum consecutus est aetate (po času) Cato Ci., et consecutus Sallustium Livius Tibullusque et Naso Vell., ille me in tribunatu liberorum iure praecessit, ego illum in praetura sum consecutus Plin. iun.
b) (kot posledica česa) slediti, nasledovati, iz česa izhajati, izvirati, videti se: Lucr., Q., necesse est consilia consequi consimilia Ter., si ubertas in fructibus percipiundis fuit, consequitur vilitas in vendendis Ci., ex quo fit, ut pudorem rubor … consequatur Ci., quod dictum magna invidia consecuta est N. ta beseda je rodila veliko sovraštvo; poseb. o logičnem zaključku (sklepu): si igitur, quod primum in conexo est, necessarium est, fit etiam, quod consequitur, necessarium Ci.
c) dalje iti po izbrani poti, slediti koga ali kaj kot vzgled ali vzor, stopinje za kom pobirati, držati se koga ali česa, ravnati se po kom ali čem, posnemati koga ali kaj: mediam consilii viam consecuturus L., vostram c. sententiam Pl., sententiae (principum), quas senatus sine ulla varietate est consecutus Ci., c. eum morem, suum quoddam institutum Ci., quem (Chrysippum) … consequens Ci. —

II.

1. priti za kom = koga dohiteti, doseči: Aureliā viā profectus est; si accelerare volent, ad vesperam consequentur Ci., interim reliqui legati sunt consecuti N. so dospeli; z acc.: Varr., Cu., Mel., Sen. tr., Suet., Ariovistus profugit, reliquos consecuti equites nostri interfecerunt C. so jih dohiteli in pobili, c. Ephesi regem L., fugientem L., novissimum agmen C., agmen morarentur, dum consequeretur ipse Hirt. da pride sam za njimi, accipiter … consequitur pinnis sublimem in nube columbam V., pedibus c. aliquem O., prius quam alter, qui nec procul aberat, consequi posset L.; Scipionem litterae consecutae sunt C. je dohitelo; pren.: habeo certam viam atque rationem, quā omnes eorum conatus investigare et consequi possim Ci. zalezovati.

2. pren.
a) zaseči, doseči, (pri)dobiti, dokopati se (do) česa: Vell., Cu., exsistunt in re publica largitores et factiosi, ut opes quam maximas consequantur Ci., meus labor ex vestro iudicio fructum amplissimum est consecutus Ci., HS sexagiens honestissime consequi potuit Ci., c. quaestum Ci., multa a diis optata consecuti sumus Ci., per quem ordinem ipse gloriam sit consecutus Ci., nemo, qui fortitudinis gloriam consecutus est insidiis et malitiā, laudem est adeptus Ci., c. imperium, libertatem, commodum C., siquid in dicendo consequi possum Ci. v govorjenju = kot govornik, c. dominationem non vi, sed suorum voluntate N., multum in eo N. pri tem, gloriam in rebus bellicis Q., honorem neque ab uno neque ex hoc loco, sed … ratione vitae consequemur Ci. niti od enega, niti s tega mesta, ampak po...; s finalnim stavkom: L., Q., Suet. idr., consequebatur, ut ad istum pecunia referretur Ci., hoc consecutus est, ne quis arbitraretur Ci.; abs.: quibus ex rebus largiter erat consecutus Auct. b. Afr. iz česar (s čimer) se je bil dodobra okoristil, non quod minore numero militum consequi difficile factu putaret, sed ut … Auct. b. Alx. doseči uspeh; redk. = doseči kaj škodljivega, nakopa(va)ti si kaj: perverse dicere homines perverse dicendo facillime consequi Ci., c. vitia Q., sinisteritatis atque malignitatis famam Plin. iun., itaque consequi medicum, ut hominem crudeliter iugulet Cels.
b) (o sreči in nesreči) zade(va)ti, doleteti, dohiteti, kot del priti komu: Vell., Q., matrem ipsam … mors consecuta est Ter., tanta prosperitas Caesarem est consecuta, ut … N., quia consequuntur magni dolores eos Ci., ex victoria non fere quemquam est invidia civium consecuta Ci., qua in re summa felicitas … Fabium consequitur Hirt. je spremljala, parricidas promptum exitium consequatur Cu.
c) α) doseči (dosegati) koga (v kaki značilnosti), biti enak ali kos komu v čem, meriti se s kom v čem: Vell., Sen. ph., Q., nec maiorem consequi poterat et minori necesse erat cedere Ci., verborum prope numerum sententiarum numero c. Ci. β) z besedami doseči = popolno (dodobra) izraziti (izražati), izreči (izrekati): cum verbis consequi non possim Ci. z besedami dohajati, causas ut verbis consequi potuero Ci., c. multitudinem beneficiorum oratione Ci., omnia verbis O. našteti. γ) duševno obseči (obsegati), pojmiti, uvideti, spozna(va)ti, poznati, ume(va)ti, doume(va)ti: similitudinem veri Ci., nullo modo possum omnia istius facta memoriā consequi Ci., totam causam diligentiā c. Ci., quid copiarum haberes, cum ipse coniecturā consequi poteram, tum ex tuis litteris cognovi Ci. ep. sem mogel uganiti, quantum coniectura consequebar C. in Ci. ep.
č) kaj zamujenega dohite(va)ti, dostoriti, doseči, nadomestiti (nadomeščati): his diebus quae praeterita erant superioribus opera consequi debebit Col. — Od tod adj. pt. pr. cōnsequēns -entis

