Franja

Zadetki iskanja

  • praecipitantia -ae, f (praecipitāre) nagel padec navzdol, padanje, strmoglavljenje, strmoglavljanje: „sicut“ inquit „lapidem cylindrum si per spatia terrae prona atque derupta iacias, causam quidem ei et initium praecipitantiae feceris Gell., si in prona iacias, moderatio atque ratio mittentis praecipitantia qualicumque ipsa et pondere cadentis teli corrumpitur Gell.
  • prae-fātiō -ōnis, f (praefārī)

    1. (kot relig. ali publ. t.t.) uvodno besedilo, uvodna beseda (uvodne besede), predslovje, uvodni obrazec (pred kakim verskim ali državnim dejanjem), prefácija: p. donationis Ci., omni praefatio sacrorum eos, quibus non sint purae manus, sacri arcet L., triumphi Plin., fetialium Suet., ultionis Val. Max.

    2. predgovor, uvod (v govor, sodno razpravo, knjigo, tudi kot captatio benevolentiae), nagovor: opus erit tamen praefatione, qua et ratio reddatur dilati criminis et promittatur defensio Q., Cicero … longa tamen praefatione excusavit officii sui necessitatem Q., perfrixisse tuas questa est praefatio fauces Mart. praefationem dicere Plin. iun., sermo Graecus, immo Atticus; praefationes tersae, graciles, dulces, graves interdum et erectae Plin. iun.

    3. uvodna beseda (uvodne besede), opazka, pripomba, opomba, opomnja (pred posameznimi izrazi, imeni ali celotnim govorom): libros Naturalis Historiae, novicium Camenis Quiritium tuorum opus … constitui tibi, iucundissime Imperator; sit enim haec tui praefatio, verissima Plin., rusticis vocabulis aut externis, immo barbaris etiam, cum honoris praefatione ponendis Plin., numquam tristiorem sententiam sine praefatione clementiae pronuntiavit Suet., C. Cassius numquam sine praefatione publici parricidii nominandus Val. Max.

    4. (kot jur. t.t.) predhodna (uvodna) obravnava (razprava, pogodba): Paul.
  • prae-lautus 3 (prae in lautus) zelo bliščoljuben (razkošjeljuben), subst. velik ljubitelj sijajnosti (sijaja, razkošja, blišča, sijajnega življenja): (sc. putabat) sordidos ac deparcos esse quibus impensarum ratio constaret, praelautos vereque magnificos qui abuterentur ac perderent Suet., praela[u]tus alioqui famosusque cenarum magnificentia Suet.
  • prīncipātus -ūs, m (prīnceps)

    1. prvo mesto, prednost: eloquentiae N., sol, qui astrorum tenet principatum Ci., tenere principatum sententiae Ci. prvi odda(ja)ti svoj glas, principatus belli propulsandi Ci.

    2. (v političnem pomenu) najvišje mesto, (naj)višja (vrhovna) oblast, nadoblast, nadvlada, prevlada, prvo mesto, prvenstvo, prvaštvo, voditeljstvo (gr. ἡγεμονία), vodstvo, principát: Vell. idr., de principatu contendere cum aliquo N., in eā civitate duo de principatu inter se contendebant C., principatum in civitate obtinere C., animadverti dici Cassio meā sententiā … principatum dari Ci., de principatu (prvenstvo) cum Atheniensibus certamen est N., principatus imperii maritimi N. prvenstvo (vodilna vloga, prevlada) na morju, principatum (vodstvo) factionis tenere C.

    3. occ. cesarstvo = cesarsko vladarstvo, cesarsko dostojanstvo, cesarska oblast, principát: Plin., Plin. iun., Vell., Suet. idr., principatum alicui deferre T., Nerva miscuit principatum et libertatem T. je združil principat in republiko (samovladarstvo in ljudovlado); meton. (samo)vladar, samodržec, cesar, prínceps: T.

    4. (v filozofiji) glavna (izvirna, izvorna) sila, vodilno načelo, (pra)počelo, vodilo: animi principatus, id est ratio Ci., principatum dico, quod Graeci ἡγεμονικόν vocant Ci.

