Franja

Zadetki iskanja

  • accommodātus (adcommodātus) 3, adv. -ē, gl. accommodō.
  • accommodō (adcommodō) -āre -āvī -ātum

    1. primerno uravna(va)ti, pripraviti (pripravljati): trapetum Ca.

    2. kaj kam dati (dajati) ali kaj komu ali čemu nadeti, da se prilega, priravna(va)ti: ut ... ad insignia accommodanda ... tempus defuerit C.; z dat.: gladium dextrae Luc. ap. Ci., lateri ensem V., calauticam capiti Ci.; z ad: clupeum ad dorsum Pl., coronam sibi ad caput Ci.; z in: dentes in saxa forata accomodantur Vitr. se vtikajo.

    3. pren.
    a) prilagoditi (prilagajati) kaj čemu, umeriti (umerjati) kaj, uravna(va)ti kaj po čem: orandae litis tempus Ci. ugodno postaviti; orationem auribus auditorum Ci.; sumptūs ad mercedes Ci., ius publicum ad populi iussa Ci., ad eius testimonium vestrum ius iurandum (sodbo) Ci., testes ad crimen Ci. primerno ali poljubno privze(ma)ti, annum ad solis cursum Suet.; in omnem eventum consilia L., exordium in plures causas Ci., Corn. obrniti (obračati), porabiti (porabljati) za več primerov; rationem secundum condicionem Q.; pass.: morem accommodari prout conducat T. se prilagodi vsakokratni potrebi, se ravna po ... potrebi; accommodare alicui de habitatione Ci. ep.; refl.: ad voluntatem alicuius ... totum se fingere et accommodare Ci.
    b) podeliti (podeljevati), pripisovati: diis effigiem Cu., alicui verba Q. na jezik položiti (polagati).
    c) nakloniti, poklanjati komu ali čemu kaj, da(ja)ti, posvetiti (posvečevati): consilium, opem Icti., curam pratis Q. skrb imeti za ..., nonnullam operam his studiis Q., alicui manum Ap. v pomoč biti komu; se ad rem publ. et magnas res gerendas Ci., se ali animum alicui rei Suet. ukvarjati se s čim, spustiti (spuščati) se v kaj, poda(ja)ti se v kaj, se Seiano Suet. pridružiti se Sejanu, se ducem alicui Suet. da(ja)ti se komu na voljo za vodnika.
    č) posoditi (posojati): tres panes Aug. Od tod adj. pt. pf. accommodātus (adcommodātus) 3, adv.

    1. prilagojen čemu, primeren, pripraven, prikladen, spodoben: puppes ad magnitudinem fluctuum accommodatae C., responsum ad suam rem accommodatum Ci., oratio perpetua ad persuadendum accommodata Ci., accommodate dicere ad persuadendum Ci., dicere quam maxime ad veritatem accommodate Ci., definire ad iudicium accommodatius Ci., ad naturam accommodatissime vivere Ci.; emplastra adversus morsus accommodata Cels.; z dat.: oratio hominum sensibus ac mentibus accommodata Ci., si eam legem vobis accommodatam esse intellegerem Ci., tempora demetendis frugibus ... accommodata Ci., ut reliqua pro loci natura, pro vi tempestatum illis (navibus) essent ... accommodatiora Ci. bolje uravnano, exemplum temporibus suis accommodatissimum Ci., accommodatiores glandium generi castaneae Plin. podobnejši.

    2. pren. sposoben, kos čemu: homo ad Verris flagitia ... accommodatus Ci., homines ad otium accommodati Ci., minime sum ad te consolandum accommodatus Ci. ep.; z dat.: Pollio Asinius seriis iocisque pariter accommodatus Q., servus vilissimus nec cuiquam serio ministerio accommodatus T.
  • accommodus (adcommodus) 3 (ac[ad-]commodāre), pesn. = accommodātus, pripraven, prikladen; z dat.: valles adcommoda fraudi V., quod multi ominosum putarunt et morti accommodum Lamp. na smrt kažoče; z ad: reptile accommodum ad usum vivendi Ambr.; neutr. pl. subst.: peregrinationi accommoda parat Aus.
  • accongerō (adcongerō) -ere -gessī (-) (še) prinesti, donašati: huc bona mea congessi Pl. (tudi degessi).
  • accorporō -āre (ad in corpus) s kakim telesom tesno združiti (združevati), spojiti (spajati); od tod pren. pripojiti (pripajati), utelesiti: damnatorum bona suis Amm., domos fisco Cod. Th. = zaseči.
  • accrēdō (adcrēdō) -ere -didī -ditum (redko klas.) rad verjeti, verjeti (brez pomisleka, obotavljanja), hoteti verjeti; abs.: vix accredens Ci. ep., rex primo non accredidit N.; z acc. rei: Col., facile hoc adcredere possis Lucr.; z dat. personae: tibi nos adcredere par est H.; z dat. rei in acc. personae: quisnam istuc adcredat tibi Pl.