1. gram. dosleden = pravilno sestavljen, v pravilnem skladu: in coniunctis (verbis), quod non est consequens, vituperandum est Ci.

2. fil. logično sledeč, dosleden, umen, primeren: Gell., Ulp. (Dig.), Lact., Aug., hoc probato consequens est beatam vitam virtute esse contentam Ci., consequens est eos invitos non posse retineri Q., quoniam scriptum est a te de optimo rei publicae statu, consequens esse videtur, ut scribas tu idem de legibus Ci. naravno sledi iz tega, da ...; subst. cōnsequēns -entis, n nasledek, posledica, izvodilo, zaključek: Q., demonstrando id, quod conludere illi velint, non effici ex propositis nec esse consequens Ci., nec tribuere (eam rem) in partes possumus … neque cernere consequentia, repugnantia videre Ci., itaque mihi placere non solet consequentia reprehendere, cum prima (premise) concesseris Ci. Adv. cōnsequenter

1. dosledno: Ap.; v komp.: Iulian. ap. Aug.

2. ujemaje (se), stvari primerno; abs.: Hier.; z dat.: Ap., Icti.

Opomba: Consequi v pass. pomenu doseči se (= ἀνύεσϑαι): Varr. et Orbilius ap. Prisc.

cōnserō¹ -ere -sēvī -situm (cum in serere, sēvī, satum)

1. skupaj saditi, skupaj zasaditi (zasajati): arbores densae sunt … consitae Cu.

2. kak kraj zasaditi (zasajati), obsaditi (obsajati), obsejati: Lact., agrum, agros Ca., Ci., Icti., agrum oliveto Varr., agrum lupino vel fabā Col., arva frumento Cu., Indus agros conserit Ci. pospešuje rast na poljih, en, quîs consevimus agros! V., iuvat Ismara Baccho (s trtami) conserere V.; pogosto v pt. pf.: ager diligenter consitus Ci., ager arbustis consitus S., insula palmis frequentibus consita Cu., Lybia nullo consita cultu Lucan., locus consitus (naspr. incultus) Q., fundus oleā et vite consitus Gell.; pesn.: aera (= rostra) columnis consita Cl. obsejano = obstavljeno; pren.: muliebria arva c. Lucr. (o oploditvi žensk), od tod di conserentes Arn. ki pospešujejo oploditev.

3. rastlinstvo nasaditi, posaditi, zasaditi (zasajati), vsejati: Varr., olivetum, hoc genus oleae, vineam in agro, eodem fundo suum quidquid Ca., quam arborem consevisset L., consita pomus Tib., nemoribus manu consitis Cu., stili caeci mirabilem in modum consiti Auct. b. Afr.; abs.: c. in alieno fundo ali in alienum fundum Icti.; subst. pt. pf. cōnsita -ōrum, n nasad(i), posev, posevek: Icti.

4. pesn. pren.: consitus sum senectute Pl. obtežen, caecā mentem caligine Theseus consitus Cat. omračenega duha, lumine arva c. Lucr. obsevati.

Opomba: Pt. pf. cōnsatus 3 obenem (hkrati) sejan, oplojen: Tert.

cōnsīderō -āre -āvī -ātum (iz cum in sīdus, sprva o mornarjih, poljedelcih idr., ki opazujejo zvezde; prim. lat. sīderārī sončarico dobiti, dēsīderārī: desiderare et considerare a sideribus dici certum est Fest.)