    5. začetek, izvir, izvor: mundus ab aliquo temporis principatu ortus Ci.
  • probābilis -e, adv. probābiliter (probāre)

    1. hvale (priznanja, odobravanja) vreden, hvalevreden, dober, prijeten, primeren, sposoben, povsem znosen: N., Val. Max., Gell. idr., orator Ci., N., discipulus, vir, causa, ingenium, genus dicendi Ci., consulatus probabiliter gestus est Vell., gustus Col., aqua Plin.

    2. verjeten, sprejemljiv, resnici podoben, verodostojen, dokazljiv: coniectura, ratio Ci., mendacium, causa L., probabiliter argumentari L., probabilius accusare Ci., probabilius videtur, ut … Gell.
  • prōnūntiātus, abl. -ū, m (prōnūntiāre) izgovarjanje (izreka(nje)) izgovor po naglasu, naglašanje, naglaševanje: sed reddit eam (sc. syllabam) positu longam, proptereaque et numerus in versu et ratio in pronuntiatu manet Gell., quo fieret vox pronuntiatu audituque lenior Gell.
  • prōportiōnālis -e, adv. prōportiōnāliter (prōportiō) k so(raz)merju spadajoč, so(raz)meren, proporcionálen: Cass., ratio Aug., quorum compositio quod efficit, proportionale est Boet.
  • pterōma -atis, n (gr. πτέρωμα) pteróma = zaporedje (postavitev) stebrov = kolonada stebrišče ob obeh straneh grških svetišč: pteromatos enim ratio et columnarum circum aedem dispositio ideo est inventa, ut aspectus propter asperitatem intercolumniorum habeat auctoritatem Vitr., duae columnae inter duas antas interponantur, quae disiungant pteromatos et pronai spatium Vitr., alii vero removentes parietes aedis et adplicantes ad intercolumnia, pteromatos spatiis sublati efficiunt amplum laxamentum cellae Vitr.
  • puerīlis -e, adv. puerīliter (puer)

    1. deški, dečaški, detinji, otroški, mlad(osten), mladostniški: Col., Plin., Q., Sen. ph., Stat., Val. Max. idr., vox, aetas Ci., puerili specie, senili prudentiā Ci., tempus (naspr. iuventa) O., anni O., Plin., facies puerilis in virgine O., puerili verbere moneri (o deklici) T. s šibo za otroke, puerile (= puerorum) agmen V., regnum L. kraljevanje koga kot mladeniča, kraljevanje v času svoje mladosti, puerilis passio Cael. božjast, epilepsija, pueriliter blandiri L. ali ludere Ph. deško, kakor (imajo navado) dečki (otroci); occ. (v obscenem pomenu) deški, dečkoskrunski, pederastičen, pedofilski: officium Pl., puerile poposci (sc. a puella) Mart. (prim. da mihi id quod pueri solent dare = concubitum Hyg.), supplicium Mart., puerile obtulit corollarium Ap.

    2. otročji, otročajski, neumen, omejen, bedast, aboten, gumpast: Q. idr., sententia Ter., consilium Ci. ep., stulte, quid optas puerilibus votis O., Antiochus animo puerili erat Ci., si puerilius his ratio esse evincet amare H., pueriliter facere Ci. ali cupere T. po otročje, res ficta pueriliter Ci.; subst.: nugalia vel puerilia Non. otročarije.
  • pūgnō -āre -āvī -ātum (pūgnus)

    1. boriti se s pestmi, boksati (se): luctando pugnandoque invictus Q.

    2. boriti se, bíti se, bojevati se, vojskovati se, spopasti (spopadati) se: Ter., Luc. ap. Don., Auct. b. Afr., Auct. b. Hisp., Vell., Gell. idr., constanter ac non timide C., male S., L. nesrečno, neuspešno, contra (adv.) O., cominus Cu., cominus gladiis C., eminus fundis, sagittis C., eminus glande aut lapidibus S., manu O., de genu Sen. ph. kleče, ex equo Ci., L., in hostem S. idr., in frontem lateraque L. od spredaj in od strani (s čela in s strani) napasti, adversus aliquem N., L. epit., inter se cornibus Varr., cum aliquo C., Ci., pro aliquo C., Cu., pro commodis patriae Ci., de gloriā Cu., de loco Ter. za prostor, ad bestias Cypr. (pri zvereh =) proti zverem, z zvermi, pugnam pugnare Pl., Ci., L. biti (bojevati) boj, boriti (biti, bojevati) se; tako tudi pugnare proelium S. ali proelia H., bella pugnata V. prebojevane (izbojevane, dobojevane) vojne, pugnandi tempora O.; subst. pt. pr. pūgnantēs -ium, m bor(il)ec, voj(šč)ak, bojevnik, bojevalec, bojník: C., Cu.

