Franja

ἀπότροπος 2 (ἀπο-τρέπω) 1. ep. proč obrnjen, ločen, samoten, oddaljen od. 2. poet. od česar se kdo proč obrača, mrzek, grozen.

ἐρῆμος, at. ἔρημος 3 in 2 [Et. lat. rarus, slov. redek, strsl. oriti, razdejati] 1. o krajih in stvareh: samoten, zapuščen, pust, opustošen, neobdelan, neprehoden, neobljuden, brez ljudi, nezavarovan; subst. a) τὰ ἐρῆμα, ἡ ἐρήμη (sc. χώρα) in ἔρημος puščava NT, σταθμός pot, pohod po pustinji; z gen. ἔρημός τινος brez česa; b) ἡ ἐρήμη (sc. δίκη) pravda, pri kateri ena stranka ni navzoča; ἐρήμην κατηγορῶ zatožim odsotnega, ἐρήμην ὀφλισκάνω obsodijo me v odsotnosti, ἔρημον ἐάω τὸν ἀγῶνα ne pridem pred sodišče. 2. o ljudeh: osamljen, sam, brez koga, brez pomoči τινός, zapuščen πρὸς φίλων.

ἡσυχία, ἡ, ion. -ίη (ἥσυχος) 1. mir, τινός pred kom, tišina, samota, samoten kraj, molk, τῆς ἡσυχίας βίοτος mirno, pohlevno življenje. 2. hladnokrvnost, ravnodušnost, dušni mir, zadovoljnost. 3. pokoj, počitek, nedelavnost, brezbrižnost, ἡσυχίαν ἄγω, ἔχω mirujem, dam mir, ničesar ne delam, živim v miru, mirno gledam kaj, ἐν ἡσυχίᾳ ἔχω τι zamolčim kaj, ἐμαυτόν molčim; μετὰ ἡσυχίας mirno, καθ' ἡσυχίαν v miru, nemoteno.

κρύπτω [Et. iz κρυ-φ- (podaljš. z -φ-), slov. kriti (strslov. kryti iz qrū-). – Obl. fut. κρύψω, aor. ἔκρυψα, pf. κέκρυφα, pass. pf. κέκρυμμαι, aor. ἐκρύφθην, adi. verb. κρυπτέον; ep. impf. iter. κρύπτασκε, poet. aor. pass. 3 pl. ἔκρυφθεν, aor. 2 pass. ἐκρύφην; NT aor. pass. ἐκρύβην]. I. act. 1. trans. a) skrivam, prikrivam, zagrinjam τί, τινά, τί τινα kaj pred kom, τινί s čim, κατά τι v čem; b) pokrivam, branim τινὰ σάκεϊ; c) pokopavam νεκρὸν γῇ, χθονί, κατὰ χθονός, τάφῳ; ἀργύριον zakopavam; d) zakrivam, tajim, zamolčim τί τινα, τὶ πρός τινα; pass. κεκρυμμένος skrit, skriven, samoten νάπη. 2. intr. skrivam se, sem (ostanem) skrit, mirujem Διὸς κεραυνοί. II. med. 1. skrivam, zakrivam sebi (svoje), κάρα καλύμμασιν zagrnem si glavo. 2. skrivam pri sebi, zamolčim τἀληθές.

μονάς, άδος, ἡ (μόνος) 1. subst. enota, enojka, ednica. 2. adi. osamljen, samoten.

μόνος 3, ion. μοῦνος (gl. μᾱνός) 1. (po)edin, sam, samo, τῶν ἄλλων sam med drugimi, δέκα μόνους κατέλιπον zapustil sem jih samo deset. 2. zapuščen, samoten, osamel. – adv. μόνον edino, samo, le, εἰ μόνον če le, οὐ μόνον … ἀλλὰ καί ne samo … ampak tudi, μόνον οὐ, μονονουχί malodane, skoraj; μόνως samo (tako), κατὰ μόνας sam (za sebe).

οἰο-νόμος 2 (νέμω) kdor sam pase; pren. sam, samoten.

οἰο-πόλος 2 (οἶος, πέλομαι) ep. osamljen, samoten, zapuščen, pust.