1. opazovati, skrbno (natančno) motriti, ogled(ov)ati (si): trullam gemmeam diligentius c. Ci., faciem utriusque considerate Ci., pictores suum quisque opus a vulgo considerari vult Ci., cum vos considero, milites S., c. pallium diligentius Petr. (o kupcu), caelum Val. Max., sedebamus in puppi et sidera lucentia considerabamus Gell.; z ACI: cum pampinos et folia decĭdere considerassent Col. ko so bili zaznali; z odvisnim vprašanjem: num tamen exciderit ferrum, considerat, hastae O.

2. pren. duševno opazovati = (pre)motriti, premisliti (premišljevati), preudariti (preudarjati); abs.: ille se considerare velle (ait) Ci. ep.; z obj.: cum causam ipsam considero Ci., c. civitatum iura atque officia Ci., ex ipsius Chrysogoni iudicio Rosciorum factum consideremus Ci., cum res atque pericula nostra considero S., c. tempus anni Cels., se Ph. preskušati se, simul ipse qui suadet considerandus est T.; z odvisnim vprašanjem: Corn., Cels., Cu., Q., videas … et consideres, quid agas Ci., Cretam ad Gortynios venit, ut ibi, quo se conferret, consideraret N., cum considero, quae condicio vitae futura sit S., cum se consideraturum ..., quid faciendum sibi esset, dixisset L.; redk. s finalnim stavkom: Col., considerandum est, ne … temere desperet Ci.; s praep.: cum egomet nunc mecum in animo vitam tuam considero Ter., eos casus … mecum ipse (sam pri sebi) considerans Ci., considerate cum vestris animis (v svojem srcu) vosmet ipsi, ecquem putetis … Ci., nunc de praemiis consideremus Ci., his de rebus velim cum Pomponio consideretis Ci.; brezos.: quale sit id, de quo consideretur Ci. — Od tod

1. adv. pt. pr. cōnsīderanter preudarno, premišljeno, oprezno: c. et mansuete (agere) Val. Max.; neizpričan komp. cōnsīderantius pri Fr.

2. adj. pt. pf. cōnsīderātus 3, adv. -ē
a) (o stvareh pass.) premišljen, preudarjen: Cod. Th., nihil (feci) non diu consideratum Ci., factum … paulo minus consideratum Ci., c. tarditas, ratio bene c., consideratius consilium dare Ci. ep., illud verbum consideratissimum nostrae consuetudinis ARBITROR Ci.
b) (o osebah med.) preudaren, razborit, oprezen: Auct. b. Afr., Val. Max., Plin. iun., iudex lentus et consideratus Cu., tu, homo sapiens et considerate, quid dicis? Ci., quis consideratior illo? Ci., Quinctius fuit … una in re paulo minus consideratus Ci.; adv.: Atticus in Ci. ep., Col., considerate agere Ci., consideratius aliquid facere C., consideratissime aliquid facere Ci. ep., consideratius concordiusque bellum gerere L., consideratius loqui cum aliquo Suet.

cōnsīdō -ere -sēdī (-sessum)

I.

1. skupaj sesti, usesti (usedati) se; abs.: leniter ambulare, hinc considere opus est Cels., illi (legati) iussi considere Cu., vix consederamus Plin. iun.; s krajevnimi določili (kje?, kam?): z in in abl.: Cu., Suet. idr., eodem in spatio, certo in loco Ci., si videtur, hic considamus in umbra Ci., examen apium consedit in arbore Ci., c. in arbore, in foro L. (o roju), Platoni cum in cunis parvulo dormienti apes in labellis consedissent Ci., c. in conspectu Ci. drug drugemu nasproti, in molli herba V.; pesn. s samim abl.: considunt tectis (v dvorani) V., c. transtris V., Val. Fl., perpetuis soliti patres considere mensis V. (v starih časih so namreč Rimljani sedeli za mizo, ne pa sloneli ali ležali), hoc poteras mecum considere saxo O.; z inter: c. inter ulmos V., inter patres T.; z adv. in brezos.: in silvam venitur et ibi … considitur Ci.

2. (o posamezniku) sesti, usesti se: eo ille confugit in araque consedit N., (regem Persea) … adversus advocatos considere iussit L. kralju Perzeju je ukazal, naj sede, sub arguta consederat ilice Daphnis V., ausa est virgo tergo considere tauri O., in sella regia c. Cu., nec aut recubet aut considat (pastor) Col., ei ius dicenti in capite c. Ci. (o žolni), (corvus) Romano repente in galea consedit L.