    2. metaf.
    a) boriti se, prepirati se, prerekati se, prekarjati se, biti v sporu (v svaji) s kom: pugnant materque sororque O., pugnant Stoici cum Peripateticis Ci., fortuna cum naturā pugnare videtur Ci., res cum re, ratio cum ratione pugnabat Ci., in eius animo metus cum cupiditate pugnat Ci., de diis immortalibus non magno opere pugnare Ci., sed ego tecum in eo non pugnabo, quominus, utrum velis, eligas Ci.; z ACI = v svojem prepiru (v svoji pravdi) trditi: Ci.; pesn. z dat. boriti se s kom, s čim, zoper koga, kaj, proti komu, čemu ugovarjati komu, upirati se, nasprotovati komu, čemu, zoperstaviti (zoperstavljati) se komu, čemu: ne cupias pugnare puellae Pr., placitone etiam pugnabis amori? V., equus pugnat habenis V., frigida pugnabant calidis, humentia siccis, mollia cum duris O.
    b) nasprotovati (si), biti v nasprotju, biti v navzkrižju, biti nav(z)križ s kom, čim: secum Ci., mea cum pugnat sententia secum H., pugnat diu sententia secum O., pugnantia loqui Ci.
    c) boriti se za kaj, gnati se za čim, poganjati se za čim, stremeti za čim, hlepeti za čim, delati na čem, siliti k čemu, truditi se za kaj, prizadevati si za kaj, težiti za čim; z inf.: Lucan., Lucr., Sil., Cl. idr., pugnat evincere somnos O., se attollere O.; z ACI: pugnabat se tunicā tegi O.; s finalnim stavkom: L. idr., hoc solum pugnatur, ut ad praedam damnatio Roscii accedat Ci., id ne impetremus, pugnabis Ci., quoque minus venias, invita pugnat hiems O.; pesn.: pugno in mea vulnera O. prizadevam si, da se sam ranim.
  • putō -āre -āvī -ātum (putus čist; prim. purus)

    1. čistiti, očistiti (očiščati, očiščevati), (o)čediti, (o)snažiti: vellus Varr., lunam Tit. ap. Non., tracta (sc. licia) de niveo vellere dente putat Tib., putare dolia Ca., aurum putatum P. F.; occ. kot hort. t.t. (drevje, trte) trebiti, otrebiti (otrebljati), obrezati (obrezovati, obrezavati), obsekati (obsekovati, obsekavati), (o)klestiti: Col., Gell., Iust., Don., Ambr. idr., putum est purum, unde putare vites dicimus Fest., arbores Ca., vites, vitem putando fingere V.