    Opomba: Star. cj. pr. accreduas: Pl.
  • accrēscō (adcrēscō) -ere -crēvī (-crētus)

    1. prirasti (priraščati), kot prirastek (pomnožek) pridružiti (pridruževati) se, pritakniti se: quantum demas, tantum accrescit Ca. fr.; z dat.: cum ... dictis factisque ... adcresceret fides L. ko so besede ... pridobivale verjetnost, (iambus) trimetris adcrescere iussit nomen iambeis H. trimetrom je dal pridružiti jambski pridevek, veteribus negotiis accrescunt nova Plin. iun., in partem pretii emptoribus adcrescebat (vectigal) T.; occ. komu kot lastnina prirasti (priraščati), pripasti (pripadati): Icti., sibi accrescere putat, quod cuique astruatur Plin. iun.; od tod ius accrescendi Icti. pravica do prirasti.

    2. (neprestano) rasti, dorasti (doraščati): nobis iam paulatim accrescere puer ... incipiat Q., eruca, quae adiectis diebus accrescit Plin., filius accrescens Vulg.; od tod subst. pt. pr. accrēscentēs -ium, m za vojaško službo doraščajoči otroci veteranov in vojakov kot vedno pripravljena rezerva, nadomestilo odpuščenih ali umrlih legijskih vojakov: Cod. Th.; pren. rasti, narasti (naraščati), (po)množiti se, (po)večati se (naspr. decrescere): flumen subito accrevit Ci., postquam dolores accrescere sensit N., invidia accrevit H., aggerebatur caespes iamque pectori usque adcreverat T., nondum adcrescente unda T., gremio misero accrescere natos Stat. Pt. pf. accrētus 3 prirasel k čemu, obrasel s čim, ovit (obdan) s čim: eruca araneo accreta Plin.
  • accrētiō -ōnis, f (accrēscere) prirast, priraščanje, rast: accretio et deminutio luminis (mesečine): Ci.
  • Accua -ae, f Akua, apulsko mesto: L.
  • accubitiō -ōnis, f (accumbere)

    1. leganje (k mizi = k obedu:) acc. epularis amicorum Ci.

    2. met. = accubitum -ī: Lamp.
  • accubitor -ōris, m (accumbere) sosed pri obedu: Porph.
  • accubitum -ī, n (accumbere) obmizni blazinjak: Don., Lamp.
  • accubitus -ūs, m (accumbere)

    1. = accubitio 1.: Varr. ap. Isid., Stat.

    2. mesto za mizo: Vulg.
  • accubō (adcubō) -āre

    1. ležati na čem, pri čem, v čem: humi L., ferarum maxima iuxta accubat V.; z dat.: quoi bini custodes semper accubant Pl.; z abl.: cadus accubat horreis H., theatrum monti accubans (= adiacens) Suet.; pesn.: nemus accubat umbrā V. stoji v senci.

    2. occ.
    a) na obmiznem blazinjaku ležati (pri obedu), leči k obedu: cum aliquo, aliquā Pl. za soseda, sosedo imeti koga pri obedu, homines accubantes in conviviis Ci., acc. apud aliquem Ci. gostovati pri kom, infra aliquem L., contra Suet.; abs.: accubabo regie Pl., accuba! Pl. lezi k obedu! qui tum accubabant N. prisotni gostje, lotus accubat Plin. iun.; z acc.: acc. lectum Ap. leči na obmizni blazinjak.
    b) prileči (prilegati) (o telesni spojitvi): in lupinari Pl., accubante aliqua pallacarum Suet.
  • accubuō, adv. (šalj., adv. po zgledu assiduō; accubāre) priležno: Pl.
  • accūdō (adcūdō) -ere -cūdī -cūsum dokovati (denar); od tod šalj. pren. še prikoristiti (pri prodaji): Pl.
  • accumbō (adcumbō) -ere -cubuī -cubitum (ad in *cumbere; prim. cubō)

    1. leči: in via Pl., cum aliquo Pl., in actā cum suis N.

    2. occ.
    a) leči na obmizni blazinjak, leči k mizi, leči k obedu, v pf. tudi = ležati (Grki in Rimljani pri obedu niso sedeli, ampak so ležali ob mizi na blazinjakih (lectus) tako, da so se naslanjali z levo stranjo na blazinjak, z desnico pa so jemali jedi z mize, prim. triclinium in lectus): ire accubitum Pl., Varr. ap Non. iti jest, acc. in epulo, in convivio alicuius Ci., apud aliquem Ci. ep. gostovati (v gosteh biti) pri kom, supra ali infra aliquem Ci., cum aliquo Mart. s kom = poleg koga (kot sogost), eodem lecto Scipio et Hasdrubal adcubuerunt L., acc. in summo lecto Pl., Lacedaemonii cotidianis epulis in robore accumbunt Ci., acc. uxoris loco, immo praetoris Sen. rh., accumbens S. fr., Suet. pri mizi, obedu ležeč; z acc. rei: acc. mensam Acc. ap. Non., Luc. ap. Non. ali mensulam, cenam paratam Ap. leči k mizi, obedu, z acc. personae: acc. scortum Pl. za sosedo k mizi (k obedu) vzeti; pesn. z dat.: epulis accumbere divôm V. udeleževati se.
    b) leči k ženski: alicui (feminae): Pr., Tib.
    c) uleči se (o bolniku): Vulg.
  • accumulātē, adv., gl. accumulō.
  • accumulātiō -ōnis, f (accumulāre)

    1. kopičenje, nakopičevanje: Ambr.

    2. hort. osipavanje rastlin: arborum Plin.
  • accumulātor -ōris, m (accumulāre) nakopičevalec: opum T.