3. occ.
a) (za posvet, pri sodni obravnavi, za zbor) sesti, usesti se, sejo imeti, zbrati se, zborovati: cum in theatro imperiti homines … consederunt Ci. (o atenskem narodnem zboru), quo … die primum, iudices, citati in hunc reum consedistis Ci. ste se sešli, da bi sodili temu obtožencu, cum sufetes ad ius dicendum consedissent L., tres recuperatores considere et causam cognoscere iussit L., Argolicos duces mediis considere castris iussit et arbitrium litis traiecit in omnes O., hi (druides) certo anni tempore in finibus Carnutum … considunt in loco consecrato C., rex … propius ipsum considere amicos iubet Cu., priusquam consideret quisque Suet. (o rimskih senatorjih), consedit genitor tum deorum maximus Ph. (o Jupitru kot kralju in sodniku).
b) voj. postaviti (postavljati) se, namestiti (nameščati) se, položaj zavze(ma)ti, utaboriti se, taboriti; abs.: castris egreditur noctemque totam itinere facto consedit S., postquam Rutilium consedisse … accepit S.; s krajevnimi določili: hic consedit C., quo in loco Germani consederant C., considunt castris ante urbem V., ea legio consedit Albae Ci., c. propter Hannibalis castra Enn. fr., haud longe a mari prope Cirtam oppidum S., ad ripam Rheni C., sub monte C., in eo colle S., in edito colle Cu., plebs in colle, qui sacer nominatur, armata consedit Val. Max., c. haud procul oppido stativisque hostium L.; pogosto s stranskim pomenom = leči (legati) v zasedo, skri(va)ti se v zasedo, zasesti (zasedati) komu: Gabiniā viā occultum considere iubet L., c. inter virgulta S., in silva Cu., qua venturum sciebat, consedit occultus Cu.; z in insidiis: c. in insidiis L., cum cohorte sua in insidiis loco obscuro L.
c) naseliti se, nastaniti se, oditi kam: Val. Fl., Sil., Stat., c. hic an Antii Ci. ep., (Belgas) Rhenum transductos … ibi consedisse C., c. in finibus Ubiorum C., quae tandem Ausoniā Teucros considere terrā invidia est? V., c. Latio V., te Cretae iussit considere Apollo V., c. Tarquiniis L.; slabo: c. in novam urbem Cu.; o vlačugah: tabernae, ubi tabernariae, quod ibi soleant considere Isid.
č) (o mornarjih in ladjah) prista(ja)ti, pritisniti k bregu, pristaviti k bregu, izkrca(va)ti se: Ausonio possis considere portu V., Atraciis (ali Autariis) c. in oris Pr.; toda: considere (navigiis) Cu. obtičati, obsedeti.

— II. pren.

1.
a) (o stvareh) usesti (usedati) se, sesesti (sesedati) se, (z)rušiti se: donec consideret pulvis Cu., quae (Alpes) iam licet considant Ci., in Veliterno agro terra ingentibus cavernis consedit L., Arpini terra campestri agro in ingentem sinum consedit L., omne mihi visum considere in ignes Ilium V. da se ruši v pepel, cum omnia sacra profanaque in igne considerent T., Ilion ardebat neque adhuc considerat ignis O. ni bil ugasnil, ne considat (cutis) Cels., quae excesserunt, intra uterum considunt Cels.; pren. o abstr. α) poleči (polegati) se, pomiriti (pomirjati) se, umiriti (umirjati) se, propasti (propadati), prestati, poneha(va)ti: ardor animi consedit Ci., alicuis furor consedit Ci., omnis quae me urgebat de re publica cura consedit Cl., motus (upor) consedit L. epit., ubi primus terror ab necopinato visu consedit L., cum iam consedisset ferocia ab re bene gesta L., consedit utriusque nomen in quaestura Ci. je propadlo, izgubilo veljavo, considunt bella Sil., quia praesentia satis consederant T. ker se je bilo za ta čas vse dovolj pomirilo. β) (o govoru) iztekati se, končevati se: ut eorum verborum iunctio … varie distincteque considat Ci.
b) (o bitjih) kam sesti, usesti se, postaviti se v kako stanje: c. in otio Ci. ep. predati se brezdelju, totam videmus consedisse urbem luctu V. da je pogreznjeno v žalost, secedere et in alia parte considere Sen. ph. prestopiti (s svojim mnenjem) na drugo stran.

2. (o stvareh, poseb. o abstr.) kje ustanoviti se, ustaliti se, udomačiti se, ukoreniniti se, veljavo pridobiti: bona multa in pectore consident Pl., improbitas si cuius in mente consedit Ci., quorum (ludorum) religio tanta est, ut ex ultimis terris arcessita in hac urbe consederit Ci.

Opomba: Plpf. cōnsīderat: Enn., cōnsīderant: T., cōnsīderāmus: Gell.