    2. metaf.
    a) (račun) na čisto da(ja)ti (spraviti, spravljati), poravna(va)ti, (na)računati, poračunati (poračunavati), obračunati (obračunavati), izračunati (izračunavati), preračunati (preračunavati), urediti (urejati) račun(e): Pl., Afr. fr., Macr., Gell. idr., antiqui purum putum dixerunt: ideo ratio putari dicitur Varr., rationes Ca., vilicus rationem cum domino crebro putet Ca., rationes putare cum publicanis Ci. obračuna(va)ti, urediti (urejati) račune; occ. duševno, v duhu (pre)računati = preudariti (preudarjati), premisliti (premišljati, premišljevati), razmisliti (razmišljati, razmišljevati): Pl. idr., multa suo cum corde V., constitit multa putans (sc. Aeneas) V., illud debes putare z ACI: Ci.
    b) (v)šteti, (za)računati, v poštev vzeti (jemati), upoštevati, v ceno vračuna(va)ti: colliciares … pro binis putabuntur Ca., si denariis quadringentis Cupidinem putasset Ci.; od tod sploh (po notranji vrednosti) (o)ceniti (ocenjevati), čislati, imeti, šteti za kaj: tyrannis magnarum opum putabatur N. tiranija (samodrštvo, samosilništvo) se je štela za zelo mogočno; z gen. pretii: tanti (toliko) putat conubia nostra O., honores si magni (visoko) non putemus Ci., putare commoda parvi (malo) Cat., pluris (več, više) putare quod utile est, quam quod honestum Ci., divitias minimi (prav (zelo) malo, najmanj) putare Ci., auspicia, populi iudicium nihili putare Ci. za nič šteti; s pro: leges pro nihilo, damnationem pro praeturā Ci.; s praep. in z abl.: Ter. idr., aliquem in hominum numero putare Ci. imeti za človeka, šteti med ljudi, imperatorem in aliquo numero Ci. nekoliko šteti = nekoliko čislati, imeti nekoliko v čislih, aliquid in expetendis rebus Ci. šteti med … , maximum bonum in celeritate putabat S.; s supra z acc.: ratio, quae supra hominem putatum est Ci.; večinoma s predik. acc., v pass. z dvojnim nom.: Ter., H., Eutr. idr., nullius pepercit uitae, quem eius insidiatorem putaret N., nihil rectum putabant N., putare hominem prae se neminem, se solum beatum, se solum potentem Ci., quae apud illos turpia putantur N. velja za sramot(n)o, ea regio putabatur locupletissima N. je veljala za posebej bogato; z inf. kot obj.: leporem gustare fas non putant C. imajo (štejejo) za nedovoljeno, praeesse agro colendo flagitium putas Ci. kmetovanje ti je sramota, kmetovanje šteješ za sramoto.
    c) meniti, misliti, soditi, smatrati, misli (mnenja) biti; nav. z ACI, v pass. z NCI: Ter., Iuv. idr., putant id esse certissimum Ci., nullos omnino esse (sc. deos) putare Ci., te reum fore putas Ci., Apronium absolutum iri putabat Ci., prudens esse in iure civili putabatur Ci., cuius (sc. solis) lumine conlustrari putatur (sc. luna) Ci.; pogosto brez esse: S., H. idr., tempus transmittendum putavi Ci., etiam iniquo loco dimicandum putare C., neque satis causae putamus C. nimamo za (ne zdi se nam) dovolj tehtno, facta puta (imej, štej za storjeno), quaecumque iubes O., dictum puta Ter., putare deos Ci. verovati v bogove; pesn. včasih brez acc.: stare putes O. človek bi mislil, bi utegnil misliti, sensisse putares O. človek bi bil mislil, bi bil utegnil misliti, acies mea (moje oči) videt aut videre putat O.; v opisni konjugaciji brezos.: anne putandum est ((ali) je verjetno) animas ire ad caelum? V.; pogosto pri Ci. pleonast. (torej glag. ni treba sloveniti): coniecturā perspicite, quantum id bellum factum putetis; pri istem piscu včasih elipt.: insula et Cappadociae regnum de me loquentur; puto enim regem Deiotarum (sc. de me locuturum esse) Ci. ep.; abs.: recte putas Ter., non putaram Ci.; kot vrinjeni stavek puto, ut puto: cuius modi velim, puto, quaeris Caelius ap. Ci. ep., non, puto, repudiabis Vatinius ap. Ci. ep., hunc unum excipio, ut puto pudenter Cat.; vrinjeni stavek je včasih postavljen na čelo: puto, inter me teque convenit Sen. ph., ut puto, non poteris ipsa referre vicem O.; iron.: at, puto … O., puto, licuit Suet. Od tod imper. pută kot adv. (= „vzemi“, „misli si“ =) vzemimo, recimo, na primer (naprimer), namreč: Dig., Cels. idr., „Quinte“ puta aut „Publi“ H., hoc, puta, non iustum est Pers.; tako tudi ut puta kakor (kot) na primer (npr.): ut puta in fronte Cels., ut puta funis, frumentum, navis Sen. ph.
  • quā1 (sc. viā ali parte; adv. abl. sg. f pron. quī)

    I. vprašalno kod?, kje?, metaf. kako?: illuc qua veniam? Ci., nescio qua ascendit Ci. nekako, qua facere id possis, nostram accipe mentem V.

    II. oziralno

    1. koder (kjer), s katere strani, na kateri strani: ad omnes aditūs, qua adiri poterat Ci., qua intenderat L., qua res inclinatura esset L., duae viae, qua ad hibernacula posset perveniri N., ara Athenarum, qua ad meridiem vergit N.; z determinativnim eā: ea transire flumen, qua traductus est equitatus C.; occ. (pri glagolih pregibanja) kamor: ire viam, qua monstret eques H., in Atrebatium fines, qua sibi iter faciendum sit C., qua se per fenestras luna fundebat V.

    2. metaf.
    a) do koder, kolikor: colles occupare, qua despici poterat C., effuge, qua potes O., mitigare naturam, qua repugnat Q., qua visa est Fortuna pati, tua moenia texi V.
    b) kakor, na kakršen način: qua labet Cat. kakor se komu hoče, kakor komu drago, na poljuben način; s ponavljanjem: qua res, qua ratio suaderet, quaene … H.
    c) quā … quā deloma … deloma, nekaj … nekaj, in … in, kakor … tako: usi sunt qua suis quisque, qua totius ordinis viribus L., qua consules, qua exercitum increpare L., qua dominus, qua advocati Ci., qua virum, qua uxorem di vos perdant Pl., qua feminae, qua viri Plin. iun., qua corporis, qua animi robur Val. Max.

    III. nedoločno (enklitično), nekako, kako, na kak način, morda, v zvezi z in sī: nē quā (nēquā) Ter. da ne bi morda, sī quā (sīquā) fata sinant V., sī quā (sīquā) fors adiuvet ausum V.
  • quaerō -ere, quaesīvī (-siī), quaesītum (osnovna obl. *quaiso, *quaeso, beseda nedognanega izvora; prim. soobl. quaesō)

    1. iskati, poiskati: Enn. ap. Ci., Afr. ap. Non., Pac. ap. Non., Pl., Ter., Hirt., H., Ph., Tib., Pr. idr., legati Agesilaum quaerentes N., angustias quaerebat N., quaerere suos notos hospitesque C., portum C., Eurydicen, viam O., iuvencum per nemora V., quaesitae (nabrane) montibus herbae V., liberi ad necem quaerebantur Ci., quaerere aliquem ad poenam Eutr.; pesn.: oculis lucem V., te suum (svojega lastnika) decisa dextera quaerit V.; v pass. z gr. dat.: quaesitus matri (= a matre) agnus V., filia matri est quaesita O.; occ.
    a) zastonj iskati = pogrešati, ne imeti (videti, najti): Plin. iun., Stat., Siciliam in Siciliā Ci., occasionem omissam (praetermissam) L., optatos Tyndaridas Pr., quaerit Boeotia Dircen O., hic ego virtutem vestram quaero, sapientiam desidero, veterem consuetudinem requiro Corn.
    b) zahtevati, potrebovati, nanesti tako, da je treba (potrebno): Varr., bellum repens aut dictatoriam maiestatem aut Quinctium rectorem quaesisset L., pauca munimenta quaerebat (sc. alter collis) S., nego ego quidquam a testibus dictum, quod cuiusquam oratoris eloquentiam quaereret Ci.

    2. metaf.
    a) iskati kaj = skušati kaj dobiti, skušati (si) kaj pridobiti, težiti (stremeti) za čim: Hirt., Iuv., Plin. iun., Sen. ph., Eutr. idr., opus (delo) Ci., L., pecuniam N. hoteti vzeti na posodo, sibi maius imperium Cu., gloriam bello Ci., armis gloriam atque divitias S., honores sibi L., alicui venenum Ci. skušati koga zastrupiti, mortem Vell. hoteti umreti (smrt storiti), vitam Vell. skušati si ohraniti življenje, sanguine reditūs V. s krvjo pridobljena, quaerere tempus eius interficiendi N. ali occasionem fraudis C. ali locum iniuriae L. ali locum insidiis L., Cu. čakati priliko (priložnost), iskati (prežati na) priložnost, quid sibi hic vestitus quaerit? Ter. kaj neki hoče (= kaj neki pomeni) ta obleka?; o osebah (ret.): quaerere sibi novum imperatorem S., melius visum amicos quam servos quaerere S., adversus externos militem T., externus in regnum (za vladarstvo) quaeritur heres V., liberos Pl., Suet. skušati roditi, skušati dobiti otroke; occ. iskati kaj = α) skušati kaj narediti (storiti, ugotoviti), potem sploh narediti (delati), storiti, ugotoviti (ugotavljati), pripraviti (pripravljati): Ter. idr., fugam ex Italiā Ci. ali itineribus diversis fugam C. skušati pobegniti, dedecore potius quam manu salutem S. iskati rešitev, skušati se rešiti, alicui ignominiam L. koga spraviti v sramoto, koga osramotiti, alicui invidiam Q., tudi invidiam in aliquem Ci. skušati komu nakopati zavist, vzbuditi pri drugih zavist do koga, ultionem Vell. iskati povod za maščevanje, quaesita mors T. prostovoljna smrt. β) pridobi(va)ti (si), dobi(va)ti, (za)služiti si: Pl., Q., Plin. idr., pecuniam Ci., dotes sanguine quaesitae V., victum vulgo Ter. (o vlačugi), victum sibi Gell., Lact., victoria quaeritur sollicitis armis O., quidquid quaesierat, ventri donabat H., nummos aratro et manu Ci., regnum armis Lucan.; abs.: Ter., Ci., denique sit finis quaerendi H., nec minor est virtus, quam quarere, parta tueri O.
    b) skušati izvedeti, hoteti vedeti, (po)izvedeti, poizvedeti (poizvedovati), vprašati (vpraševati), spraševati, po(v)prašati (po(v)praševati): Pl., Ter., quaero: quid facturi fuistis? Ci.; quaerere aliquem, npr. ab ostio (ianuā) Ci. vprašati po kom pri hišnih vratih; quaerere aliquid ali de aliquā re vprašati (vpraševati), po(v)prašati (po(v)praševati) po čem, za kaj, zaradi (glede) česa: luctum tuorum, causas V., Nerviorum de naturā … Caesar cum quaereret C., de Clodii reditu Ci.; z odvisnim vprašalnim stavkom: quaesivit, ubi tuto viveret N., verum sit an falsum Ci., si incolumis evasisset L., quaerant, num quid … Ci.; vprašana oseba (v sl. v acc. ali gen.) stoji v lat. v abl. večinoma za ab, abs, pa tudi z de in ex: quaesivit a medicis, quemadmodum se haberet N., quaero abs te, teneasne memoriā Ci., ex me quaesieras, nonne putarem Ci., quaerit ex solo ea, quae in conventu dixerat; … eadem ab aliis quaerit C., de te ipso, Vatini, quaero, utrum … an … Ci.; v poklas. lat. se izpušča prvi člen ločnega vprašanja: quaesito (abl. abs.), an venisset T. na vprašanje, ali je prišel, quaesitum est, an danda esset inquisitio Plin. iun. Poseb. izrazi: quid quaeris? H. kaj še sprašuješ? = skratka, noli quaerere! Ci. ne sprašuj! = z eno besedo!, si quaeris Ci. če hočeš kaj več (iz)vedeti; occ. α) zastaviti (zastavljati) kako znanstveno vprašanje, po(v)prašati (po(v)praševati) koga glede kake znanstvene stvari, kakega znanstvenega vprašanja ali problema: si quis quid quaereret Ci., multa ex eo saepe quaesivi Ci., naturā fieret laudabile carmen an arte, quaesitum est H., quaeritur inter medicos, cuius generis aquae sint utilissimae Plin. β) koga na natezalnici (sodno, pred sodiščem) vprašati (vpraševati), izprašati (izpraševati), zaslišati (zasliševati): de morte alicuius Ci., de servo tormentis Ci., in dominos quaeri de servis iniquum est Ci. sužnje na natezalnici spraševati njihovim gospodarjem v škodo. γ) kaj sodno preisk(ov)ati, vzeti pod sodno preiskavo (preiskovanje), posvetovati se o čem, glede česa: coniurationem L., rem per tormenta Suet., ne quaerere quidem de tanta re N., ratio perficiendi consilii quaerebatur C. posvetovali so se, kako bi se … , quaeramus reliquorum sententiam Ci.; abs.: coëgit consules circa fora proficisci ibique quaerere et iudicia exercere L.
    c) iskati kaj = misliti na kaj, o čem, razmišlj(ev)ati, premišlj(ev)ati, gledati po čem, za čim: quaerere consilium Ter. ali novum (sc. consilium) S. ali consilia belli Hirt. snovati, aliquid duram in dominam Pr., labente die convivia quaerit V. misli na … , si želi (si priželeva), quaesitae artes V. izumljena (umetelna) sredstva; z odvisnim vprašalnim stavkom: quaerere ipse secum … coepit, quibusnam rebus … maximam … pecuniam facere posset Ci., quaeramus, quonam modo maxume ulti sanguinem nostrum pereamus S.; z inf.: ne quaere doceri V. ne skušaj (ne trudi se) izvedeti; occ. iskati kaj, želeti, poželeti, zaželeti si česa, kaj, hlepeti (dehteti) po čem, hoteti, (željno) pričakovati: Vell., pocula aurea H., solacia Cu., eas se balneas … ex censu quaerere Ci., virtutem incolumem odimus, sublatam ex oculis quaerimus Ci., quaerit patria Caesarem H.; s finalnim stavkom: quaeris, ut suscipiam cogitationem, quidnam … Ci. ep., quaerere et petere, ut … Gell.; z inf.: Iust., Lucr., Ph., Plin., Sen. ph. idr., si quaeris descendere O., abrumpere lucem V., mitibus mutare tristia H., mutare sedes T., quaerentem dicere plura reppulit V. ki je hotel več povedati, causam si quis cognoscere quaerit O. Od tod

    I. adj. pt. pf. quaesītus 3

    1. narejen (natezan), prisiljen: asperitas, comitas T.

    2. izbran, izboren, izvrsten, nenavaden, izreden, izjemen: leges quaesitiores Solon perscripsit T., epulae quaesitissimae S. fr., honores quaesitissimi T.

    II. subst. pt. pf. quaesītum -ī, n

    1. (pri)dobitek, pridobljeno blago: quaesiti tenax O., attentus quaesitis H., ante quaesita H. prej pridobljeni (nabrani) zakladi.

    2. zastavljeno vprašanje: accipe quaesiti causam O.
  • quīncūnciālis -e (quīncūnx)

    1. imajoč pet dvanajstin (dvanajstdelne) celote, npr. čevlja = petpalčen, peteropalčen: magnitudo Plin. velikost 5/12 čevlja = 5 palcev visoka.

    2. (za)sajen v obliki petice na kocki (v obliki kobrskega peteroočja; gl. quīncunx): ratio ordinum (drevesnih vrst) Plin.
  • ratiōcinium -iī, n (ratiō) preračun, preračunavanje, izračun(anje), izračunavanje, računarstvo, računovodstvo: pozni Icti., haec non aliena nec procul a ratiocinio Col., iugeri autem modus si semper quadraret in agendis mensuris, ut longitudinem haberet pedum CCXL, latitudinem pedum CXX, expeditissimum esset ratiocinium Col., si triangulus disparibus fuerit lateribus ager, tamquam in subiecta forma, quae habet rectum angulum, aliter ratiocinium ordinabitur Col., his igitur velut primordiis talis ratiocinii praeceptis non difficiliter mensuras inibimus agrorum Col., tributi ratiocinia dispensavit Amm., utriusque linguae litteras sciens circa ratiocinia versabatur Amm., ex actuario ratiociniis scrutandis incubuit Amm.
  • ratiōcinor -ārī -ātus sum (ratiō)

    1. računati, preračunati (preračunavati), izračunati (izračunavati): Vitr., Petr., (sc. geometriae) metiendi ratiocinandique utilitas Ci.

    2. metaf.
    a) preudariti (preudarjati), premisliti (premišljevati), razmisliti (razmišljati): principium ego quo pacto cum illis occipiam, id ratiocinor Pl., socii nostri cum belligerare nobiscum vellent, profecto ratiocinati essent etiam atque etiam, quid possint facere Corn.
    b) umovati, ume(va)ti, skleniti (sklepati), pri(haja)ti do sklepa, soditi, izvesti (izvajati), izpelj(ev)ati (izpeljavati), povze(ma)ti: Corn., Gell., Macr., Amm., M., ratiocinari inter se (z ACI) Ci., omnia, si recte ratiocinabimur, referemus Antonio Ci., ubi rursus ratiocinamur, an restitutor accipi debeat pro advocato Q., hic dictis mores ratiocinans Milonis Ap.
  • ratiōnābilis -e (ratiō)

    1. obdarjen s pametjo, obdarovan z umom, pameten, razumen, smotrn, načrten, premišljen: Amm., M., genus mortalium Col., lineae Front., natura Sen. ph., animus, virtutes Ap., quippe, ut fine comprehendam, daemones sunt genere animalia, ingenio rationabilia Ap., pars (sc. animae) Ap., mens, portio Ap., responsio Vulg., rationabile sine dolo lac Vulg., sententia Dig.

    2. „z umom usklajen“, „po pameti“ = pameten, (raz)umski, umstven: quod magis rationabile est Icti., quod rationabilius esse videtur Icti., rationabilius sonoriusque est (z ACI) Prisc.; adv. ratiōnabiliter (naspr. irrationabiliter) po pameti, s pametjo, pametno, razumsko: Lact., volvi Ap., provisum cautumque est, quantum rationabiliter potuisset a summo deo Ps.-Ap., ergo rationabiliter vereque signavit Macr., sed vicit praefecti propositum pertinax his, quae rationabiliter poscebantur Amm., rationabiliter errare Hier., et habet (sc. proposita linea) quiddam quod ex se sola perficiat rationabiliter M., si ex quattuor elementis ipse sub alia forma quintus, pentade est rationabiliter insignitus M., praesertim quia comperendinatio rationabiliter expectatur M.
  • ratiōnālis -e (ratiō)

    I. k računom sodeč (spadajoč), računski: officium, officiales pozni Icti.; subst. ratiōnālis -is, m računar, računovodja, blagajnik, zakladnik, zakladničar: Cod. Th., Lamp. idr.

    II.

    1. k pameti sodeč, pameti se tičoč, umski, umstven (naspr. irratiōnālis): philosophiae pars rationalis Sen. ph., Q. logika, ars Cels. teoretična medicina, teorija medicine, medici Cels. zdravniki teoretiki; subst.: quaedam rationalia Sen. ph. nekaj logičnega.

    2. poseb. s pametjo obdarjen, pameten, razumen, racionálen: animal Sen. ph., Q., natura Sen. ph.; adv. ratiōnāliter razumno, razumsko, pametno, smotrno, preudarno, načrtno, racionálno: Tert., sicut hominem movere rationaliter non potest nisi homo Sen. ph.

    2. kot ret. t.t. = ratiōcinātīvus k sklep(anj)u (izvajanju) sodeč, sklepalen, izvajalen, sklep(ov)en, sklepajoč, silogističen: genus (sc. quaestionum) Q., status Q., causa Corn.
  • ratiōnārius 3 (ratiō) k računom sodeč (spadajoč), računski; samo subst.

    1. ratiōnārius -iī, m računar, računovodja, knjigovodja, blagajnik: Dig.

    2. ratiōnārium -iī, n pregleden popis (seznam, spisek, zaznamek), racionár(ij): imperii Suet. državnogospodarstvena knjiga, državnoproračunska knjiga.
  • ratiuncula -ae, f (demin. iz ratiō)

    1. računček: subducere ratiunculam Pl. skleniti, zaključiti, erat ei de ratiuncula iam pridem apud me relicuom pauxillulum nummorum Ter.

    2. metaf. (slab, ničev, zanič, prazen, puhel) vzrok, razlog: leves ratiunculae Ci., huic incredibili sententiae ratiunculas suggerit Ci.

    3. kot t.t. dialektike majhen, majčken sklep, sklepek = tankoumen (tenkoumen, bistroumen, ostroumen) sklep(ek): concludunt ratiunculis Stoici, cur non sit malum Ci., humanis ratiunculis falsis atque fallacibus contravenire conantur Aug.